Η ανοιχτά φιλο-ισραηλινή στάση της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι ντροπιαστική για τη χώρα, σε μια στιγμή που όλη η περιοχή είναι υπερεκτεθειμένη σε επεκτατικούς και πολεμικούς σχεδιασμούς. Επί της ουσίας, η Ελλάδα σύρεται και η στάση της καθορίζεται από την πολιτική των ΗΠΑ και τις δεσμεύσεις προς τον άξονα που οικοδομείται με το Ισραήλ τα τελευταία χρόνια. Μέχρι τώρα, όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις κρατούσαν ορισμένα «προσχήματα», αλλά φαίνεται ότι τα «συμβόλαια» πρέπει να τηρηθούν μέχρι τέλους.
Το Ισραήλ δεν ασκεί κανένα «δικαίωμα στην αυτοάμυνα», αλλά μια πολιτική βίαιου εποικισμού, εθνοκάθαρσης και συνέχισης της καταπάτησης κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου, με τον αποκλεισμό της Γάζας και τη σφαγή αμάχων. Στην ουσία, αυτήν την πολιτική στηρίζει η ελληνική κυβέρνηση με τη στάση της.
Η δήθεν σθεναρή στάση του Ν. Δένδια με τις δηλώσεις στην Άγκυρα προς τον «φίλο Μεβλούτ», δεν έθιξαν –και φυσικά ούτε τώρα θίγουν– τις πολιτικές παραβίασης του διεθνούς δικαίου, ανοιχτής κατοχής, εποικισμού, απαρτχάιντ, εισβολής σε άλλες χώρες και γενοκτονιών. Δεν είπε λέξη για την κατοχή της Κύπρου και την ωμή παραβίαση όλων των αποφάσεων των διεθνών οργανισμών. Νομίζει η κυβέρνηση πως με τη συγκάλυψη της αλήθειας και την επικρότηση της ρατσιστικής σιωνιστικής πολιτικής του κράτους του Ισραήλ, θα βρει κάποια «ασφάλεια» απέναντι στον αναδασμό που σχεδιάζεται και θα ευνοεί την Τουρκία;
Η κυβέρνηση, με τη στάση της, δίνει την ευκαιρία στην επεκτατική Τουρκία του Ερντογάν να παρουσιάζεται σαν σθεναρός υποστηρικτής της παλαιστινιακής υπόθεσης και να εκβιάζει στα παζάρια που έχουν στηθεί στην ευρύτερη περιοχή. Ενώ η Άγκυρα εφαρμόζει τις ίδιες πολιτικές (εγκλήματα πολέμου, κατοχή, εθνοκαθάρσεις, εποικισμός) σε Αρμενία, Κύπρο, Κουρδιστάν και αλλού, προσπαθεί να χρησιμοποιήσει τα δίκια του παλαιστινιακού λαού στα νεο-οθωμανικά της σχέδια, στην προσπάθεια να παίξει ηγετικό ρόλο στον μουσουλμανικό κόσμο. Τίποτα όμως δεν μπορεί να κρύψει ότι Ισραήλ και Τουρκία είναι τα δύο κράτη-τραμπούκοι της ευρύτερης περιοχής.
Δεν είναι «ο εχθρός του εχθρού μου, φίλος μου», όπως ισχυρίζονται οι κυβερνώντες. Συμφέρον της χώρας μας είναι να ταχθεί με τη πλευρά του διεθνούς δικαίου και να συνταχθεί με τους λαούς που θέλουν να ζήσουν ελεύθεροι, κόντρα σε όσους υποδαυλίζουν τον πόλεμο. Κάθε άλλη στάση είναι τυχοδιωκτική και οδηγεί σε οδυνηρούς συμβιβασμούς και υποχωρήσεις, πριν ή μετά από μια πολεμική ένταση.
Ο «κυβερνήτης» Πάιατ το έχει πει με πολλούς τρόπους, το είπε κι αυτές τις μέρες στο Διεθνές Φόρουμ των Δελφών: Θέλει κι άλλες συμφωνίες τύπου Πρεσπών στην ευρύτερη περιοχή. Οι ΗΠΑ επιμένουν στον «διάλογο», δηλαδή στον διαμοιρασμό του Αιγαίου, την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, την ενίσχυση του Ισραήλ και τη διατήρηση της Τουρκίας στον δυτικό συνασπισμό. Θέλουν την πλήρη ΝΑΤΟποίηση της περιοχής.
Η πολιτική της κυβέρνησης είναι σε διάσταση με τα πραγματικά συμφέροντα της Ελλάδας, τη σταθερότητα και την ειρήνη στην περιοχή. Εντάσσεται στη «ρεαλιστική» ευθυγράμμιση με τις ΗΠΑ κυρίως, και με τις ευρωπαϊκές δυνάμεις. Απομακρύνει την καλυτέρευση των σχέσεων με τον αραβικό κόσμο, σπρώχνει δυνάμεις στην αγκαλιά της Άγκυρας.
Ο παλαιστινιακός λαός έχει κερδίσει την αξιοπρέπειά του με χρόνους θυσιών και αγώνων. Έχει δικαίωμα στην ύπαρξή του, στην ύπαρξη της δικής του πατρίδας. Όχι σαν μια μακρόστενη λωρίδα-φυλακή και σε καθεστώς απαρτχάιντ, αλλά με ένα κράτος ανεξάρτητο, που θα περιλαμβάνει τα χώματα που του αφαιρέθηκαν με τη βία. Η Ελλάδα, και οι κυβερνήσεις της, πρέπει να σέβονται το δικαίωμα αυτό, το οποίο στηρίζεται στο διεθνές δίκαιο αλλά και σε κάθε έννοια δικαίου. Τα εγκλήματα του Ισραήλ δεν μπορούν να μένουν χωρίς στιγματισμό, χωρίς αντίδραση, χωρίς αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό.
Αναζητείται μια στάση αξιοπρέπειας, ουδετερότητας και όχι υποτέλειας προς τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Θέλουμε μια Ελλάδα καλής γειτονίας, φιλειρηνική, με σχέσεις σεβασμού και αμοιβαιότητας. Μια Ελλάδα, φωνή πολιτισμού και εκεχειρίας, πραγματική γέφυρα για τους λαούς και τις χώρες που θέλουν ελευθερία και δικαιοσύνη.
ΚΟΕ, 14/5/2021
