Από μέρα σε μέρα πάει ο ΓΑΠ τους «πρωτοκλασάτους» που… ξερογλείφονται. Του Χρήστου Πραμαντιώτη
Μάταια περίμεναν τα «μέλη και οι φίλοι» (όσοι έχουν απομείνει) του ΠΑΣΟΚ να δουν μια εξέλιξη από τη (12ωρη) συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου την περασμένη Τετάρτη, και τώρα οι ελπίδες τους στρέφονται στην επόμενη Τετάρτη, οπότε σε νέα συνεδρίαση του οργάνου αναμένεται να δρομολογηθούν διαδικασίες. Κανείς δεν ξέρει ποιες διαδικασίες, βέβαια, δεδομένου ότι σε αυτή την πρώτη συνεδρίαση ο Γ. Παπανδρέου πήγε διερευνητικά, δεν εισηγήθηκε τίποτα για το επίδικο της ανάδειξης νέας ηγεσίας – εκτός από την επανάληψη της συζήτησης με τη νέα χρονιά. Ή παίζει με τα νεύρα των «πρωτοκλασάτων» ο πρόεδρος ή έχει βρεθεί σε αδιέξοδο.
Το πιο πιθανό είναι βέβαια το δεύτερο, μια και η διαχείριση της κατάστασης είναι δύσκολη. Το ΠΑΣΟΚ είναι στριμωγμένο δημοσκοπικά, ο κ. Παπανδρέου έχει τη ρετσινιά της καταστροφικής κυβερνητικής διετίας, δεν θέλει να γίνει ο αποδιοπομπαίος τράγος, και αναζητά ρόλο. Αν δεν μπορεί στο εσωτερικό, θα αναζητήσει αυτό το ρόλο στο εξωτερικό: η επανεκλογή του στην προεδρία της Σοσιαλιστικής Διεθνούς είναι το καλό σενάριο γι’ αυτόν, μόνο που για να τη διεκδικήσει πρέπει να είναι πρόεδρος του κόμματος, κι όχι απλά ένας τέως πρωθυπουργός.
Εδώ είναι και το πρόβλημα. Γιατί δεν είναι λίγο πράγμα, αυτός να κάνει ότι δεν καταλαβαίνει, όταν όλοι οι «κορυφαίοι του χορού» ζητούν αλλαγή ηγεσίας και μετά την πρώτη μάχη στο προχθεσινό Πολιτικό Συμβούλιο ετοιμάζονται για την επόμενη. Ήδη ο Ευ. Βενιζέλος έχει έτοιμο χρονοδιάγραμμα: Να γίνουν όλες οι διαδικασίες διαδοχής μέχρι τις 15 Ιανουαρίου. «Ψηφίστε με μέχρι τότε για πρόεδρο κι αφήστε με μετά να ασχοληθώ απερίσπαστος με το PSI μου», λέει, ούτε λίγο-ούτε πολύ. Ο Μ. Χρυσοχοΐδης, που εδώ και λίγες εβδομάδες έχει δηλώσει υποψήφιος πρόεδρος, ζητά άμεσα ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Τα ίδια η Άννα Διαμαντοπούλου και ο Ανδ. Λοβέρδος, με διάφορες παραλλαγές και μπόλικη ηθικολογία περί αρχών, αξιών, εθνικής διάσωσης κ.λπ.
Οι εξελίξεις πάντως είναι ανοιχτές μέχρι την επόμενη εβδομάδα, αν και κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος. Είναι πολύ πιθανό να ανοίξει όντως η διαδικασία ενός τύπου συζήτησης, αλλά το αν και πότε θα οδηγήσει σε αλλαγή ηγεσίας, είναι άγνωστο ακόμη. Προς το παρόν, όλοι ζώνονται τ’ άρματα και φτιάχνουν υποθετικά σενάρια μάχης.
Το ερώτημα που απασχολεί όσους διεκδικούν για τον εαυτό τους την «επόμενη μέρα» του ΠΑΣΟΚ, είναι τι θα παραλάβουν. Ένα συρρικνωμένο ή ένα διασπασμένο ΠΑΣΟΚ, το οποίο έχει έρθει σε σύγκρουση με όλη την κοινωνία είναι στους προβληματισμούς τους. Η προσπάθεια ανάταξης του κόμματος αποδεικνύεται επίσης προβληματική. Γι’ αυτό θέλουν να ξεκαθαρίσουν το γρηγορότερο οι όροι του παιχνιδιού, να δημιουργηθούν οι συμμαχίες και τα κομπρεμί και να προχωρήσει η κατάσταση.
Εκτός όμως από το ερώτημα που απασχολεί τους ίδιους, γνωρίζουν καλά ότι υπάρχει και ένα άλλο, πιο πραγματικό ερώτημα. Τι μπορεί να περιμένει ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ από αυτούς; Κι ακόμη παραπέρα, σε τι μπορούν να εμπνεύσουν ως ηγέτες κόμματος την κοινωνία, αυτοί που έχουν δουλέψει συνειδητά (μαζί με τον αρχηγό που τώρα θέλουν να αλλάξουν) για την καταστροφή της; Όσοι ξερογλείφονται για αρχηγοί του «όλου» ΠΑΣΟΚ ή επιμέρους κομματιών του, στάθηκαν επί μια διετία τα εξαπτέρυγα του Μνημονίου, και είναι σίγουρο ότι αν υπήρξε τελικά ένα μήνυμα που ο Γ. Παπανδρέου εξέπεμψε στο προχθεσινό Πολιτικό Συμβούλιο, ήταν ακριβώς αυτό: να θυμάστε καλά ότι είμαστε συνένοχοι σε αυτή την πορεία.
Δεν μπορεί να πει κανείς με σιγουριά πώς θα εξελιχθεί το σκηνικό στο κόμμα, μια και θα εξαρτηθεί και από πλήθος άλλων παραγόντων, όπως το τι θα πουν οι… πιστωτές μας για όλα αυτά τα ζητήματα. Είναι όμως ασφαλές να υποθέσουμε ότι το ΠΑΣΟΚ θα προσφέρει θέαμα όπως ακριβώς και το 2007, όταν οι ίντριγκες και οι αλληλοκατηγορίες μεταξύ των υποψήφιων αρχηγών και των επιτελαρχών τους, έδιναν κι έπαιρναν σε καθημερινό επίπεδο. Μόνο που τώρα, λόγω της κρίσης, το θέαμα θα φέρνει περισσότερο σε τραγωδία…
Το πιο πιθανό είναι βέβαια το δεύτερο, μια και η διαχείριση της κατάστασης είναι δύσκολη. Το ΠΑΣΟΚ είναι στριμωγμένο δημοσκοπικά, ο κ. Παπανδρέου έχει τη ρετσινιά της καταστροφικής κυβερνητικής διετίας, δεν θέλει να γίνει ο αποδιοπομπαίος τράγος, και αναζητά ρόλο. Αν δεν μπορεί στο εσωτερικό, θα αναζητήσει αυτό το ρόλο στο εξωτερικό: η επανεκλογή του στην προεδρία της Σοσιαλιστικής Διεθνούς είναι το καλό σενάριο γι’ αυτόν, μόνο που για να τη διεκδικήσει πρέπει να είναι πρόεδρος του κόμματος, κι όχι απλά ένας τέως πρωθυπουργός.
Εδώ είναι και το πρόβλημα. Γιατί δεν είναι λίγο πράγμα, αυτός να κάνει ότι δεν καταλαβαίνει, όταν όλοι οι «κορυφαίοι του χορού» ζητούν αλλαγή ηγεσίας και μετά την πρώτη μάχη στο προχθεσινό Πολιτικό Συμβούλιο ετοιμάζονται για την επόμενη. Ήδη ο Ευ. Βενιζέλος έχει έτοιμο χρονοδιάγραμμα: Να γίνουν όλες οι διαδικασίες διαδοχής μέχρι τις 15 Ιανουαρίου. «Ψηφίστε με μέχρι τότε για πρόεδρο κι αφήστε με μετά να ασχοληθώ απερίσπαστος με το PSI μου», λέει, ούτε λίγο-ούτε πολύ. Ο Μ. Χρυσοχοΐδης, που εδώ και λίγες εβδομάδες έχει δηλώσει υποψήφιος πρόεδρος, ζητά άμεσα ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Τα ίδια η Άννα Διαμαντοπούλου και ο Ανδ. Λοβέρδος, με διάφορες παραλλαγές και μπόλικη ηθικολογία περί αρχών, αξιών, εθνικής διάσωσης κ.λπ.
Οι εξελίξεις πάντως είναι ανοιχτές μέχρι την επόμενη εβδομάδα, αν και κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος. Είναι πολύ πιθανό να ανοίξει όντως η διαδικασία ενός τύπου συζήτησης, αλλά το αν και πότε θα οδηγήσει σε αλλαγή ηγεσίας, είναι άγνωστο ακόμη. Προς το παρόν, όλοι ζώνονται τ’ άρματα και φτιάχνουν υποθετικά σενάρια μάχης.
Το ερώτημα που απασχολεί όσους διεκδικούν για τον εαυτό τους την «επόμενη μέρα» του ΠΑΣΟΚ, είναι τι θα παραλάβουν. Ένα συρρικνωμένο ή ένα διασπασμένο ΠΑΣΟΚ, το οποίο έχει έρθει σε σύγκρουση με όλη την κοινωνία είναι στους προβληματισμούς τους. Η προσπάθεια ανάταξης του κόμματος αποδεικνύεται επίσης προβληματική. Γι’ αυτό θέλουν να ξεκαθαρίσουν το γρηγορότερο οι όροι του παιχνιδιού, να δημιουργηθούν οι συμμαχίες και τα κομπρεμί και να προχωρήσει η κατάσταση.
Εκτός όμως από το ερώτημα που απασχολεί τους ίδιους, γνωρίζουν καλά ότι υπάρχει και ένα άλλο, πιο πραγματικό ερώτημα. Τι μπορεί να περιμένει ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ από αυτούς; Κι ακόμη παραπέρα, σε τι μπορούν να εμπνεύσουν ως ηγέτες κόμματος την κοινωνία, αυτοί που έχουν δουλέψει συνειδητά (μαζί με τον αρχηγό που τώρα θέλουν να αλλάξουν) για την καταστροφή της; Όσοι ξερογλείφονται για αρχηγοί του «όλου» ΠΑΣΟΚ ή επιμέρους κομματιών του, στάθηκαν επί μια διετία τα εξαπτέρυγα του Μνημονίου, και είναι σίγουρο ότι αν υπήρξε τελικά ένα μήνυμα που ο Γ. Παπανδρέου εξέπεμψε στο προχθεσινό Πολιτικό Συμβούλιο, ήταν ακριβώς αυτό: να θυμάστε καλά ότι είμαστε συνένοχοι σε αυτή την πορεία.
Δεν μπορεί να πει κανείς με σιγουριά πώς θα εξελιχθεί το σκηνικό στο κόμμα, μια και θα εξαρτηθεί και από πλήθος άλλων παραγόντων, όπως το τι θα πουν οι… πιστωτές μας για όλα αυτά τα ζητήματα. Είναι όμως ασφαλές να υποθέσουμε ότι το ΠΑΣΟΚ θα προσφέρει θέαμα όπως ακριβώς και το 2007, όταν οι ίντριγκες και οι αλληλοκατηγορίες μεταξύ των υποψήφιων αρχηγών και των επιτελαρχών τους, έδιναν κι έπαιρναν σε καθημερινό επίπεδο. Μόνο που τώρα, λόγω της κρίσης, το θέαμα θα φέρνει περισσότερο σε τραγωδία…
Σχόλια
