Ελληνισμός: Αριστερή απουσία Δεξιό λάφυρο

Η κρίση της Αριστεράς είναι εμφανής και εδώ. Δεν αμφισβητώ τις πολλαπλές ευαισθησίες της. Επισημαίνω όμως, ότι κανένας φορέας δεν ασχολείται συστηματικά, με γνώση και σε βάθος, με τον Ελληνισμό της Διασποράς. Μόνο κάποιοι γκρινιάζουν γιατί φοβούνται ότι αν ισχύσει το δικαίωμα ψήφου των Ελλήνων του εξωτερικού, η Αριστερά θα ζημιωθεί επειδή έχει πολύ μικρή επιρροή στη Διασπορά. Αλλά αυτό της αναλογεί. Γιατί παραμένει ελλαδοκεντρική. Ο Ελληνισμός τής πέφτει πολύ μακρινός. Εξάλλου, δυσκολεύεται να επικοινωνήσει με το εντόπιο σώμα των Ελλήνων, πώς θα διαχειριστεί το διεθνές, το παγκόσμιο;

Η Αριστερά σπαταλιέται σε εσωτερικές συγκρούσεις και τα στελέχη της δεν βλέπουν πέρα από τη μύτη τους. Κι αν αντέτασσε κανείς ότι είναι δύσκολο με τις μικρές της δυνάμεις να απλώσει τα πλοκάμια της στους τέσσερις ορίζοντες, όσο βάσιμο κι αν ακούγεται αυτό, διαψεύδεται γιατί δεν δικαιολογεί την κραυγαλέα αμέλειά της για τους Έλληνες του εξωτερικού που μετανάστευσαν και ζουν στην Ελλάδα από την παρευξείνια περιοχή και από τα Βαλκάνια, από τη Γεωργία, το Καζαχστάν ή την Αλβανία. Στα εκατοντάδες ποντιακά σωματεία, η παρουσία της Αριστεράς είναι αμελητέα. Στα έντυπα της Αριστεράς, αυτός ο κόσμος, μιλάμε για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, με ειδικά προβλήματα και ανάγκες, απουσιάζει. Δεν υπάρχει. Η εμπειρία μου από το τμήμα του ΣΥΝ για τους «απόδημους» είναι τραυματική. Οι άλλοι φορείς δεν έχουν καν πρόβλεψη για τον Ελληνισμό. Και τον αφήνουν στα νύχια και τα δόντια των κομμάτων εξουσίας. Και όσοι θεωρούν πολύ εθνικιστική αυτή την ενασχόληση, ξεχνούν ότι πρόκειται για μετανάστες, πρόσφυγες ή αυτόχθονες εργάτες και αγρότες της ευρύτερης κοινότητας των Ελλήνων που υπερβαίνει τα στενά όρια του έθνους-κράτους. Για να μην χρειαστεί να υπενθυμίσω την τεράστια ανθρωπιστική και πολιτισμική διάσταση της αλληλεγγύης.

Σχόλια