Το Εφετείο έκρινε παράνομη την απεργία-αποχή της ΔΟΕ και της ΠΟΣΕΕΠΕΑ λόγω προκηρύξεώς της από αναρμόδιο όργανο, ήτοι το Διοικητικό τους Συμβούλιο και όχι την Γενική Συνέλευση. […]. Έκρινε παράνομη την απεργία-αποχή της ΟΛΜΕ λόγω μη υποβολής αιτήματος διεξαγωγής δημοσίου διαλόγου.[…]. Για τον λόγο αυτό το ίδιο το Εφετείο απαγορεύει στο διατακτικό της αποφάσεώς του στην ΔΟΕ, ΟΛΜΕ, ΟΙΕΛΕ και ΠΟΣΕΕΠΕΑ την συνέχιση της απεργίας-αποχής […] και απειλεί σε βάρος κάθε μίας εκ των συνδικαλιστικών οργανώσεων με χρηματική ποινή ύψους 3.000€ για κάθε παράβαση του διατακτικού της αποφάσεως ως προς την ανωτέρω καταψηφιστική διάταξη.
Νομική Σύμβουλος της ΑΔΕΔΥ
Αυτό που άλλοτε ονομαζόταν «νόμιμο δικαίωμα» σήμερα τείνει να καταργηθεί με άμεσους και έμμεσους τρόπους. Μαζί με το χτύπημα του δημόσιου χώρου, μαζί με την ανυπαρξία δημόσιου διάλογου ή την «ομοφωνία» που εξαφανίζει κάθε διαφορετική φωνή -ακόμα κι αν είναι πλειοψηφική- ακολουθούν μια σειρά νομοθετικές ρυθμίσεις που δυσκολεύουν πολλές από τις «συνηθισμένες» ελευθερίες. Η εποχή δε σηκώνει προσκόμματα και καθυστερήσεις, οι περιβόητοι «κοινωνικοί εταίροι» αποσύρονται κι αυτοί στο παρασκήνιο. Τώρα είναι η ώρα της καταστολής, πότε δικαστικής και πότε αστυνομικής. Η ώρα της τιμωρίας, σαν εκφοβισμός και σαν εφαρμοζόμενη πρακτική. Η εποχή που τα πανεπιστήμια θα έχουν μπάρες και οι απεργίες των καθηγητών θα κηρύσσονται μπαμ-μπαμ παράνομες. Τι κι αν «όλοι» οι καθηγητές και οι δάσκαλοι δήλωσαν με την απεργία-αποχή τους την εναντίωσή τους στην αξιολόγηση; Δεν υπάρχουν ούτε τα περιθώρια, ούτε τα επιχειρήματα για να πειστούν. Η κ. Κεραμέως προχωρά ακάθεκτη. Έχει μαζί της ένα σύγχρονο, νομοθετικό οπλοστάσιο που δυσκολεύει κάθε αντίσταση. Θέλει να καταργήσει την ταξική πάλη – για να το πούμε ξύλινα. Στα δικαστήρια.
Μπορούμε να ζήσουμε στην παρανομία; Μπορεί ένα Εφετείο να καταργήσει τη σύγκρουση; Δεν είναι ρητορικά τα ερωτήματα και κάθε εύκολη και συνθηματολογική απάντηση του τύπου «δε μασάμε ρε» είναι αέρας κοπανιστός αν δεν στηρίζεται κάπου ή αν δε θέλει πραγματικά να χτίσει μια τέτοια αντιπαράθεση. Εύκολο δεν είναι, όμως υπάρχει θυμός συσσωρευμένος, υπάρχει μαζί και ένα «παρών». Ίσως και μια ελάχιστη «θυσία» γιατί δεν είναι πια εύκολο να απεργεί κανείς, ούτε για πλάκα. Και πολύς κόσμος στο δρόμο. Όχι μόνο για την αξιολόγηση και το σχολείο αλλά και για τη Δημοκρατία. Το Εφετείο και οι αποφάσεις του δεν είναι παρά η έκφραση του ενός πόλου, συγκροτημένου και με σχέδιο. Ο άλλος πόλος, εν προκειμένω «η Παιδεία σε αυτή τη χώρα», πρέπει να δουλέψει πολύ παραπάνω. Κι έτσι ο τίτλος του άρθρου πρέπει επειγόντως να αντικατασταθεί
