Συζήτηση με εργαζόμενους από το χώρο της Υγείας
Έξω από την κατειλημμένη ΕΡΤ3 βρέθηκε τις προηγούμενες μέρες ο Δρόμος και συζήτησε με εργαζόμενους του Ψυχιατρείου Θεσσαλονίκης καθώς και με εθελοντές του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης για τις εξελίξεις στο χώρο της Δημόσιας Υγείας και την αναγκαιότητα το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης να «ολοκληρώσει» το έργο του.
Η συζήτησή μας ξεκίνησε με τη Σάσα Κοτζαστράτη, εργοθεραπεύτρια στο ψυχιατρείο, να περιγράφει το σχέδιο εξόντωσης της Δημόσιας Υγείας και του ψυχιατρείου: «Αυτό που κάνουν δεν είναι μια αναδιάρθρωση στην Υγεία, είναι να κλείνουν το ένα νοσοκομείο μετά το άλλο χωρίς να υπάρχει τελικά πρωτοβάθμια περίθαλψη. Το νοσοκομείο θα αρχίσει να μην εφημερεύει 7 μέρες την εβδομάδα, θα εφημερεύει 4 και μετά 3. Αυτό τι αποτέλεσμα έχει; Ότι ένα μεγάλο κομμάτι ασθενών δεν θα μπορεί να απορροφηθεί από το ψυχιατρείο και θα πηγαίνουν στον ιδιωτικό τομέα. Οι κλινικές θα έχουν λιγότερους ασθενείς και σε βάθος χρόνου θα τους είναι άχρηστες. Ήδη λειτουργούμε οριακά. Είμαστε με προσωπικό ασφαλείας. Κάθε κλινική λειτουργεί με 2-3 άτομα. Έτσι γίνεται στα περισσότερα νοσοκομεία, έτσι έκαναν στο “Παναγία”, στο Δερματολογικό, στο Λοιμωδών και έτσι μέχρι το 2015 θα τα κλείσουν όλα».
Νοσηλεύτρια στο ψυχιατρείο η Ελένη, συνεχίζει: «Είναι δύσκολο να λέω να μην κλείσει το ψυχιατρείο γιατί όλη μου τη ζωή προσπαθώ γι’ αυτό, αλλά να κλείσει το άσυλο, η ασυλικού τύπου προσφορά στην Υγεία. Όταν ξεκίνησα να δουλεύω το 1988 υπήρχαν οι κρίκοι στο πάτωμα και οι αλυσίδες που έδεναν τους ασθενείς σε κρεβάτια δίχως στρώματα. Όλα αυτά τα αλλάξαμε, κάναμε πολλά πράγματα, αναπτύξαμε δομές με πολλές δυσκολίες. Προσπαθήσαμε να βγάλουμε τους ασθενείς έξω στην κοινωνία, να μην είναι ο ασθενής ο δακτυλοδεικτούμενος – ο τρελός της γειτονιάς, όλα αυτά χωρίς κατασταλτικές μεθόδους και θέλοντας το ψυχιατρείο να μην είναι ένα κλειστό και περιχαρακωμένο ίδρυμα».
Για να πούμε ότι φτάνουμε στο τέλος της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης που ξεκίνησε το 1985 και ότι κλείνουμε τα μεγάλα ψυχιατρεία στη χώρα χρειάζεται ένα πολύ οργανωμένο σχέδιο και συστηματική δουλειά με ένα χρονικό ορίζοντα περίπου 6 ετών, υποστηρίζει η Σάσα. «Ωστόσο εδώ και 5-6 χρόνια η ψυχιατρική μεταρρύθμιση στην Ελλάδα έχει παγώσει, τα κονδύλια έχουν κοπεί, ενώ οι δύο μεγάλες ΜΚΟ στην Ελλάδα που ελέγχουν το κομμάτι της ψυχικής Υγείας παίρνουν πολλά εκατομμύρια ευρώ. Το κλείσιμο του ψυχιατρείου αντί να γίνεται στα πλαίσια της αποασυλοποίησης γίνεται στα μνημονιακά πλαίσια, κλείνουν νοσοκομεία, πετάνε εργαζόμενους και ασθενείς στο δρόμο. Όλη η παραπάνω κατάσταση γεννάει και μία επιπλέον ψυχοπαθολογία στους ασθενείς. Ενώ παλεύουμε να τους πείσουμε ότι είναι ισότιμα μέλη της κοινωνίας, οι ίδιοι φοβούμενοι ότι θα τους μειωθεί το ποσοστό αναπηρίας ζητούν να μπουν στο άσυλο, μόνο και μόνο για να εξασφαλίσουν ότι μετά από 6, 8 ή και 14 μήνες θα εισπράξουν το επίδομα».
«Δε νφοβόμαστε να κλείσει το ψυχιατρείο και να χάσουμε τη δουλίτσα μας», συμπληρώνει ο Θόδωρος: «Όμως το ψυχιατρείο που θέλει να κλείσει η κυβέρνηση είναι όλες οι δομές αποασυλοποίησης που χτίστηκαν μέχρι σήμερα. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν 5 οικοτροφεία, 2 ξενώνες που φιλοξενούν 120 άτομα, γύρω στους 200 ασθενείς σε προστατευόμενα διαμερίσματα μέσα στην πόλη και συνολικά 300 άτομα που ζουν εκτός ασύλου».
Η κατάσταση συνολικά στο επίπεδο της Δημόσιας Υγείας έχει χειροτερέψει τραγικά. Είναι ενδεικτικά γι’ αυτό τα στοιχεία που αναφέρει η Μαρία Τοπαλίδου, νοσηλεύτρια στο Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης: «Το 2012 πέρασαν από το ΚΙΑ 6.500 – 7.000 ασθενείς. Ενώ ξεκινήσαμε να καλύπτουμε τις ανάγκες αλλοδαπών και μεταναστών, όταν κάναμε απογραφή το 70-80 % ήταν Έλληνες. Αυτή τη στιγμή όλο το πρόγραμμα του Σεπτέμβρη είναι καλυμμένο. Η ψυχική κατάσταση και το στρες λόγω κρίσης έχουν αυξήσει πολύ τις δερματολογικές παθήσεις».
Μια σημαντική νίκη
Η Σάσα κλείνοντας αυτή τη μικρή συζήτηση, παραθέτει ένα σύντομο ιστορικό του αγώνα τον εργαζομένων στο ψυχιατρείο και το δυναμικό μήνυμα και κάλεσμα αγώνα που στέλνει το ψυχιατρικό νοσοκομείο προς όλη την κοινωνία: «Όταν μάθαμε τις παραμονές του Δεκαπενταύγουστου ότι 61 εργαζόμενοι του ψυχιατρείου βγαίνουν σε διαθεσιμότητα δεν φοβηθήκαμε, ήμασταν μάχιμοι και οργανωμένοι.
Τη μέρα που ανακοινώθηκε κατεβήκαμε 250 συνάδελφοι στο δρόμο. Έχουμε ένα σωματείο που το στηρίζουμε όλοι, πήραμε απόφαση να στείλουμε το θέμα στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Καλέσαμε όλα τα κόμματα να κάνουν επερωτήσεις στο Ευρωκοινοβούλιο και ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε επερώτηση στη Βουλή. Δεν περίμεναν τέτοια κινητικότητα, ο υπουργός αναγκάστηκε να πάρει πίσω τις διαθεσιμότητες, πράγμα το οποίο δεν έχει κάνει ξανά. Το θεωρούμε μια πρώτη και σημαντική νίκη, αν και προσωρινή. Μη φοβάστε – αυτοί μας φοβούνται περισσότερο. Και ναι, εμείς θα νικήσουμε!»
Αθηνά Τέσκου
