Επειδή είμαι μαζόχας, παρακολουθώ με μέγιστο ενδιαφέρον τις εξελίξεις στο κυβερνοΠΑΣΟΚ του Τιτανικού και αγωνιώ για το πολιτικό μέλλον του ανιδιοτελούς ΓΑΠ που έχει προσφέρει θυσία το γραμμωμένο του κορμί και το κοφτερό του μυαλό, ώστε το μέρος του όλου ΠΑΣΟΚ που θα διασωθεί από τον επικείμενο εκλογικό Αρμαγεδδώνα (15,5% σκάρτα κατά την τελευταία δημοσκόπηση) να συνεχίσει το εθνικό και μεταρρυθμιστικό του έργο μέχρι ολοκληρώσεως.
Δηλαδή, μέχρι να μεταναστεύσει κι ο τελευταίος παραγωγικός κάτοικος αυτής της χώρας στην αλλοδαπή και έως ότου αποδημήσει εις Κύριον και ο τελευταίος απόμαχος που έχει το θράσος να επιβαρύνει με τη συντήρηση του άθλιου σαρκίου του τα ασφαλιστικά ταμεία.
Διότι αντιλαμβάνομαι, με καθυστέρηση μερικών δεκαετιών, ότι το ΠΑΣΟΚ (το όλον, το μέρος και το μέρος του όλου ΠΑΣΟΚ που έχει κατσικωθεί στην εξουσία εδώ και 30 χρόνια) δεν είναι απλά μια ακαταμάχητη δύναμη αλλαγής (τι είδους αλλαγής δεν έχει σημασία, τώρα που μας άλλαξε τα φώτα). Είναι το απόλυτο όπλο μαζικής καταστροφής, τουλάχιστον για τα δεδομένα του «ψυχρού» κοινωνικού πολέμου. Καταγράφεται ως η δύναμη πυρός που κατάφερε, διά πράξεων και παραλείψεων, μέσα σε δύο χρόνια να μετατρέψει τα εννέα δέκατα των πολιτών σε πένητες, να μεταμορφώσει τη μικρομεσαία χώρα σε χωματερή χρέους, σε σάκο του μποξ για χαρμανιασμένους πιστωτές, τραπεζίτες, επίδοξους ευρωηγεμόνες, ρατσιστές κάθε χροιάς, ολετήρες κοινωνιών, εμπόρους εθνών και άρπαγες κρατών. Αναδεικνύεται σε απρόβλεπτη θερμοπυρηνική βόμβα που απείλησε να διαλύσει στα εξ ων συνετέθη την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη (πράγμα που δεν θα με χάλαγε καθόλου) και να τινάξει στον αέρα τον παγκόσμιο καπιταλισμό (πράγμα που επίσης δεν θα με χάλαγε αν δεν περιλαμβανόμουν κι εγώ, όπως κι εσείς άλλωστε, στις παράπλευρες απώλειες).
Ως εκ τούτου, παρακολουθώντας το πατριωτικό ρίγος που διαπερνά το συμπολιτευόμενο ΠΑΣΟΚ την ώρα που ασκεί αντιπολίτευση στην συμπολιτευόμενη αξιωματική αντιπολίτευση του Σαμαρά, παρατηρώντας τη γνήσια σοσιαλιστική αγωνία με την οποία οι πασόκοι υπουργοί της συγκυβέρνησης αντιπολιτεύονται τους εαυτούς τους, φτύνουν εκεί που έγλειφαν και πλακώνονται στις φάπες για να φάνε τον ευεργέτη τους και ολετήρα της χώρας (και παρ’ ολίγον της υφηλίου) ΓΑΠ, αναρωτιέμαι τι θα κάνει αυτό το παιδί μετά. Πού θα συνεχίσει την καριέρα του, πού θα προσφέρει τις τιτάνιες (εκ του Τιτανικός, όχι εκ των Τιτάνων) υπηρεσίες του; Να τον πάρουν στο αμερικανικό Πεντάγωνο ως μυστικό υπερόπλο κατά του Ιράν; Να τον προσλάβουν οι Μερκεζί ως demolition man (κατεδαφιστή) της απείθαρχης περιφέρειας της Ευρωζώνης; Ή να τον «εκτοξεύσει» ο ΟΗΕ στη Συρία και τις λοιπές αραβικές χώρες ως ειρηνοποιό, να γίνει το έλα να δεις;
Και το ΠΑΣΟΚ χωρίς τον ΓΑΠ; Θα είναι εξ ίσου αποτελεσματικό ως όπλο μαζικής καταστροφής; Ή μήπως μέχρι τότε δεν θα έχει μείνει τίποτα για να καταστραφεί, εκτός από το ίδιο το ΠΑΣΟΚ;
Διότι αντιλαμβάνομαι, με καθυστέρηση μερικών δεκαετιών, ότι το ΠΑΣΟΚ (το όλον, το μέρος και το μέρος του όλου ΠΑΣΟΚ που έχει κατσικωθεί στην εξουσία εδώ και 30 χρόνια) δεν είναι απλά μια ακαταμάχητη δύναμη αλλαγής (τι είδους αλλαγής δεν έχει σημασία, τώρα που μας άλλαξε τα φώτα). Είναι το απόλυτο όπλο μαζικής καταστροφής, τουλάχιστον για τα δεδομένα του «ψυχρού» κοινωνικού πολέμου. Καταγράφεται ως η δύναμη πυρός που κατάφερε, διά πράξεων και παραλείψεων, μέσα σε δύο χρόνια να μετατρέψει τα εννέα δέκατα των πολιτών σε πένητες, να μεταμορφώσει τη μικρομεσαία χώρα σε χωματερή χρέους, σε σάκο του μποξ για χαρμανιασμένους πιστωτές, τραπεζίτες, επίδοξους ευρωηγεμόνες, ρατσιστές κάθε χροιάς, ολετήρες κοινωνιών, εμπόρους εθνών και άρπαγες κρατών. Αναδεικνύεται σε απρόβλεπτη θερμοπυρηνική βόμβα που απείλησε να διαλύσει στα εξ ων συνετέθη την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη (πράγμα που δεν θα με χάλαγε καθόλου) και να τινάξει στον αέρα τον παγκόσμιο καπιταλισμό (πράγμα που επίσης δεν θα με χάλαγε αν δεν περιλαμβανόμουν κι εγώ, όπως κι εσείς άλλωστε, στις παράπλευρες απώλειες).
Ως εκ τούτου, παρακολουθώντας το πατριωτικό ρίγος που διαπερνά το συμπολιτευόμενο ΠΑΣΟΚ την ώρα που ασκεί αντιπολίτευση στην συμπολιτευόμενη αξιωματική αντιπολίτευση του Σαμαρά, παρατηρώντας τη γνήσια σοσιαλιστική αγωνία με την οποία οι πασόκοι υπουργοί της συγκυβέρνησης αντιπολιτεύονται τους εαυτούς τους, φτύνουν εκεί που έγλειφαν και πλακώνονται στις φάπες για να φάνε τον ευεργέτη τους και ολετήρα της χώρας (και παρ’ ολίγον της υφηλίου) ΓΑΠ, αναρωτιέμαι τι θα κάνει αυτό το παιδί μετά. Πού θα συνεχίσει την καριέρα του, πού θα προσφέρει τις τιτάνιες (εκ του Τιτανικός, όχι εκ των Τιτάνων) υπηρεσίες του; Να τον πάρουν στο αμερικανικό Πεντάγωνο ως μυστικό υπερόπλο κατά του Ιράν; Να τον προσλάβουν οι Μερκεζί ως demolition man (κατεδαφιστή) της απείθαρχης περιφέρειας της Ευρωζώνης; Ή να τον «εκτοξεύσει» ο ΟΗΕ στη Συρία και τις λοιπές αραβικές χώρες ως ειρηνοποιό, να γίνει το έλα να δεις;
Και το ΠΑΣΟΚ χωρίς τον ΓΑΠ; Θα είναι εξ ίσου αποτελεσματικό ως όπλο μαζικής καταστροφής; Ή μήπως μέχρι τότε δεν θα έχει μείνει τίποτα για να καταστραφεί, εκτός από το ίδιο το ΠΑΣΟΚ;
Υ.Γ. Το κρατάω από την προηγούμενη εβδομάδα και το γράφω τώρα, γιατί αλλιώς θα σκάσω. Ο πάγκακος Πάγκαλος, ως γνωστόν, είπε στη γαλλική τηλεόραση πως αυτοί που αντιδρούν στην Ελλάδα είναι (1) κομμουνιστές, (2) φασίστες ή (3) μαλάκες. Ξέχασε να εξηγήσει στον συνομιλητή του ότι ο ίδιος αποτελεί το μοναδικό στον κόσμο υβρίδιο πολιτικού που έχει υπάρξει και τα τρία, αν και με κάπως διαφορετική σειρά. Δεν είμαι σίγουρος αν την περίοδο αυτή διάγει τη φάση 2 ή 3, ή ενδεχομένως ζει παθιασμένα τον ιδεώδη συνδυασμό και των δυο.
ΚΙΜΠΙ
[email protected]
Σχόλια
