Έφυγε ο δικηγόρος Γιάννης Φ. Φωτόπουλος
«… Στις ναρκωμένες κοινωνίες ορισμένες μνήμες γιορτάζονται όταν πλέον παύουν να είναι επικίνδυνες». Η φράση ανήκει σ’ έναν ανήσυχο και βαθιά σκεπτόμενο άνθρωπο, στον δικηγόρο Γιάννη Φ. Φωτόπουλο, ο οποίος έφυγε ξαφνικά απ’ τη ζωή, πριν ακόμη προλάβει να κλείσει τα εξήντα του χρόνια. Είχαμε την τύχη αλλά και την τιμή να διαβάσουμε κάποιες απ’ τις σκέψεις του χάρις σε μια εξαιρετική συνέντευξη που έδωσε στο Δρόμο πριν από τέσσερα χρόνια. (φ.152 – 9/2/2013) υπό την ιδιότητα του συνηγόρου υπεράσπισης των «Πυρήνων της Φωτιάς». Μη βιαστείτε: Η τρομοκρατία δεν ανήκε στις πολιτικές προτιμήσεις του Γιάννη Φωτόπουλου, η Δημοκρατία όμως ήταν η ψυχή του: και τα παιδιά που δικάζονται με τον αντιτρομοκρατικό νόμο στις Φυλακές Κορυδαλλού, «είναι ο ανθός της κοινωνίας, είναι τα παιδιά τα οποία γράφουν πάνω στο πετσί τους την ιστορία και τα κρίματα του δικού μας κόσμου», όπως ο ίδιος σημείωνε εμφαντικά. Ενός κόσμου, ενός συστήματος για την ακρίβεια, που ανδρώθηκε τρώγοντας απ’ τις σάρκες θεσμών και προταγμάτων, που ευθύνεται για την κατάντια της μεταπολιτευτικής ρεπούμπλικας και σήμερα δίνει σκληρό αγώνα για την αυτοδιάσωσή του…». Όσοι γνώρισαν τον Γιάννη Φωτόπουλο, κάνουν λόγο για ένα πρόσωπο χαμηλών τόνων, υψηλής οξυδέρκειας και ευαισθησιών. Έναν άνθρωπο ο οποίος πολύ έγκαιρα εντόπισε όχι μόνο την κρίση της αριστεράς αλλά και τα βαθύτερα αδιέξοδά της. Χωρίς τη δανεική «σοφία», την ρηχότητα, τους εξυπνακισμούς και την φλυαρία των μεταπρατών διανοουμένων της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, ο Γ.Φ. κινήθηκε σε μια λογική μεταπολιτικής υπέρβασης που είχε να κάνει όχι τόσο με την άσκησή της πολιτικής όσο με τις βαθύτερες παθογένειες και την αδιέξοδο δομή της. Οι απόψεις του ήταν σίγουρα δυσάρεστες αλλά και επικίνδυνες για τις ναρκωμένες κοινωνίες και τους επιτελείς τους οι οποίοι είχαν σοβαρούς λόγους να τις πολεμούν αποσιωπώντας τες…
Σ.Μ.
