Οι περισσότεροι από τους γνωστούς ομίλους της χώρας «επιχειρούν» στη Βοιωτία και αντιμετωπίζουν τις περιοχές ως φέουδα και τις τοπικές κοινωνίες ως υποτελείς. Σχεδόν όλοι οι τοπικοί παράγοντες –δήμαρχοι, νομάρχης, εκπρόσωποι φορέων, συνδικαλιστές, βουλευτές– είναι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εξαρτώμενοι. Τα μεγαλύτερα δημόσια έργα γίνονται αποκλειστικά για την εξυπηρέτηση των επιχειρηματιών.
Δεκάδες εκατομμύρια κοστίζουν οι αγωγοί φυσικού αερίου που οδηγείται στις ιδιωτικές μονάδες ηλεκτροπαραγωγής και όχι στις πόλεις και τα χωριά.
Ο έλεγχος στις βιομηχανίες, ανύπαρκτος.
Επί 40 χρόνια ο Ασωπός και οι γεωτρήσεις δηλητηριάζονται με τις ευλογίες των αρμοδίων.
Επί δεκαετίες το Αλουμίνιο της Ελλάδας, ρίχνει εκατοντάδες χιλιάδες τόνους απόβλητα στη θάλασσα. Χωρίς υποδομές η ΒΙΠΕ του ομίλου Στασινόπουλου στη Θίσβη λειτουργεί εμπορικό λιμάνι χωρίς άδεια. Χωρίς άδεια και η μονάδα του Αλουμινίου, που (μας) πουλάει ρεύμα, για να το ξαναγοράσει μισοτιμής!
Κάθε αποκάλυψη ή παρανομία, κάθε έρευνα ή μελέτη που δημοσιοποιούν οι κινήσεις πολιτών, αγνοείται ή διαψεύδεται. Οι σκανδαλώδεις ρυθμίσεις είναι καθημερινή πρακτική: η Πολιτεία παραχωρεί στους επιχειρηματίες την ευθύνη της λήψης των αποφάσεων. Στη Βοιωτία αποτυπώνεται, ξεκάθαρα, ο τρόπος με τον οποίο τα κέρδη αποδίδονται στους ιδιώτες και οι ζημίες στη φύση και την κοινωνία.
