Το περίστροφο πάνω στο τραπέζι είναι γεμάτο, μας διαβεβαιώνει με κατηγορηματικό τρόπο ο Γεώργιος Β΄, o Μεγαρομάξιμος. Οκέι, που λένε και οι Αγγλοσάξονες, δεν το δεχόμαστε ως υπόθεση εργασίας και προχωράμε ευθύς στα θεμελιώδη ερωτήματα που, αναπόφευκτα, προκύπτουν εκ της ανωτέρω παραδοχής.
Ερώτημα πρώτον: Ποιος είναι ο ιδιοκτήτης του πιστολιού;
Ερώτημα δεύτερον: Ποιος πρόκειται να το χρησιμοποιήσει, σε περίπτωση που κάτι τέτοιο καταστεί αναγκαίο;
Ερώτημα τρίτον: Ποιον ή ποιους θα πυροβολήσει σε τέτοια περίπτωση ο χρήστης και -κυρίως- ποιος ή ποιοι θα λάβουν τη δύσκολη αυτή απόφαση;
Μελετώντας προσεκτικά τα δεδομένα, η στήλη κατέληξε σε κάποιες απαντήσεις, τις οποίες θέτει σε επιτραπέζια συζήτηση, πλάι ακριβώς στο περίστροφο:
Πρώτον, πραγματικός κάτοχος του πιστολιού είναι όντως ο πρωθυπουργός.
Δεύτερον, χρήστης του συγκεκριμένου περιστρόφου δεν πρόκειται να υπάρξει, αφού το τελευταίο αναπαύεται πάνω στο τραπέζι. Τα στατιστικά στοιχεία, αντλημένα από πλήθος αστυνομικών μυθιστορημάτων και ταινιών, βεβαιώνουν ότι μόλις το 10% των περιπτώσεων ένα πιστόλι εναποτίθεται στην επιφάνεια ενός επίπλου, προκειμένου να απειλήσει κάποιον ή κάποιους. Συνήθως εγκαταλείπεται εκεί αθέλητα από τον απειλούμενο ιδιοκτήτη του, τα χέρια του οποίου είναι ανυψωμένα πλέον προς τα ουράνια ή πλεγμένα πίσω από το σβέρκο.
Τρίτον, εφόσον το εν λόγω όπλο δεν απειλεί πλέον κανέναν, το ερώτημα (και η συνακόλουθη απάντηση), οφείλουν να μετατοπιστούν σε ένα διαφορετικό πεδίο. Η εκδοχή μου είναι η εξής: Ο σεπτός Μεγαρομάξιμος είναι περικυκλωμένος από τέσσερις βλοσυρούς ενόπλους: τον χερ Σπρεντ, εκπρόσωπο του αδίστακτου Συνδικάτου των Αγορών, τον μεσιέ Ζαν Κλοντ, υπεύθυνο Τοκοφόρων ΕΚΤαμιεύσεων της διαβόητης νευροζώνης, τον μεσιέ Ντομινίκ, αφεντικό της τρομερής Δρεπανηφόρας Νομισματικής Τάξης και τη φράου Αγγέλα, πανίσχυρη Ιέρεια της Νευρωνικής Ανομοσπονδίας.
Δεδομένων των μεταξύ τους αντιθέσεων, οι τέσσερις πιστολέρος κρατούν από ένα όπλο στο κάθε τους χέρι. Με το δεξί απειλούν τον αιχμάλωτο, ενώ το αριστερό το έχουν στραμμένο εναντίον των υπολοίπων οπλοφόρων, ώστε να αποκλείσουν, εν τη γενέσει της, κάθε απόπειρα ανατροπής των ρευστών μεταξύ τους συσχετισμών.
Παρά το γεγονός ότι βρίσκεται αντιμέτωπος με τα σκοτεινά στόμια των περιστρόφων, ο Δούναβης της πολιτικής σκέψης χαμογελά και ατενίζει με αισιοδοξία τις αχτίδες του ήλιου, που ήδη ξεμυτίζουν από τα περιοδεύοντα σκοτεινά νέφη. Γνωρίζει πως ακόμα κι αν τα όπλα εκπυρσοκροτήσουν, το αλεξίσφαιρο γιλέκο που φορά κάτω από το κουστούμι του (αγορασμένο ακριβά από τους ίδιους τους ένοπλους επιτηρητές του), θα εξοστρακίσει αποτελεσματικά τις σφαίρες, κατευθύνοντάς τις ορμητικά προς τα κορμιά των δύστροπων υπηκόων του.
Ν. Κουνενής
