Ουσιαστική συζήτηση στο 4ο Συνέδριο του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Του Ερρίκου Φινάλη
Το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) πραγματοποιεί το συνέδριό του κάθε τρία χρόνια. Το φετινό, 4ο Συνέδριο, ολοκληρώθηκε την προηγούμενη Κυριακή στη Μαδρίτη. Και ήταν ίσως το πρώτο που συγκέντρωσε τόση προσοχή από πλευράς των μεγάλων ΜΜΕ αλλά και πολλών ανθρώπων σε όλη την Ευρώπη, πέρα από τα συνήθη κομματικά ακροατήρια. Με την Ε.Ε. βυθισμένη σε βαθιά κρίση και τις ευρωεκλογές να πλησιάζουν, το ΚΕΑ επεδίωκε ένα συνέδριο που θα ταράξει τα νερά και θα δώσει το σύνθημα μιας διαφορετικής, πιο φιλόδοξης και ριζοσπαστικής πορείας. Αυτός ο στόχος εκπληρώθηκε σε μεγάλο βαθμό.
Προς ένα πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο
Το 4ο Συνέδριο, με 300 αντιπροσώπους από 33 κόμματα, και πολλούς ακόμη προσκεκλημένους, ήταν αισθητά διαφορετικό σε σχέση με τα προηγούμενα. Οι ζωηρές συζητήσεις για τον προσανατολισμό της Αριστεράς και οι εμφανείς προσδοκίες ότι αυτή θα πάψει να είναι ο «παρίας» της ευρωπαϊκής πολιτικής σκηνής χρωμάτισαν τις συνεδριάσεις. Οι τελικές αποφάσεις, που υιοθετήθηκαν με μεγάλη πλειοψηφία, λίγο θύμιζαν τα αρχικά προσχέδια που είχαν υποβληθεί προς συζήτηση τρεις μήνες νωρίτερα – κι ακόμα λιγότερο τις αποφάσεις προηγούμενων συνεδρίων του ΚΕΑ. Χάρη στην παρέμβαση μιας σειράς κομμάτων, μεταξύ των οποίων και ο ΣΥΡΙΖΑ, οι κατευθύνσεις που υιοθετήθηκαν, πάντα σε σύγκριση με τις ως πρόσφατα ιδιαίτερα «μετριοπαθείς» αποφάσεις, διαπερνώνται από την αμφισβήτηση του σημερινού οικοδομήματος της ΕΕ.
Διακηρυγμένος στόχος του ΚΕΑ είναι πλέον η συγκρότηση ενός ευρωπαϊκού πολιτικού και κοινωνικού μετώπου που θα προσφέρει μια ισχυρή αριστερή εναλλακτική διέξοδο στους λαούς της Ευρώπης. Δεν είναι τυχαίο ότι η πολιτική απόφαση του 4ου Συνεδρίου, που εκφράζει σε αρκετό βαθμό αυτή τη στροφή σε σχέση με το παρελθόν, συγκέντρωσε συντριπτική υποστήριξη (93% υπέρ). Την ίδια στιγμή, το σχέδιο διακήρυξης για τις ευρωεκλογές, που ήταν αναντίστοιχο της σημερινής δραματικής συγκυρίας και των καθηκόντων που απορρέουν για την Αριστερά, υποβιβάστηκε σε «κείμενο εργασίας» το οποίο θα αναδιαμορφωθεί και θα πάρει την τελική του μορφή μέσα στο επόμενο δίμηνο.
Ακόμα και η πανηγυρική ανάδειξη του Αλέξη Τσίπρα ως επικεφαλής της καμπάνιας για τις ευρωεκλογές με την ιδιότητα του υποψήφιου για τη θέση του προέδρου της Κομισιόν έγινε αντιληπτή από όλους ως μια ακόμη έκφραση ριζοσπαστικοποίησης του ΚΕΑ και σύγκρουσης με μια γερμανοκρατούμενη Ε.Ε. που έχει πάρει ένα δίχως επιστροφή αντιλαϊκό και αντιδημοκρατικό κατήφορο. Είναι χαρακτηριστικό ότι το ίδιο το ΚΕΑ με ανακοίνωσή του αναφέρεται στην υποψηφιότητα του Αλέξη Τσίπρα ως «φωνή της αντίστασης και αριστερή ελπίδα».
Υπήρξαν και «αγκάθια»
Στο συνέδριο όμως μεταφέρθηκαν και αντιθέσεις που διαπερνούν σημαντικά κόμματα του ΚΕΑ, με πιο ορατή την περίπτωση του γαλλικού Μετώπου της Αριστεράς. Η απόφαση του Γαλλικού Κ.Κ. να συμμαχήσει με το Σοσιαλιστικό Κόμμα σε ορισμένους σημαντικούς δήμους (μεταξύ των οποίων και το Παρίσι…) στις επερχόμενες τοπικές εκλογές του Μαρτίου 2014, έχει πυροδοτήσει σοβαρή κρίση. Η δεύτερη βασική συνιστώσα του Μετώπου, το Κόμμα της Αριστεράς του προερχόμενου από τους σοσιαλιστές Μελανσόν, αντιδρά έντονα σε αυτή την επιλογή. Μάλιστα αμέσως μετά την ολοκλήρωση των εργασιών του 4ου Συνεδρίου, που επανεξέλεξε πρόεδρο του ΚΕΑ τον επικεφαλής του Γαλλικού Κ.Κ. Πιέρ Λοράν, το Κόμμα της Αριστεράς ανακοίνωσε την αναστολή συμμετοχής στο ΚΕΑ ως τις δημοτικές εκλογές. Έτσι, το μοναδικό στοιχείο που φαίνεται να ενώνει τις δύο βασικές συνιστώσες του γαλλικού Μετώπου της Αριστεράς, είναι πλέον η… υποψηφιότητα του Αλέξη Τσίπρα, την οποία χαιρέτισαν και οι δύο με ενθουσιασμό!
Αυτή καθαυτή όμως η απόφαση του ΚΕΑ να επιλέξει κάποιον υποψήφιο για πρόεδρο της Κομισιόν προκάλεσε άλλη μία από τις (λιγοστές) κάθετες διαφοροποιήσεις στους κόλπους του 4ου Συνεδρίου. Με πιο επίμονη στην αντίθεσή της την αντιπροσωπεία της Κοκκινοπράσινης Συμμαχίας από τη Δανία, μια μικρή αλλά «ορατή» μειοψηφία συνέδρων υποστήριξε ότι μια τέτοια υποψηφιότητα προσδίδει επίφαση δημοκρατικότητας στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, κι άρα πρέπει να απορριφθεί «από θέση αρχής». Την ίδια στιγμή βέβαια οι Δανοί σύνεδροι διευκρίνιζαν ότι «εάν συμφωνούσαμε με την ύπαρξη υποψηφιότητας, ο Αλέξης Τσίπρας θα ήταν η ιδανικότερη επιλογή, ως εκφραστής της ριζοσπαστικής Αριστεράς και των λαϊκών αγώνων». Τελικά, στην «επί της αρχής» ψηφοφορία, υπέρ ψήφισε το 79,6% των συνέδρων, ενώ 13,2% ψήφισε κατά, και 7,2% λευκό. Όμως στην επόμενη ψηφοφορία, για τη συγκεκριμένη υποψηφιότητα του Αλέξη Τσίπρα, τα «υπέρ» αυξήθηκαν στο 84,1%.
