Η κυβερνητική ανυπαρξία στα εθνικά θέματα και τα επιτακτικά καθήκοντα της Αριστεράς
Του Σωτήρη Σιδέρη
Η διαρκώς κλιμακούμενη ένταση στο Αιγαίο και η κατάφωρη παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας από την επιθετική Τουρκία, πέρα από τα αυτονόητα πολιτικά προβλήματα και προβλήματα δικαίου που έφερε στο προσκήνιο, αποκάλυψε και την απίστευτη γύμνια του ελληνικού πολιτικού συστήματος.
Εβδομάδες τώρα η ελληνική κυβέρνηση έχει αποδυθεί σε έναν παρασκηνιακό διάλογο που στόχο έχει να κατευνάσει την Τουρκία, να εκτονωθεί η ένταση στην Κύπρο και το Αιγαίο και οι εξελίξεις να παραμείνουν ελεγχόμενες με παρέμβαση των μεγάλων χωρών, καθώς σε αυτές τις περιπτώσεις κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή. Εκ των πραγμάτων υπάρχει σοβαρό ζήτημα διακύβευσης των κυριαρχικών δικαιωμάτων και της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Οι διεθνείς οργανισμοί τηρούν ίσες αποστάσεις έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Τουρκίας, δηλαδή ίσες αποστάσεις από τον επιτιθέμενο και τον αμυνόμενο. Ο ΟΗΕ κυρίως, απόλυτα χειραγωγημένος από τις ΗΠΑ και την Αγγλία δεν έχει καταγγείλει την Τουρκία. Aντιθέτως, επιδιώκει μια ενδιάμεση συμφωνία για το φυσικό αέριο, χωρίς να έχει επιλυθεί το πολιτικό πρόβλημα, πράγμα αδιανόητο για την διεθνή έννομη τάξη. Η Ε.Ε. επίσης, δεν έχει πάρει καμία σαφή θέση για τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας. Ούτε έχει καταγγείλει την Άγκυρα. Είναι άλλο πράγμα φυσικά το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το οποίο εκφράστηκε τελείως διαφορετικά εναντίον της Τουρκίας, πράγμα ευπρόσδεκτο, αλλά δεν έχουν αποφασιστικό χαρακτήρα τα ψηφίσματά του.
Σε μια σαφή προσπάθεια να πέσουν οι τόνοι και να κατευναστεί η Τουρκία, αποφασίστηκε η πραγματοποίηση του Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας-Τουρκίας (5-6 Δεκεμβρίου) το οποίο δεν επρόκειτο να πραγματοποιηθεί γιατί δεν το ήθελε ο κ. Σαμαράς την κρίσιμη περίοδο που διανύουμε (τρόικα, προαπαιτούμενα, προϋπολογισμός, εκλογή προέδρου) και ήθελε να το μεταθέσει για το νέο έτος.
Στο σύνολό τους αυτές οι σπασμωδικές κινήσεις έχουν αναδείξει τα μεγάλα πολιτικά και θεσμικά προβλήματα της Ελλάδας. Σημειώνεται ότι στην Τουρκία συνεδρίασε δύο φορές το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας, περισσότερες το Υπουργικό Συμβούλιο, στην Κύπρο συνεδρίασε δύο ή τρεις φορές το Εθνικό Συμβούλιο, ενώ στην Ελλάδα δεν συνεδρίασε κανένα κυβερνητικό όργανο!
Κυβερνητική λειτουργία και… συναίνεση
Πού και πώς λαμβάνονται οι αποφάσεις, ούτως ή άλλως κρίσιμες για την ασφάλεια, τα εθνικά συμφέροντα και τη σταθερότητα στην περιοχή; Η απάντηση είναι απλή: είτε μέσω τηλεφώνου μεταξύ Ουάσιγκτον, Λονδίνου, Παρισίων, Βρυξελλών, είτε μεταξύ Μεγάρου Μαξίμου και υπουργείου Εξωτερικών σε πολύ στενό κύκλο. Το Υπουργικό Συμβούλιο δεν συνεδρίασε και κανείς, μα κανείς δεν έκανε την παραμικρή δήλωση δυσφορίας γι’ αυτό. Αντιθέτως, κυβερνητικοί παράγοντες βγαίνουν σε τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς και μιλούν για την κρισιμότητα των στιγμών. Ωστόσο, δεν θέτουν ζήτημα κυβερνητικής και κρατικής λειτουργίας. Αυτή η αναντιστοιχία και η υποκρισία δεν έχει καν αναδειχθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί τα θέματα αυτά αφορούν το μέλλον της χώρας και του λαού και δεν είναι ούτε ιδιωτική, ούτε στενά κομματική υπόθεση.
Η κατάσταση αυτή συνιστά έναν πολύ σοβαρό λόγο που η κυβέρνηση εμφανίζεται εντελώς ανύπαρκτη στο διεθνές στερέωμα, χωρίς καμία επιρροή στους διεθνείς οργανισμούς, εκεί όπου ζυμώνεται η διεθνής πολιτική και επηρεάζεται η λήψη των αποφάσεων .
Η μεγάλη εκστρατεία που έχει γίνει κυρίως μέσα από τα μεγάλα και συστημικά ΜΜΕ, με επίκεντρο τη συναίνεση, αποσκοπεί απολύτως στο να υπνωτίσει κατά κάποιο τρόπο και τον ελληνικό λαό και την αντιπολίτευση, σε ένα στημένο σκηνικό που δεν έχει καμία σχέση, ούτε με τη συναίνεση, ούτε με το μέλλον του ελληνικού λαού.
Γιατί είναι τελείως διαφορετικό πράγμα να υπάρξει ένας σχεδιασμός της κυβέρνησης που να αποσκοπεί σε συγκεκριμένα αποτελέσματα στην Κύπρο ή στο Αιγαίο ή στα Βαλκάνια και η αξιωματική αντιπολίτευση να συναινέσει στους στόχους και άλλο πράγμα η ακύρωση του ρόλου της αντιπολίτευσης και της Αριστεράς, μέσω της σιωπής. Γιατί, στην πραγματικότητα, αυτό ζητά η κυβέρνηση και αυτό είναι το επικοινωνιακό σχήμα που χρησιμοποιεί δεκαετίες τώρα το πολιτικό σύστημα προκειμένου τα μεγάλα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής να μην βρίσκονται στο προσκήνιο, ώστε με άνεση οι μεγάλες δυνάμεις να χειραγωγούν και να κατευθύνουν την Ελλάδα για την εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων.
Παραπλήσιο παράδειγμα αποτελεί το στεγανό του υπουργείου Άμυνας. Επί δεκαετίες, όποιος τολμούσε να ασκήσει κριτική τους εξοπλισμούς και την αδιαφάνεια που τους συνόδευε, κατακεραυνώνονταν από τις κυβερνήσεις και τα ΜΜΕ γιατί «πρόσβαλε τις Ένοπλες Δυνάμεις και το αξιόμαχό τους» και ότι αυτά δεν πρέπει να συζητούνται δημόσια. Και να πού φθάσαμε. Να μην βρίσκουμε άκρη με τις μίζες.
Μπαρούτι και στα Βαλκάνια
Εκρηκτική είναι και η κατάσταση στα δυτικά Βαλκάνια, μετά την επεισοδιακή επίσκεψη του Αλβανού πρωθυπουργού, Έντι Ράμα, στο Βελιγράδι και την συνακόλουθη επίσκεψή του στην Κοιλάδα του Πρέσεβο, στη νότια Σερβία, όπου οι Αλβανοί αποτελούν την πλειονότητα. Εκεί, χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους με αλβανικές σημαίες, ενώ οι συγκεντρωθέντες κρατούσαν πανό με συνθήματα όπως: «Το Πρέσεβο, το Νπουγιάνοβατς και η Μέντβετζια είναι Αλβανία», «Όλοι οι Αλβανοί κάτω από μία διοίκηση», «Καλωσόρισες πρωθυπουργέ μας».
Ο Ράμα δεν έκανε καμία προσπάθεια να εκτονώσει αυτό το εθνικιστικό ντελίριο και να υπενθυμίσει στους ομοεθνείς του ότι ναι μεν είναι Αλβανοί και φυσικά έχουν κάθε δικαίωμα να διεκδικούν τα δικαιώματά τους, είναι όμως ταυτόχρονα και πολίτες της Σερβίας και οφείλουν, όπως όλοι οι πολίτες του κόσμου να είναι νομοταγείς. Σύσταση που, σημειωτέον, κάνουν υποχρεωτικά όλοι οι Τούρκοι αξιωματούχοι μέχρι και τον Ερντογάν που έχουν επισκεφθεί τη μειονότητα της Θράκης.
Αντίθετα, ο Ράμα υποδαύλισε τον εθνικισμό και τον αλυτρωτισμό. Η επικίνδυνη πορεία της Αλβανίας στα Βαλκάνια έχει σαφώς αλυτρωτικό χαρακτήρα. Άρα, το πρόβλημα δεν περιορίζεται μόνο στις σχέσεις Αλβανίας-Σερβίας, ούτε μόνο στις βαλκανικές χώρες. Το πρόβλημα επεκτείνεται σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Οι μεταπτώσεις του ΣΥΡΙΖΑ
Εμφανίζοντας συνεχείς μεταπτώσεις στις θέσεις του, ο ΣΥΡΙΖΑ δυσκολεύεται να αναδείξει σε προτεραιότητα πρώτης γραμμής την εξωτερική πολιτική. Τη μια στιγμή αφήνει ανοιχτό το θέμα της συναίνεσης, την άλλη καταγγέλλει την κυβέρνηση ότι φλερτάρει με την ιδέα θερμού επεισοδίου (Ήσυχος στον ΑNT1). Σε κάποια άλλη στιγμή δήλωσε ότι δεν θέλει τα «εθνικά θέματα» να γίνουν αντικείμενο πολιτικής αντιπαράθεσης προκαλώντας ερωτηματικά.
Ερωτηματικά για τον απλό λόγο ότι και το πρόβλημα του χρέους είναι εθνικό θέμα και μάλιστα μείζον, η λύση του είναι ζήτημα διεθνούς διαπραγμάτευσης και έχει όλα τα χαρακτηριστικά της κρισιμότητας, καθώς αφορά το μέλλον του λαού και είναι κορυφαίο στην αντιπαράθεση με την κυβέρνηση!
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίζει να έχει σοβαρό πρόβλημα όσο δεν θέλει ή δεν μπορεί -αδιάφορο όμως για τον λαό- να παρουσιάσει συγκεκριμένο κυβερνητικό πρόγραμμα για την εξωτερική πολιτική. Με θέσεις, με πλαίσιο, εισάγοντας νέους θεσμούς διαλόγου, βελτιώνοντας τους υφιστάμενους, αναβαθμίζοντας τις αρμόδιες επιτροπές της Βουλής και συζητώντας δημόσια στα όργανά του.
Ο ΣΥΡΙΖΑ όταν είχε το 4% αρκούνταν σε δηλώσεις γενικές ή σε ανακοινώσεις του γραφείου Τύπου, σπανίως της Κεντρικής Επιτροπής ή της Γραμματείας. Τώρα, όμως, έχει άλλα καθήκοντα και άλλες υποχρεώσεις. Τώρα οφείλει να συζητά με τις μεγάλες δυνάμεις, να προετοιμάζεται να κυβερνήσει, να εκπονήσει το δικό του στρατηγικό σχεδιασμό για την ενέργεια, την εξωτερική πολιτική, την άμυνα και την ασφάλεια, ώστε ως κυβέρνηση να ξέρει πού και πώς θα κινηθεί. Πρέπει, επίσης, να ετοιμάσει τη λειτουργία νέων θεσμών, του Υπουργικού Συμβουλίου, ενός γραφείου με τα χαρακτηριστικά του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας. Όλες οι ξένες πρεσβείες καταγράφουν, πλέον, κάθε δήλωση και κάθε λέξη του ΣΥΡΙΖΑ. Ο χρόνος που μεσολαβεί μέχρι τις εκλογές -είτε γίνουν τώρα, είτε σε δύο χρόνια- είναι λίγος για τέτοιου μεγέθους προετοιμασία. Πρέπει, όμως, να αρχίσει.
Και όσο δεν αρχίζει, τόσο πιο βαρύ θα είναι το φορτίο που θα κληθεί να σηκώσει. Άλλωστε, κριτήριο της ψήφου του λαού είναι και το αίσθημα ασφάλειας και καθοδήγησης από την ηγεσία του…
