Ο Θεόδωρος Ζδούκος είναι υποψήφιος βουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ στη Β’ Θεσσαλονίκης
Μπροστά στην πιο κρίσιμη εκλογική μάχη της μεταπολίτευσης πρέπει να θυμηθούμε ότι αυτά που έχουμε υποστεί την τελευταία 4ετία της μνημονιακής βαρβαρότητας (απώλεια εισοδήματος και αξιοπρέπειας, ανεργία, φτώχεια, ένταση της κρατικής και εργοδοτικής τρομοκρατίας, ενίσχυση της εργασιακής εκμετάλλευσης των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα, διάλυση του δημόσιου σχολείου, καταστολή των αγώνων εργαζομένων και νεολαίας, ξεπούλημα και ιδιωτικοποίηση καθετί δημόσιου και τόσα άλλα) δεν άλλαξαν απλώς επώδυνα την καθημερινότητά μας. Υπήρξε μια πτυχή της μνημονιακής διακυβέρνησης η οποία κόστισε και εξακολουθεί να κοστίζει άμεσα σε ανθρώπινες ζωές και αναπηρίες και δεν τονίζεται όσο της αναλογεί: η διάλυση του δημόσιου συστήματος περίθαλψης και πρόνοιας, ταυτόχρονα με τον αποκλεισμό των ανασφάλιστων από την πρόσβαση σε αυτό και η περαιτέρω εμπορευματοποίηση του εναπομείναντος ΕΣΥ και για τους ασφαλισμένους.
Το μέγεθος της ανθρώπινης τραγωδίας δεν μπορεί να αποδοθεί πλήρως μόνο από τις στατιστικές (αυτοκτονίες, αύξηση νοσηρότητας και θνησιμότητας κ.λπ.) ούτε καν από την εμπειρία των κοινωνικών ιατρείων που σήκωσαν σημαντικό βάρος της υποδοχής και ανακούφισης των θεσμικά αποκλεισμένων και πολλές φορές ταπεινωμένων συμπολιτών μας. Υπάρχει ένα τμήμα αρρώστων που στα χρόνια της κρίσης δεν καταγράφηκαν πουθενά, γιατί απαξιωμένοι, απελπισμένοι και φοβισμένοι δεν προσήλθαν σε καμιά υπηρεσία, ακόμα και σε απόλυτη ανάγκη, γιατί δεν μπορούσαν να μετακινηθούν ή δεν ήξεραν πού να ζητήσουν βοήθεια.
Για όλο αυτό τον κόσμο η ύπαρξη μιας κυβέρνησης της Αριστεράς που θα επανασυγκροτήσει ένα αληθινό Λαϊκό Σύστημα Υγείας εντελώς δωρεάν, ολοκληρωμένο και ποιοτικό για όλους και όλες χωρίς εξαιρέσεις, είναι κυριολεκτικά ζήτημα ζωής και θανάτου. Η αυριανή δική μας κυβέρνηση, για να σταθεί στο ύψος των καιρών και να ανταποκριθεί στις προσδοκίες, αλλά πάνω απ’ όλα στις απόλυτα ανελαστικές υγειονομικές ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων, δεν αρκεί να άρει τους ποικίλους θεσμικούς και γραφειοκρατικούς αποκλεισμούς για τους φτωχούς και τις κάθε τύπου πληρωμές και χαράτσια για τους προσερχόμενους, αλλά να υλοποιήσει το ταχύτερο δυνατό όλο το πρόγραμμα που επεξεργάστηκε το Τμήμα Υγείας και συμφωνήθηκε στις 4 πανελλαδικές συνδιασκέψεις.
Το πρόγραμμα αυτό περιγράφει αρκετά αναλυτικά τι πρέπει να γίνει τόσο στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (με τη δημιουργία και πλήρη στελέχωση των ιατρείων γειτονιάς και των Κ.Υ. 24ωρης λειτουργίας σε όλες τις αστικές περιοχές, καθώς και την αναζωογόνηση των υπαρκτών, αλλά διαλυμένων, στις αγροτικές και ημιαστικές) όσο και στη νοσοκομειακή περίθαλψη, το ΕΚΑΒ, την ψυχική υγεία, τις εξαρτήσεις από ουσίες, την οδοντιατρική περίθαλψη και τέλος τον πολύ σημαντικό τομέα της αποκατάστασης (αντιμετώπιση δυσλειτουργιών και αναπηριών από τροχαία, εγκεφαλικά, νευρολογικά κλπ. νοσήματα), όπου να θυμίσω ότι υπάρχουν μόνο ιδιωτικά κέντρα και σχεδόν τίποτα δημόσιο-κρατικό.
Θα χρειαστούν: α) μαζικές προσλήψεις υγειονομικών όλων των ειδικοτήτων (στοχευμένες και με προτεραιότητες, αλλά σαφώς με μονιμότητα και πλήρη και αποκλειστική απασχόληση), β) διοικητική αναδιάρθρωση που να προωθεί τον πραγματικό κοινωνικό έλεγχο και τη λογοδοσία στους ασθενείς και γ) η δημιουργία ενός εργασιακού κλίματος και περιβάλλοντος μέσα στο νέο ΕΣΥ που θα προάγει την προστασία της υγείας των ίδιων των εργαζομένων του, ταυτόχρονα με την ανιδιοτελή και στρατευμένη συμπεριφορά απέναντι στους προσερχόμενους, ντόπιους και μετανάστες.
