Ήταν μια δύσκολη χρονιά η περσινή. Ο προσανατολισμός μέσα σε εξελίξεις ραγδαίες αλλά και επώδυνες δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Μια νέα φάση άνοιξε στη χώρα. Νιώθουμε ότι σε «χοντρές γραμμές» ανταποκριθήκαμε. Προσπαθήσαμε να εκτιμήσουμε την κατάσταση με έναν ουσιαστικό, γόνιμο και προωθητικό τρόπο. Πήραμε θέση.
Σήμερα συνεχίζουμε. Ξεκινάμε χωρίς να ξέρουμε αν θα τα καταφέρουμε. Και είναι η πρώτη φορά που νιώθουμε έτσι μετά από έξι χρόνια έκδοσης του Δρόμου. Πάντα ήταν μεγάλες οι δυσκολίες του εγχειρήματος. Όπως λέμε για τόσα και τόσα πράγματα στη ζωή… «μας υπερέβαινε». Αλλά υπάρχουν και στιγμές πραγματικά οριακές. Το μέτρημα γίνεται τώρα διαφορετικά. Επίσης, όπως πολλά πράγματα σε αυτή τη χώρα τα τελευταία χρόνια, δεν είναι πια το «λίγο καλύτερα, λίγο χειρότερα» αλλά το «θα υπάρχω, θα επιβιώσω»; Μια τέτοια φάση είναι η σημερινή. Αν ο Δρόμος μέσα στο επόμενο τρίμηνο δεν καταφέρει να εξασφαλίσει τους οικονομικούς πόρους για την έκδοσή του, απλά θα σταματήσει να κυκλοφορεί, θα κλείσει.
Θα πει κάποιος «δε χάθηκε ο κόσμος». Εδώ κλείνουν νοσοκομεία, σχολεία, μαγαζιά, σπίτια, ζωές. Και έτσι είναι. Μα θα ήταν σαν να αρνιόμαστε τον εαυτό μας, αν συναινούσαμε -δηλωμένα ή σιωπηλά- σε αυτή τη λογική. Όντως, μια εβδομαδιαία, πολιτική εφημερίδα σαν τον Δρόμο φαντάζει σήμερα πολυτέλεια. Συχνά έχουμε μπει στον πειρασμό να σκεφτούμε ότι οι 32 σελίδες θα μπορούσαν να αντικατασταθούν με μια καλή ιστοσελίδα στο Διαδίκτυο. Μπορεί και να γίνει. Δεν θέλουμε όμως απλά «να κάνουμε τη ζωή μας ευκολότερη», θέλουμε να δούμε τι αξίζει, τι βοηθά περισσότερο.
Και όπως σε όλες τις δύσκολες στιγμές, τι κάνεις; Γίνεσαι καλύτερος, ζητάς βοήθειες, σκέφτεσαι παραπάνω από το συνηθισμένο, λες πιο φωναχτά -για να το πιστέψεις κι εσύ κι οι τριγύρω σου- «αυτό θέλω να κάνω». Κοινώς δεν τα παρατάς αλλά αγωνίζεσαι. Ίσως να μοιάζει κάπως «αυτοαναφορικό», αλλά το να συνεχίσει να βγαίνει ο Δρόμος θα ήταν και μια μικρή, αισιόδοξη ένδειξη ότι ακόμα μπορούν οι άνθρωποι να βάζουν στόχους, να τους παλεύουν και να τα καταφέρνουν.
Μόνοι μας δεν μπορούμε, αυτό είναι σίγουρο. Επίσης, σίγουρο είναι ότι περάσαμε από το στάδιο της έκκλησης σε αυτό της προσπάθειας. Δηλαδή, από εδώ και μπρος, μέρα τη μέρα, φύλλο το φύλλο, θα οργανώσουμε πολύ πιο συγκεκριμένα τη δουλειά τής… επιβίωσής μας. Ήδη, το φύλλο που κρατάτε στα χέρια σας, δημιουργήθηκε σχεδόν εξ’ ολοκλήρου με την εθελοντική προσφορά πολλών φίλων και σε διάφορες δουλειές της έκδοσης. Τέτοια εφημερίδα θα είναι ο Δρόμος. Και είναι ενθαρρυντικό –και συγκινητικό- ότι πάρα πολλοί άνθρωποι έχουν ήδη ανταποκριθεί σε αυτά τα νέα δεδομένα. Τον Ιούλη ξεκινήσαμε τη διαδικασία με τις «πάγιες εντολές» και αυτή είναι η βασική μας μέριμνα για το επόμενο διάστημα. Στόχος είναι να φτάσουμε το ποσό των 6.000€ μηνιαίως. Μέχρι στιγμής συνεισφέρουν περίπου 85 αναγνώστες και είμαστε στα 2.800€. Έχουμε, δηλαδή, πολύ δρόμο μπροστά μας. Θυμίζουμε επίσης, ότι σήμερα ο Δρόμος πουλά πάνω-κάτω 1.200 φύλλα εβδομαδιαίως. Αν καταφέρουμε και πάμε στα 2.000, τότε η εφημερίδα θα γίνει σχεδόν αυτοχρηματοδοτούμενη. Κι αυτός δύσκολος στόχος.
Κλείνοντας: Συνεχίζετε να αγοράζετε τον Δρόμο κάθε Σάββατο. Πάρτε ένα δεύτερο φύλλο και χαρίστε το σε κάποιον γνωστό σας. Κυρίως, κάντε μια πάγια τραπεζική εντολή ενίσχυσης με όσα χρήματα μπορείτε. Στο επόμενο φύλλο θα σας ζητήσουμε ακόμα περισσότερα που αφορούν την ίδια την έκδοση της εφημερίδας. Από διορθώσεις και μεταφράσεις, μέχρι αρθρογραφία, ανταποκρίσεις, ιστοσελίδα, δημιουργία στεκιών του Δρόμου σε διάφορες πόλεις και πολλά ακόμα. Καλή μας επιτυχία!
Ενισχύστε οικονομικά τον Δρόμο πατώντας εδώ.
