Η εσωτερική αντιπαράθεση όλο και πιο μακριά από την πραγματικότητα
Στην ταινία του Λουίς Μπουνιουέλ Ο Εξολοθρευτής Άγγελος, οι 28 καλεσμένοι σε ένα αριστοκρατικό δείπνο νιώθουν ξαφνικά, για ανεξήγητους λόγους, ότι δεν μπορούν να φύγουν από την τραπεζαρία, παρ’ ότι η πόρτα είναι ορθάνοιχτη. Οι περίοικοι παρατηρούν το φαινόμενο αλλά κανείς δεν δρασκελίζει την πόρτα για να επικοινωνήσει μαζί τους.
Τη σουρεαλιστική περιπέτεια των 28 μας τη θύμισε το συνεχιζόμενο σίριαλ με τους 180 που χρειάζονται για Πρόεδρο, τους 121 που αναζητούνται για εκλογές, τους 24 ανεξάρτητους και όλες τις εκδοχές και παραλλαγές σεναρίων που μονοπωλούν την πολιτική ζωή.
Την ίδια στιγμή που η Βουλή είναι εγκλωβισμένη στην αριθμητική της εκλογής Προέδρου, εγκλωβίζοντας μαζί της όλους τους παίκτες της πολιτικής αντιπαράθεσης, στην Ευρώπη εξελίσσεται ένα διαφορετικό σενάριο. Οι πιέσεις των «εταίρων» είναι ασφυκτικές και απαιτούν να δέσουν χειροπόδαρα τη χώρα, παρατείνοντας και κάνοντας πιο ασφυκτικό το μνημονιακό εφιάλτη.
Έχουμε, λοιπόν, το εξής παράδοξο. Ενώ αυτές τις μέρες διακυβεύεται το μέλλον της χώρας και της κοινωνίας, καθώς νέα δεσμά εξυφαίνονται απειλώντας να αποκλείσουν κάθε δυνατότητα διαφορετικής διεξόδου, η εσωτερική πολιτική αντιπαράθεση απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο από τα πραγματικά προβλήματα και αναλώνεται στις απίστευτης ευτέλειας διαδικασίες για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας.
Γράφαμε, πριν από δυο βδομάδες: «Η στοίχιση τους τελευταίους μήνες όλης της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ στο σκηνικό της εκλογής Προέδρου και στο “Σχέδιο 121”, φέρνει μαζί της και τροφοδοτεί μερικές ακόμα μετατοπίσεις: Αναδεικνύει όλο το βάλτο των ενδιάμεσων, “ανεξάρτητων”, ταλαντευόμενων, “μισομνημονιακών” κ.λπ. βουλευτών σε παράγοντα αποφασιστικό για τις εξελίξεις. “Βάλτος” που με τη σειρά του τροφοδοτεί αντίστοιχης ποιότητας πολιτικής διεργασίες. Ανοίγει το δρόμο για τη σύγκλιση και “συναίνεση”, αφού το πεδίο της εκλογής Προέδρου, συνδυαζόμενο με την άμβλυνση του ριζοσπαστισμού, δεν αξιοποιείται, επί της ουσίας, ως όχημα θεσμικής κρίσης αλλά διολισθαίνει σε πεδίο συνεννόησης».
Τις τελευταίες εβδομάδες, αρκετό νερό έχει κυλήσει στο αυλάκι, επιβεβαιώνοντας ότι ο χρόνος δεν προχωρά ουδέτερα και αδιάφορα αλλά ενισχύει τις εκφυλιστικές διαδικασίες που είναι σε πλήρη εξέλιξη. Οι ανεξάρτητοι βουλευτές που κινητοποιούνται, πλέον, ανοιχτά για να υπάρξει συναινετική λύση για Πρόεδρο και εκλογές δίνουν από προχθές τον τόνο στο κινούμενο βάλτο του πολιτικού σκηνικού.
Λυκούδης, Οικονόμου, Ψαριανός, Τατσόπουλος, Μελάς, Καπερνάρος, Ανδρουλάκης, Φούντα, Ψύρρας και ο κατάλογος συνεχίζεται… Ιδού οι νέοι πρωταγωνιστές της πολιτικής ζωής του τόπου! Βουλευτές που εκλέχθηκαν με άλλα κόμματα για να βρεθούν ανεξάρτητοι ή σε άλλα. Που στήριξαν ή εγκατέλειψαν κυβερνήσεις. Άλλοι που ανησυχούν για το πόσο ακόμα θα συνεχιστεί η θητεία και οι απολαβές τους. Καταγγελίες και διαψεύσεις για πιέσεις, εκφοβισμούς και εξαγορά. Αυτή είναι η αυλή των θαυμάτων της κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας.
Συναίνεση για ημερομηνία εκλογών, για Πρόεδρο Δημοκρατίας, για συνταγματικές αλλαγές, για το χρέος και τη διαπραγμάτευση, έστω για την εξωτερική πολιτική; Από όλα έχει ο μπαχτσές. Το αντικείμενο της συναίνεσης έχει σημασία, αλλά δεν φαίνεται ότι απασχολεί τόσο όσο η ίδια η διαδικασία. Ζητούμενο παραμένει να κάτσουν όλοι γύρω από ένα τραπέζι και αν αυτό συμβεί, ανοιχτά ζητήματα υπάρχουν αρκετά για να επιλυθούν.
Έτσι, αφού όλα περιστρέφονται γύρω από την αριθμητική του Προέδρου, αφού η πολιτική αντιπαράθεση μεταφέρθηκε στο πεδίο των «θεσμών», αφού όλοι δηλώνουν ότι επιθυμούν σταθερότητα και ομαλότητα, η βεντάλια της συνεννόησης ανοίγει διαρκώς, εμφανίζοντας όλο και περισσότερες πτυχές.
Ο Ευ. Βενιζέλος δηλώνει από την Ελβετία ότι χρειάζεται εσωτερική στήριξη για να διαπραγματευτεί με την τρόικα. Η δήλωση ερμηνεύεται αρχικά από κάποιους σαν κάλεσμα να στηθούν κάλπες αλλά αμέσως διευκρινίζεται ότι αυτό που αναζητείται είναι λύση για την εκλογή Προέδρου. Ο Α. Σαμαράς, από την Αθήνα, καλεί σε στοίχιση όλων για να μην αναβληθεί η συνταγματική αναθεώρηση και περιμένουμε για νέο Σύνταγμα μέχρι το 2021…
Οι πιέσεις, λοιπόν, της τρόικας, το «τρένο» για το Σύνταγμα που δεν πρέπει να χαθεί, οι κίνδυνοι στα εθνικά θέματα, όλα τα φόβητρα θα επιστρατευτούν· ίσως βρεθούν και άλλα, για να απαιτηθεί η ευθυγράμμιση των πάντων. Στόχος η «σωτηρία της πατρίδας» στα λόγια, η σωτηρία του πολιτικού συστήματος στην πραγματικότητα, και η παράταση, με νέους όρους και βαθύτερες συνέπειες, της μνημονιακής καταστροφής.
Πραγματική λύση και διέξοδος δεν υπάρχει όσο συνεχίζεται ο εγκλωβισμός και ο αυτοεγκλωβισμός στο σημερινό στημένο σκηνικό. Γιατί όσο η σουρεαλιστική φάρσα παίζεται στη Βουλή, σε εξέλιξη είναι το χιτσκοκικό θρίλερ με θύμα την κοινωνία.
