Του Μάριου Διονέλλη
Για να γίνουν Έλληνες, πρέπει να μην έχουν καταδικαστεί για «αντίσταση κατά της αρχής», δηλαδή να μην έχουν τρέξει όταν τους κυνήγησε ο αστυνόμος… Αν αυτό το κάνω εγώ, θα πάψω να είμαι Έλληνας;
Πρέπει να μην έχουν νομιμοποιήσει έσοδα από παράνομες δραστηριότητες, όπως αποδεδειγμένα κάνουν ευυπόληπτα στελέχη της ελληνικής κοινωνίας.
Να μην έχουν υποπέσει στο αδίκημα της ψευδούς βεβαίωσης, όπως εγώ που δήλωσα στην τράπεζα ότι δεν έχω πάρει άλλο δάνειο. Αν το ανακαλύψουν, θα πάψω να είμαι Έλληνας;
Πρέπει να μην έχουν τελέσει έγκλημα «με τη χρήση υψηλής τεχνολογίας», όπως εγώ που έχω αντιγράψει δεκάδες cd για φίλους.
Πρέπει να έχουν επαρκή γνώση της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, αντίθετα με μένα, που δεν με μάθατε ποτέ τι έγινε στον Εμφύλιο… Πρέπει, λέει, να βρουν και τρεις καθαρούς Έλληνες, για να βεβαιώσουν ότι μπορούν κι αυτοί να φέρουν τον ίδιο τίτλο. Αν το ζητούσα εγώ, θα έβρισκα τρεις να με προτείνουν; Και με τι αντάλλαγμα;
Κύριε υπουργέ των Εσωτερικών, επειδή σε πολλά από τα παραπάνω παραπτώματα έχω υποπέσει, και όχι μόνο μια φορά, και αφού τις προϋποθέσεις σίγουρα δεν τις πληρώ, ελάτε να πάρετε πρώτα πίσω τη δική μου ιθαγένεια. Αν δεν τη δικαιούνται αυτοί, τότε σίγουρα δεν την αξίζω κι εγώ….
