To editorial του Δρόμου που κυκλοφορεί το Σάββατο 7/3
Διαπραγμάτευση και διακυβέρνηση αποτελούν τα δύο πεδία στα οποία συγκεντρώνονται οι προσπάθειες να ασκηθεί σήμερα πολιτική, εν μέσω πλήθους δυσκολιών. Τα σύνορα μεταξύ τους, δυσδιάκριτα. Η εξέλιξη της διαπραγμάτευσης με τους «εταίρους» επηρεάζει ήδη, καθοριστικά τις εξελίξεις στο εσωτερικό μέτωπο. Ο συσχετισμός δύναμης είναι που αναδεικνύει δυνατότητες ή επιβάλλει όρια σε εξωτερικό και εσωτερικό. Από τη μια μεριά η θέληση του ελληνικού λαού για έξοδο από το καθεστώς των μνημονίων, από την άλλη το ευρωπαϊκό ιερατείο αλλά και τα συμφέροντα που θέλουν να σφραγίσουν την επιστροφή στην «ομαλότητα».
Στο εσωτερικό μέτωπο τα προβλήματα είναι εμφανή. Όταν το νέφος των πρώτων εντυπώσεων κατακάθεται, τα ασφυκτικά κοινωνικά ζητήματα, σε όλους τους τομείς, γίνονται πιο ευδιάκριτα και απαιτούν λύσεις, αφού τα ερείπια που άφησε πίσω της η τρόικα είναι διασκορπισμένα παντού. Η διακυβέρνηση, όμως, δεν προσκρούει μόνο σε αυτά. Εμφανείς είναι οι δυσκολίες συντονισμού, αφού σχεδόν δεν περνά μέρα χωρίς πονοκέφαλους από δηλώσεις και χειρισμούς. Μεταναστευτικό, ΔΕΗ, ρύθμιση δόσεων, ΕΡΤ, δημοσιονομικό κενό είναι κάποια από τα πεδία στα οποία τις τελευταίες μέρες εμφανίστηκαν δυσκολίες και αντιφάσεις. Νομοσχέδια που ήταν να περάσουν αμέσως μετά την εκλογή Προέδρου, δεν έφτασαν τελικά στη Βουλή ούτε τις τελευταίες μέρες, μετά από νέες εμπλοκές.
Δίπλα σε «τεχνικά» προβλήματα, είναι κυρίως η συμφωνία και η παράταση της επιτροπείας που φρενάρει την άσκηση πολιτικής εσωτερικά. Οι τελευταίες δηλώσεις Ντράγκι δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνειών. Οι πιέσεις δεν χαλαρώνουν αλλά εντείνονται και, όπως επισημαίνει ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας στο σημερινό Der Spiegel, «η ΕΚΤ εξακολουθεί να κρατά το σκοινί που είναι τυλιγμένο γύρω από το λαιμό μας». Πρόκειται για τη μεγαλύτερη αλλά όχι για τη μοναδική θηλιά. Στο εσωτερικό πεδίο, μια σειρά παράγοντες της προηγούμενης κατάστασης παραμένουν σε κρίσιμες θέσεις με ενδεικτικό το παράδειγμα των Διοικήσεων τραπεζών. Μόλις χθες, ο Γ. Στουρνάρας ενημέρωσε τον πρωθυπουργό για τα αποτελέσματα της συνεδρίασης της ΕΚΤ στην Κύπρο, όπου εκπροσώπησε τα ελληνικά συμφέροντα…
Την ίδια στιγμή, η αντιπολίτευση, σπαρασσόμενη από προβλήματα και αντιθέσεις, επιχειρεί να επανέλθει στο παιχνίδι, μετά τη ζαλάδα των εκλογών. Όλοι καλούν τον ΣΥΡΙΖΑ για οριστική επιστροφή στο «ρεαλισμό» και επιβραβεύουν όσα βήματα κάνει σε αυτή την κατεύθυνση. Ο Στ. Θεοδωράκης καλεί τον πρωθυπουργό να απομονώσει τις «ακραίες» φωνές στο εσωτερικό του φέρνοντας τη συμφωνία στη Βουλή, αφού εκεί υπάρχουν «λογικοί» που θα την υποστήριζαν. Σε άλλο στυλ, ο Άδωνις Γεωργιάδης δηλώνει ότι θα την υπερψήφιζε επίσης, θυμίζοντας ότι ψήφιζε πάντα μνημόνια, ανεξαρτήτως προέλευσης. Πίσω από αυτά, οι πιέσεις για λύσεις «εθνικής» ή «οικουμενικής» σύγκλισης που θα δυναμώνουν, όσο η διάκριση μνημονιακών – αντιμνημονιακών θα δείχνει να θολώνει και να ξεθωριάζει.
Εναλλακτική προοπτική μπορεί να αναζητηθεί μόνο σε γρήγορο αναπροσανατολισμό της στάσης που μέχρι τώρα φαίνεται να κυριαρχεί, στα μέτωπα τόσο της διαπραγμάτευσης, όσο και της διακυβέρνησης. Το «δόγμα» της συνέχειας του κράτους, η επωδός «θα τους ταράξουμε στη νομιμότητα» δεν αποδίδουν. Κάποιες τελευταίες αποφάσεις της Δικαιοσύνης είναι χρήσιμες για συμπεράσματα. Μια πραγματική αλλαγή δεν μπορεί παρά να θέσει τους δικούς της όρους σε βασικούς τομείς. Κάτι τέτοιο χρειάζεται στήριξη στις δυνάμεις του λαού και όχι στις σάπιες σανίδες που προσφέρει μετά χαράς το παλιό πολιτικό σύστημα.
