Εν μέσω μιας νέας εκστρατείας εκφοβισμού, για την εξάπλωση της μετάλλαξης «δ», εν μέσω θέρους και τουριστικής περιόδου, η κυβέρνηση έρχεται να επιβάλει μια σειρά μέτρων κατακερματισμού και ελέγχου της κοινωνίας, στο όνομα της υγειονομικής επιτήρησης. Μέσα σε λίγες μόλις μέρες περάσαμε από τη χαλάρωση των μέτρων, στις διευκολύνσεις μόνο για εμβολιασμένους και την «επιβράβευση» των 150 ευρώ στους νέους, και από εκεί στα μέτρα αποκλεισμού από τον δημόσιο χώρο και τα εμπόδια στην μετακίνηση εντός της χώρας σε όσους δεν έχουν κάνει το εμβόλιο. Κάπως έτσι, τα καταστήματα εστίασης θα χωριστούν, από τις 15 Ιουλίου, σε «αμιγή» και «μικτά», με δυνατότητα πληρότητας 80% και 50% αντίστοιχα στους εσωτερικούς χώρους, ενώ περιορίζεται και η μετακίνηση από νομό σε νομό, με την επιτροπή των λοιμοξιολόγων να εισηγείται τη μετακίνηση μόνο όσων κατέχουν Green Pass, πιστοποιητικό δηλαδή εμβολιασμού ή νόσησης, ή αρνητικό τεστ, και την κυβέρνηση να ανακοινώνει πως το μέτρο αυτό θα εφαρμοστεί προς το παρόν, από τις 5 Ιουλίου, μόνο για τα νησιά.
Μέτρα γι’ ακόμη μια φορά παράλογα, φρονηματικού χαρακτήρα, και κυρίως ανεφάρμοστα. Η κυβερνόντες στην αρχή μετάφεραν την ευθύνη στους ίδιους τους πολίτες με την επιλογή των self-test έναντι της διενέργειας τεστ από συνεργία του ΕΟΔΥ και της ιχνηλάτησης των κρουσμάτων, ενώ τώρα η ευθύνη αυτή μεταφέρεται στους ιδιοκτήτες καταστημάτων εστίασης που θα πρέπει να ελέγχουν πιστοποιητικά και τεστ. Όλα αυτά σε μια κοινωνία κουρασμένη από τα λοκντάουν διαρκείας.
Εφαρμογές βιομετρικού ελέγχου δοκιμάστηκαν και δοκιμάζονται σε ευρεία κλίμακα, πράσινα πιστοποιητικά εγκρίνονται από την Ε.Ε. μετατρέποντας την ελεύθερη μετακίνηση σε προνόμιο, ενώ στον δημόσιο διάλογο τίθενται ακόμη και σκέψεις για «βραχιολάκι» που θα παρακολουθεί τις κινήσεις στους ανεμβολίαστους. Όλα αυτά προφανώς για το καλό μας
Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι με τον τρόπο αυτό θα ενθαρρύνει τους πολίτες να προσέλθουν στα εμβολιαστικά κέντρα και θα αποτρέψει την ορμή του αναμενόμενου τέταρτου κύματος της πανδημίας. Από κοντά και διάφοροι επιστήμονες που ενθαρρύνουν την κυβέρνηση να πάρει μέτρα που θα τείνουν να επιβάλουν την υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών. Στην πραγματικότητα με πλήρως εμβολιασμένο το 40% (53% με μόνο την πρώτη δόση), παρά τις διαβεβαιώσεις των αρμόδιων αρχών πως η προσέλευση τις προηγούμενες μέρες στα εμβολιαστικά κέντρα ξεπερνούσε το 90% της ημερήσιας δυναμικότητας τους, μέτρα όπως το παραπάνω το μόνο που καταφέρνουν είναι να διχάσουν, να βάλουν φραγμούς και εμπόδια στο 50% της κοινωνίας.
Από την αρχή της πανδημίας έγινε φανερό πως επιδίωξη των κρατών ήταν να αξιοποιήσουν την πανδημία ως ευκαιρία δοκιμής σε μαζική κλίμακα, εργαλείων επιτήρησης και κοινωνικού ελέγχου, και να εμπεδώσουν νέες μορφές κατακερματισμού και περιθωριοποίησης κοινωνικών ομάδων. Προετοιμάζονται για τη μετά-Covid κανονικότητα, όπου νέες περιθωριοποιήσεις θα επιβληθούν σε όσους δεν μπορούν να προσαρμοστούν στα νέα πράσινα, ψηφιακά και υγειονομικά στάνταρ. Δεν πρόκειται για συνωμοσιολογία, αλλά για θωράκιση των ελίτ, μπροστά στην ένταση των αδιεξόδων του συστήματος.
Τώρα οι συνθήκες μοιάζουν να έχουν ωριμάσει. Εφαρμογές βιομετρικού ελέγχου δοκιμάστηκαν και δοκιμάζονται σε ευρεία κλίμακα, πράσινα πιστοποιητικά εγκρίνονται από την Ε.Ε. μετατρέποντας την ελεύθερη μετακίνηση σε προνόμιο, ενώ στον δημόσιο διάλογο (π.χ.. πρόσφατα στην Κύπρο) τίθενται ακόμη και σκέψεις για «βραχιολάκι» που θα παρακολουθεί τις κινήσεις στους ανεμβολίαστους. Όλα αυτά προφανώς για το καλό μας. Στόχος να επιβληθεί ως κοινή λογική, πως οι ίδιες οι κοινωνίες δεν είναι εφικτό να αντιμετωπίσουν κρίσεις και κινδύνους, και φοβισμένες και κατακερματισμένες να αποδεχθούν την εξουσία των τεχνοκρατών ως ρυθμιστή κάθε πτυχής της ζωής.
Ο εμβολιασμός ως πρόσχημα
Η ενθάρρυνση του καθολικού εμβολιασμού, αποτελεί εξόφθαλμα το πρόσχημα όλης αυτής της εκστρατείας. Στόχος της δεν είναι άλλος από το να κατασκευαστεί ο εχθρός, οι «ανεμβολίαστοι» στους οποίους θα επιρριφθούν όλες οι ευθύνες για τα αδιέξοδα, που φέρνει η διαχείριση της πανδημίας, και στο όνομα των οποίων θα επιβληθούν ως κανονικότητα μια σειρά μέτρων κατακερματισμού και ελέγχου της κοινωνίας, που ήρθαν για να μείνουν και μετά το πέρας της πανδημίας.
Η κυβέρνηση επιμένει να παρουσιάζει το διαφαινόμενο ταβάνι στην προσέλευση του γενικού πληθυσμού στα εμβολιαστικά κέντρα, για να επιβάλει τον καθολικό εμβολιασμό και μια σειρά οριζόντιων περιορισμών, αντί να επικεντρωθεί σε άλλα ουσιαστικότερα μεγέθη, όπως το χαμηλό ποσοστό εμβολιασμών στις ηλικίες άνω των 80 ετών (69.5%) ή στην ηλικιακή ομάδα 70-79 ετών (78.4%), που κατατάσσει την χώρα μας στις χαμηλότερες θέσεις εντός Ε.Ε. Αντί να επικεντρώσει στην αντιστροφή αυτών των μεγεθών, ενεργοποιώντας υγειονομικές και κοινωνικές υπηρεσίες, για να θωρακίσει τις πλέον ευπαθείς ομάδες, επιδίδεται σε ένα κυνήγι μαγισσών για να κρύψει την ανικανότητα της.
Όπως όλα δείχνουν όμως ο μονόδρομος του καθολικού εμβολιασμού αδυνατεί να δώσει απαντήσεις στο πρόβλημα του περιορισμού της πανδημίας. Το χαμηλό ταβάνι των ποσοστών εμβολιαστικής κάλυψης, οι μεταλλάξεις που εμφανίζουν ευκολότερους μηχανισμούς μετάδοσης, οι διαχειριστικές αδυναμίες των συστημάτων υγείας, δείχνουν ότι αυτό το σύστημα, αδυνατεί να καλύψει τον στόχο της οικοδόμησης ανοσίας στον γενικό πληθυσμό, ενώ ταυτόχρονα αδυνατεί να προστατέψει τους πιο αδύναμους (ευπαθείς, γηραιότεροι) με στοχευμένα μέτρα. Αυτό που μένει στο τέλος είναι η επιβολή και η αυθαιρεσία (κρατική και τεχνοκρατική), ο αυταρχισμός, ο περιορισμός του δημόσιου χώρου, η περιστολή της δημοκρατίας και τον ελευθεριών, στο όνομα μάλιστα της κοινωνικής ευθύνης.
