Εφτά εφταετίες έκλεισαν από την κήρυξη της εφτάχρονης δικτατορίας των συνταγματαρχών και μια άλλη εφταετία συμπληρώνεται αυτή τη χρονιά από τις εκλογές του 2009 που ύστερα από λίγους μήνες έφεραν, με την ανακοίνωση από το Καστελόριζο (Μάης 2010), την Ελλάδα στο μνημονιακό αδιέξοδο των ταξικών οικονομικών μέτρων.
Σε ανάμνηση και των δύο περιόδων παραθέτω ένα τμήμα από το «Μέτρα ενάντια στη βία» (Ιστορίες του κ. Κόυνερ, Μτφρ. Π. Μάρκαρη, ζ΄ έκδοση, Θεμέλιο, Αθήνα, 2008, σ. 21) του Μπέρτολτ Μπρεχτ:
«Στο σπίτι του κ. Έγκε, που είχε μάθει να λέει όχι, ήρθε μια μέρα τον καιρό της παρανομίας ένας πράχτορας και του παρουσίασε ένα χαρτί, που το είχαν εκδώσει αυτοί που εξουσίαζαν την πόλη. Το χαρτί έλεγε ότι στον πράχτορα αυτόν θ’ ανήκε κάθε σπίτι όπου θα πατούσε το πόδι του, όπως και κάθε φαγητό που θα ζητούσε. Θα ’πρεπε ακόμα να τον υπηρετεί και κάθε άνθρωπος που θ’ αντάμωνε.
Ο πράχτορας κάθισε σε μια καρέκλα, ζήτησε φαγητό, πλύθηκε, πλάγιασε και προτού κοιμηθεί ρώτησε τον κ. Έγκε με το πρόσωπο στον τοίχο: Θα με υπηρετείς;
Ο κ. Έγκε τον σκέπασε με την κουβέρτα, έδιωξε τις μύγες, κάθισε δίπλα στο προσκεφάλι του, κι όπως εκείνη την ημέρα τον υπάκουσε άλλα εφτά χρόνια. Ό,τι κι αν έκανε όμως για δαύτον, ένα πράγμα απόφυγε να κάνει: δεν τούπε ποτέ μια λέξη. Σαν πέρασαν τα εφτά χρόνια κι ο πράχτορας χόντρυνε από το πολύ φαΐ, τον ύπνο και τις διαταγές-πέθανε. Ο κ. Έγκε τον τύλιξε τότε στην ξεφτισμένη κουβέρτα, τον έσυρε έξω από το σπίτι, έπλυνε το στρώμα, άσπρισε τους τοίχους, ανάσανε βαθιά κι αποκρίθηκε: Όχι.» (Οι υπογραμμίσεις δικές μου).
Σε μας το βροντερό ΟΧΙ της 5ης ημέρας του εβδόμου μήνα του 2015 αμέσως μετατράπηκε «ευλύγιστα», με ακροβατική κάμψη, στο αντίθετό του. Ήταν η αναγγελία μιας ρήξης η οποία απρόσμενα εγκαταλείφθηκε και αποτέλεσε την αφορμή που επέτρεψε στο σύστημα να επιβιώσει ενώ αντίθετα θα μπορούσε να είχε αναδείξει την αρχή της εξαφάνισής του. Όμως καλό είναι να αισιοδοξούμε με το να θυμόμαστε ότι ο Νεύτωνας είχε διαπιστώσει πως η ανάλυση του φωτός σε επτά χρώματα οφείλεται στο ότι ένα πρίσμα «κάμπτει» κατά διαφορετική γωνία τα διάφορα χρώματα, το ιώδες περισσότερο απ’ όλα και το κόκκινο το λιγότερο.
Βασίλης Δρουκόπουλος
