Σε κάτι τέτοιες στιγμές που η απόγνωση περισσεύει, τα «θα έπρεπε» είναι παρωχημένα. Δεν έχει νόημα, τώρα, να αναπτύσσουμε σχέδια διαφυγής, τρόπους κατάσβεσης, μεθόδους πρόληψης και όλα εκ του ασφαλούς, κατόπιν εορτής και καθαρά επί χάρτου. Έχοντας δικούς μου ανθρώπους που έχουν χάσει τα σπίτια τους, αλλά και μια οικογένεια που ξεκληρίστηκε, λες και μας περίσσευαν τα παιδιά σε τούτο τον τόπο, η σιωπή μας επιβάλλεται να είναι δυναμική και κραυγαλέα. Κάτι σαν υποχρέωση και δικαίωση για όλους αυτούς που χάθηκαν, χωρίς να προλάβουν να ζήσουν. Για όλους αυτούς που δεν τους άξιζε τέτοιος θάνατος. Αλλά και για το κακό που συντελέστηκε στη φύση, στο περιβάλλον δεκάδες χρόνια τώρα, αλλά που συνεχίζεται με κάθε τρόπο.
Πολλά σωστά γράφτηκαν, αναρτήθηκαν και θα συνεχίσουν να λέγονται στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, με όλους να συμφωνούν και να κουνάνε το κεφάλι τους περίλυποι. Πολλοί απαιτούν παραιτήσεις της κυβέρνησης και της ηγεσίας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Όμως, όχι. Μια παραίτηση είναι απλώς μια ηθική ικανοποίηση. Κι εδώ πρόκειται για εγκλήματα με φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς. Η Δικαιοσύνη είναι η κατάλληλη να επιληφθεί και να αποφανθεί. Διαχρονικά, όμως. Από τότε που οι δασικοί χάρτες έδειχναν πως εκείνος ο τόπος ήταν γεμάτος αμπέλια και βοσκοτόπια, το 1945. Από το 1960 αρχίζει να οικοδομείται και χαράσσονται δρόμοι (με ποιο σκεπτικό άραγε), ενώ το 1967 η περιοχή βρίσκεται σε πλήρη οικοδομική ανάπτυξη. Το 1983, πλέον, είναι έτοιμη, οικοδομημένη. Το πώς αυτές οι αγροτικές περιοχές γέμισαν με πεύκα-βόμβες μέσα στα σπίτια, ποιος έδωσε άδεια, φως, νερό τηλέφωνο είναι εύκολο να ανευρεθεί.
Εάν είναι αυθαίρετα αυτά τα σπίτια, σύμφωνα με τον κ. Καμμένο και τον κ. Τόσκα, γιατί συνέχιζαν να δίνουν άδειες για επιδιορθώσεις και επεκτάσεις ή εισέπρατταν ΕΝΦΙΑ αντί να τα απαλλοτριώσουν;
Ποιοι έδωσαν άδειες οικοδόμησης ξενοδοχείων στις προσβάσιμες ακτές και άφησαν τα βράχια-τόπο μαρτυρίου στις φετινές πυρκαγιές για πολλούς συνανθρώπους μας; Γιατί δεντροφυτεύτηκε η Λεωφόρος Μαραθώνος (το 2004, ενόψει Ολυμπιακών Αγώνων) και από αντιπυρική ζώνη έγινε σύμμαχος της πυρκαγιάς;
Πόσα αυθαίρετα κτίσματα νομιμοποιήθηκαν και με ποιο κόστος; Ποια Πολεοδομία ενέκρινε όλη αυτή την άναρχη δόμηση στο Μάτι; Ερωτήματα που θα πρέπει να απασχολήσουν την αδιάφθορη Δικαιοσύνη, γιατί εκεί κρύβεται η αιτία του κακού και εκεί πρέπει να αναζητηθεί.
Στα αρχεία υπουργείων και Περιφέρειας είναι οι ένοχοι, αν και είναι εύκολο να κατηγορούμε τον απλό πολίτη πως παρανόμησε, πως έχτισε το αυθαίρετό του μέσα στο δάσος, γιατί ανήκει στη μάζα, στο λαό. Ο πολιτικός, ο κοινοτάρχης, ο αρμόδιος φορέας έχει πάντα μια δικαιολογία και ρίχνει ευθύνες στους προηγούμενους τοπικούς άρχοντες, τους οποίους, παρ’ όλα αυτά, ποτέ δεν κατηγορεί και ποτέ δεν διώκει. Ένας φαύλος κύκλος, δηλαδή. Επιπλέον, δεν αλλάζει νόμους, δεν παρεμβαίνει στις παρανομίες, δεν αναλαμβάνει το πολιτικό κόστος να κάνει τη διαφορά, να δημιουργήσει ένα σωστό πολεοδομικό σχέδιο.
Ακόμα κι αν δεχτούμε πως ολόκληρος ο αστικός ιστός σε Μάτι και Βουτζά ήταν παράνομα κατασκευασμένος, με αυθαίρετες κατασκευές και χωρίς ρυμοτομία, η Πολιτική Προστασία και κατ’ επέκταση η Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν είχε υποχρέωση να έχει σχέδια διάσωσης των πολιτών; Θα μάθουμε, άραγε, ποτέ με ποιο τρόπο επιχείρησαν να διασώσουν τους κατοίκους που τελικά κάηκαν ζωντανοί μέσα στα σπίτια τους ή στην προσπάθεια να βρουν διέξοδο στη θάλασσα πνίγηκαν; Γιατί δεν έγινε επιχείρηση εκκένωσης της περιοχής; Γιατί δεν φρόντισε ο Δήμος στις περιφραγμένες ακτές να ανοίξει δρόμο στους εγκλωβισμένους; Γιατί έκλεισαν τη Λ. Μαραθώνος που έγινε παγίδα σε όσους προσπάθησαν να διαφύγουν μέσω αυτής;
Ανεπαρκέστατοι περιφερειάρχης και δήμαρχοι αποδείχτηκε πως ήταν ταυτόχρονα και ανάλγητοι σε αυτή την ανείπωτη τραγωδία, που οι ειδικοί λένε πως το εύρος της φωτιάς ήταν πολύ λιγότερο από εκείνο της Ηλείας. Όχι άλλη ασυλία, όχι άλλη παραγραφή εγκλημάτων!
