Της Άννας Κόκκαλη
Στις 2-3 Απριλίου διεξήχθησαν δύο πολιτικά γεγονότα στο χώρο της Αριστεράς, που πρεσβεύει την ανάγκη αριστερού ριζοσπαστικού προγράμματος για την έξοδο από την κρίση: Η 1η Πανελλαδική Συνάντηση του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής και οι εργασίες του Πανελλαδικού Σώματος του Νέου Αριστερού Ρεύματος με θέμα: «Καπιταλιστική κρίση και Αριστερά».
Ως πρόσφυγας της Εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, τα τελευταία δέκα χρόνια, παρακολούθησα μέρος των εργασιών και των δύο πολιτικών χώρων και θα ήθελα, καταρχήν, να μεταφέρω δύο εικόνες:
Εικόνα πρώτη: Αμφιθέατρο ΑΣΟΕΕ γεμάτο. Η γενιά μου(+) στη συντριπτική πλειοψηφία του σώματος και στο περιθώριο κάποιοι νεότεροι και πολύ νέοι.
Εικόνα δεύτερη: Αμφιθέατρο Γεωπονικής κατάμεστο. Πλημμυρίδα νέων. Γέμισαν τα μάτια ελπίδα. Η γενιά μου(+) εκεί, στη μειοψηφία και ελαφρώς στο περιθώριο.
Φανταστείτε τώρα αυτές τις δύο εικόνες, σε μία.
Αυτή η μία εικόνα με αποτρέπει από το να σταθώ σε όλα τα αρνητικά που αποκόμισα από τις ομιλίες, τις θέσεις και τα συμπεράσματα αυτών των πολιτικών διεργασιών. Όση κριτική μού αναλογεί, ελπίζω να ακουστεί με άλλο τρόπο, μέσα από θετικές προτάσεις που θέλουν να έχουν στο επίκεντρο την κοινωνία και το χρέος της Αριστεράς προς αυτήν.
Το σκηνικό στην εκτός ΚΚΕ Αριστερά σκληραίνει, ενώ διατείνεται το αντίθετο. Αρχίζουν να διαφαίνονται οι αποφάσεις που έχουν ληφθεί, για τη μη-επίτευξη του πολυπόθητου Μετώπου. Όμως και οι γέφυρες που στήνει το επίσημο κράτος και οι παραφυάδες αυτού, ο Τύπος και τα ΜΜΕ, προς τμήματα της Αριστεράς, είναι καταφανέστατες στην κοινωνία. Ας μην έχουν ψευδαισθήσεις. Όσο αριστερή εικόνα και να θέλουν να προσδώσουν στους κάθε λογής ευρωπαϊστές, η σοσιαλδημοκρατία που θα αναγεννηθεί από τις στάχτες της δεν είναι δουλειά της Αριστεράς και της κοινωνίας σήμερα. Η αδιευκρίνιστη ψήφος καλά κρατεί!
Δεν ανήκω σε εκείνους που θέλουν την ενότητα της Αριστεράς, για ψυχολογικούς και εκλογικούς λόγους. Η ενότητα, χωρίς αρχές και πρόγραμμα, δεν με ενδιαφέρει. Το μέλημά μου εστιάζεται, κυρίως, στα βήματα που πρέπει να γίνουν για τη δημιουργία μιας νέας Αριστεράς. Για το νέο επαναστατικό υποκείμενο του 21ου αιώνα. Οι συνθήκες υπάρχουν σε όλη την Ευρώπη. Τις δημιούργησε η κρίση. Ποιος θα φανταζόταν ότι θα ζούσε στις μέρες του αυτή την άμεση πρόκληση; Ο επιστημονικός μαρξισμός ξανά στο προσκήνιο. Αν τώρα μερικοί φαντάζονται ότι αυτό θα γίνει με φυγή στους ουρανούς, υποτάσσοντας την τακτική στη στρατηγική, γελιούνται. Αν η νεολαία δεν γίνει η ίδια παραγωγός σκέψης και πολιτικής γραμμής, το μέλλον θα αργήσει περισσότερο. Όσοι, πάλι, θεωρούν ότι η πεμπτουσία της αριστερής πρότασης είναι η αυτοοργάνωση και η πρωτοβουλία από τα κάτω, θα δουν πολλές κυβερνήσεις να ανεβοκατεβαίνουν, ενώ θα μας βρει απροετοίμαστους η στάση πληρωμών που θα γίνει με συντηρητικό τρόπο και ερήμην μας.
Μήπως πρέπει να σκεφτούμε τη δημιουργία του Μετώπου με διαφορετικό τρόπο αυτή τη φορά; Ας συσταθεί μια επιτροπή από όσους φορείς της Αριστεράς συμφωνούν για τη διαμόρφωση του αριστερού ριζοσπαστικού προγράμματος, που έχει ανάγκη η κοινωνία. Ας κρατήσει ο καθένας μέχρι τότε την αυτοτέλειά του και το πολιτικό και εκλογικό στοίχημά του, αν δεν γίνεται αλλιώς. Αλλά ας ακουστεί στην ελληνική κοινωνία, ότι αυτοί που την κάνουν κάθε λίγο να πισωγυρίζει, με τα πολιτικά τους μανουβραρίσματα, έχουν την πρόθεση να απαντήσουν στη μεγάλη πρόκληση των καιρών.
Πρέπει να κατατεθεί στην ελληνική κοινωνία και να καταγραφεί καθαρά στην πολιτική σκηνή, πρόγραμμα αριστερής διεξόδου από την κρίση. Απ όσους το επιζητούν, κανείς δεν μπορεί μόνος του. Είναι καταφανές. Ας καθίσουν στα θρανία και ας αποφασίσουν, σε βάθος δυο χρόνων έστω, να απαντήσουν τεκμηριωμένα στα ερωτήματα που τίθενται από την πλευρά του επαναστατικού μαρξισμού. Εν τω μεταξύ, μέσα από αυτές τις διεργασίες, μπορεί να αποκτήσει υπόσταση και ένα πειστικό μεταβατικό πρόγραμμα, που θα ανοίγει το δρόμο για τον σοσιαλισμό. Οι τελευταίες περιφερειακές εκλογές, κατέδειξαν ότι η γραμμή της στάσης πληρωμών-εξόδου από το ευρώ, έχει πόδια γερά στην κοινωνία. Πρέπει να δοθεί η ευκαιρία σε αυτό το κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας να εκφραστεί. Πρέπει να ετοιμάσουμε το πρόγραμμά του. Μας το ζητάει.
