Στο τελευταίο άρθρο του Δρόμου για τις ιταλικές εκλογές * υπήρχε μια σύντομη μνεία στη λίστα «Εξουσία στο Λαό» (Potere al Popolo) και την επιχείρηση εξαφάνισης ακόμη και της ύπαρξής της από τα μεγάλα συστημικά ΜΜΕ και τις εταιρίες δημοσκοπήσεων. Όμως χιλιάδες απλοί άνθρωποι έχουν πάρει στα χέρια τους την υπόθεση, πηγαίνοντας κόντρα στην απόπειρα να πνιγεί αυτή η πρωτοβουλία. Μια πρωτοβουλία που ξεκίνησε τον περασμένο Νοέμβριο από τη νεολαιίστικη συλλογικότητα «Je so’ pazzo» της Νάπολης και αργότερα πλαισιώθηκε και από οργανώσεις όπως το Δίκτυο των Κομμουνιστών (RdC), το Κόμμα της Κομμουνιστικής Επανίδυσης (PRC) κ.ά. Ο κόσμος που στηρίζει αυτή τη λίστα έχει εξάλλου γυρίσει οριστικά την πλάτη στον συνασπισμό των «Ελεύθερων και Ίσων», νονοί του οποίου είναι οι αμαρτωλοί Ντ’ Αλέμα, Μπερσάνι κ.λπ., που στην πλειοψηφία τους εξακολουθούν να υπερψηφίζουν τους αντιδραστικούς νόμους του κυβερνώντος Δημοκρατικού Κόμματος του Ρέντσι…
Τα εμπόδια που θέτει ο εκτρωματικός εκλογικός νόμος στη συμμετοχή μικρών κομμάτων έγινε κατορθωτό να ξεπεραστούν χάρη στον ενθουσιασμό του κόσμου που στηρίζει την «Εξουσία στο Λαό». Το μεγαλύτερο από αυτά ήταν η υποχρέωση να μαζέψουν δεκάδες χιλιάδες υπογραφές υποστήριξης, αναλογικά κατανεμημένες σε όλους τους νομούς της Ιταλίας, ώστε να δικαιούνται να παρουσιάσουν ψηφοδέλτια. Αυτό το κατάφεραν και, για να γιορτάσουν την πρώτη μικρή έστω επιτυχία τους, οι τοπικές συνελεύσεις της «Εξουσίας στο Λαό» πραγματοποίησαν γλέντια έξω από τις κατά τόπους νομαρχίες όπου κατέθεσαν τις υπογραφές υποστήριξης. Σε περισσότερες από 120 πόλεις σε όλη την Ιταλία έχουν συγκροτηθεί μέχρι στιγμής τοπικές συνελεύσεις, έτσι ώστε η λίστα ξεφεύγει πια από τον ιταλικό Νότο και παίρνει πανιταλικό χαρακτήρα. Ακόμη πιο ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι αυτές οι συνελεύσεις συγκεντρώνουν πολλαπλάσιο κόσμο από τις αντίστοιχες των ευρωεκλογών του 2014, όταν είχε γίνει μια θνησιγενής απόπειρα συσπείρωσης μέσω της λίστας «Άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα».
Όχι μια ακόμη εκλογική κατεβασιά
Υπάρχει και άλλη μια μεγάλη διαφορά: κυριαρχούν οι νέοι, και μάλιστα δίχως… αμαρτωλή προϊστορία στην ιταλική Αριστερά, ενώ το 2014 η κυρίαρχη φιγούρα ήταν του μεσήλικα «βετεράνου». Και δεν κυριαρχούν μόνο στις συνελεύσεις, αλλά και στα ψηφοδέλτια. Φυσικά ο ενθουσιασμός δεν αρκεί για να επιβιώσει κανείς ανάμεσα στα όρνεα του ιταλικού πολιτικού συστήματος. Και, πολύ περισσότερο, για να περάσει το όριο του 3% που απαιτείται για είσοδο στη βουλή. Όμως η «Εξουσία στο Λαό» διαβεβαιώνει ότι δεν είναι άλλη μία εκλογική κατεβασιά, κι ότι ήρθε για να μείνει, ανεξαρτήτως εκλογικού αποτελέσματος. Άλλωστε για να κερδηθεί η εμπιστοσύνη της απογοητευμένης και διαμελισμένης πάλαι ποτέ αριστερής βάσης θα χρειαστεί καιρός… Ή, όπως το θέτει ο σχετικά γνωστός στην Ελλάδα ιστορικός και φιλόσοφος Ντομένικο Λοσούρντο, που ανακοίνωσε μαζί με πολλούς άλλους πανεπιστημιακούς την υποστήριξή του στη λίστα, είναι αναγκαία «μια δουλειά που –με ταπεινοφροσύνη και μετριοφροσύνη– σπέρνει σήμερα συνoχή και συνέπεια, για να συγκεντρώσει την εμπιστοσύνη αύριο».
Ενθαρρυντική εξέλιξη από αυτήν την άποψη αποτελεί το γεγονός ότι εκατοντάδες ακόμη διανοούμενοι και καλλιτέχνες έσπευσαν αυτήν την εβδομάδα να στηρίξουν αυτή η λίστα χωρίς «μεγάλα» ονόματα. Οι υπογράφοντες την έκκληση στήριξης της «Εξουσίας στο Λαό» αυτοπροσδιορίζονται ως εργαζόμενοι του πολιτισμού, της πληροφόρησης και της γνώσης, και δηλώνουν ότι «έχει η καθεμιά και ο καθένας τη δική του ιστορία, τη δική του διαδρομή στην Αριστερά – αλλά σήμερα συμφωνούμε στην υποστήριξη των υποψηφίων της “Εξουσίας στο Λαό”». Τέλος, αυτή την εβδομάδα η λίστα ανοίχτηκε και στην Ευρώπη, καθώς εκπρόσωποί της συναντήθηκαν στο Παρίσι με τον επικεφαλής της «Ανυπότακτης Γαλλίας» Ζαν Λικ Μελανσόν.
Ε.Φ.
* Βλ. φύλλο 392. Για τη δημιουργία της λίστας, βλ. και φύλλο 383.
