Σχέδια, τακτικές και πραγματικές ανάγκες
Πληθαίνουν οι συζητήσεις και ανακατατάξεις σε χώρους της πέραν του ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ Αριστεράς. Η πλειοψηφία των οργανωμένων δυνάμεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ επιμένει στην προβολή ενός μεταβατικού προγράμματος με συγκεκριμένα σημεία και την ανάγκη ενός αυτοτελούς πόλου της αντικαπιταλιστικής, ριζοσπαστικής Αριστεράς σε διάκριση με τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ. Ο Αλέκος Αλαβάνος (Μέτωπο Ανατροπής και Αλληλεγγύης -ΜΑΑ) από τη μεριά του, σε ομιλία του σε εκδήλωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τόνισε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτή τη στιγμή «στην απέναντι όχθη» και ότι «η ριζοσπαστική Αριστερά, στην οποία η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παίζει έναν κεντρικό ρόλο, μπορεί να αλλάξει και τον πολιτικό χάρτη στη χώρα μας».
Την ίδια στιγμή, σε άλλη κατεύθυνση, η οργάνωση «Ξεκίνημα», ομαδοποιήσεις και ανένταχτοι από το χώρο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, του ΜΑΑ και άλλοι αριστεροί, με κείμενο που υπογράφουν, υποστηρίζουν την ανάγκη ενός μετώπου διεξόδου από την κρίση και συμπαράταξης της Αριστεράς. Απευθύνουν κάλεσμα στο σύνολο των αριστερών δυνάμεων, αλλά θεωρούν «αντιμετωπική» την πολιτική του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και φαίνεται να ενδιαφέρονται περισσότερο για την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ. Εκτιμούν, βέβαια, ότι έχει όρια η σημερινή του πολιτική, ενώ αφήνουν ανοιχτό τόσο το ενδεχόμενο ενσωμάτωσής του όσο και το αντίστροφο. Το κείμενο υπογραφών υποστηρίζει και ένα τμήμα της ΑΡΑΝ, συνιστώσας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τμήμα που εδώ και μήνες έχει διαχωριστεί δημόσια από την πολιτική της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Στο μεταξύ ένα τμήμα της ΑΡΑΣ, μιας άλλης συνιστώσας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αποχώρησε από την οργάνωση ιδρύοντας την «Αριστερή Συσπείρωση». Με διακήρυξή της, η νέα οργάνωση, που υποστηρίζει ότι «συγκροτήθηκε μετά τη μαζική αποχώρηση της πλειοψηφίας των μελών της ΑΡΑΣ», επιμένει στην «οικοδόμηση ενός αυτοτελούς πολιτικού μετώπου της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς» αλλά και στη συμμετοχή στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Μεταξύ άλλων τονίζει: «Εμμένουμε στην ανάγκη σύνδεσης, αλληλεπίδρασης και αλληλεξάρτησης του στρατηγικού στόχου με την τακτική μας, χωρίς να στρατεύουμε το δυναμικό μας σε τακτικισμούς, όπου κάθε τακτικός ελιγμός θα αποκλείει συντρόφους από την πολιτική της οργάνωσης, αλλά και μετατρέπει το πολιτικό υποκείμενο έρμαιο των τακτικισμών σε βάρος του στρατηγικού στόχου».
Από τη μεριά της η ΑΡΑΣ κάνει λόγο για «αποχώρηση μιας ομάδας μελών» και χαρακτηρίζει «τραγελαφικό να παράγονται διασπάσεις με τέτοια απολίτικα χαρακτηριστικά μέσα στη συγκυρία της σκληρότατης επίθεσης του κεφαλαίου απέναντι στις δυνάμεις της εργασίας», ενώ εκτιμά ότι «αυτού του είδους οι διασπάσεις ενισχύουν αντικειμενικά αντίπαλα σχέδια που είτε υποτάσσουν την οργή σε κοινοβουλευτικές αυταπάτες, εν αναμονή κυβερνήσεων και κοινωνικών συμβολαίων, είτε προκρίνουν αδιέξοδες σεχταριστικές λογικές, ενισχύοντας τον κατακερματισμό και την απογοήτευση».
Συζητήσεις, λοιπόν, διαφωνίες, συγκλίσεις και αποκλίσεις. Το κατά πόσο αντανακλούν ή έχουν κάποια σχέση με πραγματικές ανάγκες, αναζητήσεις και διεργασίες ευρύτερων στρωμάτων είναι προς απάντηση, σε μια εποχή που σημεία αναφοράς και ουσιαστικής συμφωνίας αναζητούνται και δοκιμάζονται. Η Αριστερά, στο σύνολό της, έχει να κερδίσει όσο η συζήτηση συνδέεται με αυτές τις πραγματικές ανάγκες, αναζητήσεις και διεργασίες, όσο κυριαρχούν τα πολιτικά κριτήρια και η συναίσθηση της κατάστασης στη χώρα και των πραγματικών προβλημάτων του λαϊκού κινήματος, σε βάρος παραγοντισμών και μικροσχεδιασμών.
Την ίδια στιγμή, σε άλλη κατεύθυνση, η οργάνωση «Ξεκίνημα», ομαδοποιήσεις και ανένταχτοι από το χώρο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, του ΜΑΑ και άλλοι αριστεροί, με κείμενο που υπογράφουν, υποστηρίζουν την ανάγκη ενός μετώπου διεξόδου από την κρίση και συμπαράταξης της Αριστεράς. Απευθύνουν κάλεσμα στο σύνολο των αριστερών δυνάμεων, αλλά θεωρούν «αντιμετωπική» την πολιτική του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και φαίνεται να ενδιαφέρονται περισσότερο για την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ. Εκτιμούν, βέβαια, ότι έχει όρια η σημερινή του πολιτική, ενώ αφήνουν ανοιχτό τόσο το ενδεχόμενο ενσωμάτωσής του όσο και το αντίστροφο. Το κείμενο υπογραφών υποστηρίζει και ένα τμήμα της ΑΡΑΝ, συνιστώσας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τμήμα που εδώ και μήνες έχει διαχωριστεί δημόσια από την πολιτική της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Στο μεταξύ ένα τμήμα της ΑΡΑΣ, μιας άλλης συνιστώσας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αποχώρησε από την οργάνωση ιδρύοντας την «Αριστερή Συσπείρωση». Με διακήρυξή της, η νέα οργάνωση, που υποστηρίζει ότι «συγκροτήθηκε μετά τη μαζική αποχώρηση της πλειοψηφίας των μελών της ΑΡΑΣ», επιμένει στην «οικοδόμηση ενός αυτοτελούς πολιτικού μετώπου της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς» αλλά και στη συμμετοχή στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Μεταξύ άλλων τονίζει: «Εμμένουμε στην ανάγκη σύνδεσης, αλληλεπίδρασης και αλληλεξάρτησης του στρατηγικού στόχου με την τακτική μας, χωρίς να στρατεύουμε το δυναμικό μας σε τακτικισμούς, όπου κάθε τακτικός ελιγμός θα αποκλείει συντρόφους από την πολιτική της οργάνωσης, αλλά και μετατρέπει το πολιτικό υποκείμενο έρμαιο των τακτικισμών σε βάρος του στρατηγικού στόχου».
Από τη μεριά της η ΑΡΑΣ κάνει λόγο για «αποχώρηση μιας ομάδας μελών» και χαρακτηρίζει «τραγελαφικό να παράγονται διασπάσεις με τέτοια απολίτικα χαρακτηριστικά μέσα στη συγκυρία της σκληρότατης επίθεσης του κεφαλαίου απέναντι στις δυνάμεις της εργασίας», ενώ εκτιμά ότι «αυτού του είδους οι διασπάσεις ενισχύουν αντικειμενικά αντίπαλα σχέδια που είτε υποτάσσουν την οργή σε κοινοβουλευτικές αυταπάτες, εν αναμονή κυβερνήσεων και κοινωνικών συμβολαίων, είτε προκρίνουν αδιέξοδες σεχταριστικές λογικές, ενισχύοντας τον κατακερματισμό και την απογοήτευση».
Συζητήσεις, λοιπόν, διαφωνίες, συγκλίσεις και αποκλίσεις. Το κατά πόσο αντανακλούν ή έχουν κάποια σχέση με πραγματικές ανάγκες, αναζητήσεις και διεργασίες ευρύτερων στρωμάτων είναι προς απάντηση, σε μια εποχή που σημεία αναφοράς και ουσιαστικής συμφωνίας αναζητούνται και δοκιμάζονται. Η Αριστερά, στο σύνολό της, έχει να κερδίσει όσο η συζήτηση συνδέεται με αυτές τις πραγματικές ανάγκες, αναζητήσεις και διεργασίες, όσο κυριαρχούν τα πολιτικά κριτήρια και η συναίσθηση της κατάστασης στη χώρα και των πραγματικών προβλημάτων του λαϊκού κινήματος, σε βάρος παραγοντισμών και μικροσχεδιασμών.
Τ.Τ.
Σχόλια
