Του Μάριου Διονέλη
Έχω ξαναγράψει για το… συνονθύλευμα που έστειλε στην Ευρωβουλή δια των τελευταίων εκλογών η πατρίδα μου η ωραία, που σε λίγες μέρες θα γιορτάσει το ηρωικό «όχι». Για εκείνη τη μοναδική φωτογραφία που μάλλον δε θα δω ποτέ (και ευτυχώς) να ποζάρουν δίπλα-δίπλα ο Ζαγοράκης με τον Γλέζο και η Σπυράκη με τον Κατρούγκαλο, υπό τη σκέπη των Χρυσαυγιτών καραβανάδων. Εικόνα μας είναι και η Ευρωβουλή και μας μοιάζει, θα μου πείτε, και στείλαμε μάλλον ό,τι μας αντιπροσωπεύει ως λαό εκατέρωθεν, αριστερούς, δεξιούς και φασίστες.
Μα υπάρχουν μερικές υποθέσεις, όπως οι γερμανικές αποζημιώσεις, που υποτίθεται ότι η στάση όλων αυτών υπαγορεύεται από το καθήκον προς την ιστορική μνήμη. Υποτίθεται τουλάχιστον. Η ιστορία με την επερώτηση Μαριά που δεν τη στήριξαν οι ευρωβουλευτές της Ν.Δ., της Ελιάς και του Ποταμιού άφησε πολλά περιθώρια για συζητήσεις σε επιμέρους θέματα. Αν ακολούθησε τη σωστή διαδικασία ο Μαριάς, αν είχαν ενημερωθεί όλοι, αν είχε μικρή ή μεγάλη σημασία μια απόφαση από την τάδε επιτροπή.
Μα το καίριο ερώτημα έμεινε αναπάντητο. Οι Έλληνες ευρωβουλευτές της Ν.Δ. λένε όχι στο αίτημα των αποζημιώσεων, επειδή έτσι λέει το Λαϊκό Κόμμα στο οποίο ανήκουν μαζί με τη Μέρκελ; Ο Ζαγοράκης δε θέλει να πάρει η Ελλάδα όσα δικαιούται;
Οι Έλληνες ευρωβουλευτές της Ελιάς/ΠΑΣΟΚ δε θέλουν τις γερμανικές αποζημιώσεις; Η Έυα Καϊλή δε θέλει να πάρει η Ελλάδα όσα δικαιούται;
Οι Έλληνες ευρωβουλευτές του ποταμιού δε θέλουν τις γερμανικές αποζημιώσεις; Ο συμπαθής κατά τ’ άλλα Γιώργος Γραμματικάκης και ο Μίλτος Κύρκος, γιος του Λεωνίδα, δε θέλουν να πάρει η Ελλάδα όσα δικαιούται;
Οφείλετε να απαντήσετε άμεσα και ξεκάθαρα, επειδή πολλούς από σας θα σας δω να εκφωνείτε πανηγυρικούς και να κάθεστε σε εξέδρες επισήμων σε λίγες μέρες, δοξάζοντας τους ηρωικούς αγώνες εκείνων που θυσιάστηκαν για να έχουμε εμείς σήμερα ελευθερία και δημοκρατία στον τόπο και άλλα τέτοια ωραία.
Αφήστε τους αυτούς. Το θέμα είναι εσείς τι θα κάνετε…
