Η ομιλία του Αλ. Αλαβάνου στη συνέντευξη Τύπου του Μετώπου για τις περιφερειακές εκλογές
Πριν από ένα σχεδόν χρόνο είχαμε κοινοβουλευτικές εκλογές. Η κυβέρνηση Παπανδρέου εφάρμοσε το αντίθετο ακριβώς πρόγραμμα από αυτό που είχε παρουσιάσει. Διέλυσε το κοινωνικό κράτος. Παρέλυσε την οικονομική δραστηριότητα. Κατέλυσε τη λαϊκή κυριαρχία. Παρέδωσε την εξουσία στους ξένους, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι αυτοδιοικητικές εκλογές δίνουν μια μοναδική ευκαιρία στον ελληνικό λαό να τοποθετηθεί ενάντια στο Μνημόνιο και σε μια κυβέρνηση που πρέπει να φύγει το συντομότερο δυνατό, για το κοινωνικό κράτος και την ανάπτυξη.
Αυτό ισχύει πρώτα από όλα στην περιφέρεια Αττικής, όπου ζει σχεδόν η μισή Ελλάδα. Γι’ αυτό ακριβώς η δύναμη που μας οδήγησε στο νήμα για το Μνημόνιο, η Ν.Δ. και η δύναμη που έφερε το Μνημόνιο, το ΠΑΣΟΚ, προσπαθούν με την επιλογή των υποψηφίων και με κάθε τρόπο να ακυρώσουν τον πολιτικό χαρακτήρα. Με αυτό το σκεπτικό που έχει διατυπώσει, εδώ και πολλούς μήνες, το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής ανακοινώνει σήμερα την πρωτοβουλία για μετωπικό ψηφοδέλτιο στην Αττική. Το θεωρούμε χρέος μας. Γνωρίζουμε ότι το περιβάλλον των αυτοδιοικητικών εκλογών είναι νοσηρό και τοξικό από προσωπικές φιλοδοξίες και συνεχή κομματικά κόλπα. Δεν μας ενδιαφέρουν τα αξιώματα της περιφερειακής αρχής. Καθόλου. Μας ενδιαφέρει η ενεργοποίηση της κοινωνίας κατά τη διάρκεια της εκλογικής μάχης, παράλληλα με τους καθημερινούς αγώνες, η απόφασή της τη μέρα των εκλογών, η αξιοποίηση της Περιφέρειας για να επανεμφανισθεί η ελπίδα στη χώρα. Εκεί θα έχει δικαιωθεί και ολοκληρωθεί το έργο μας.
Επιδιώκουμε την αποφασιστική καταδίκη του Μνημονίου και των πολιτικών δυνάμεων που μας οδήγησαν εδώ. Το κέντρο βάρους, όμως, είναι αλλού. Στην παρουσίαση και τη στήριξη της εναλλακτικής λύσης.
Η εναλλακτική λύση είναι ριζοσπαστική, αλλά απλή και υλοποιήσιμη. Περιλαμβάνει ένα σύνολο κατευθύνσεων που, κατά καιρούς, καθεμία από αυτές έχει ληφθεί από διάφορες χώρες.
– Αναδιάρθρωση του διεθνούς χρέους με εξάλειψη σημαντικού μέρους του.
– Διαπραγμάτευση με την Ευρωπαϊκή Ένωση για τους ελάχιστους όρους που κάνουν ανεκτή την παραμονή στο ευρώ.
– Δημοσιονομική αποκατάσταση όχι στη βάση της εξαθλίωσης των εργαζομένων, αλλά με στοχευμένες παρεμβάσεις σε αντιπαραγωγικούς τομείς.
– Αναγέννηση του κοινωνικού κράτους και μέσω αυτής ανάταξη της παγωμένης οικονομικής δραστηριότητας και των δημοσίων εσόδων.
– Ισχυρό δίκτυο δημοσίων τραπεζών και επιχειρήσεων, όχι μόνο κερδοφόρων, αλλά και εργαλείων για την ανάπτυξη.
– Αλλαγή του οικονομικού προτύπου με επίκεντρο την αξιοποίηση της δημιουργικής δύναμης της νεολαίας, μέσω της παιδείας, της τεχνολογίας, συλλογικών μορφών παραγωγικής δραστηριότητας.
Ο νόμος «Καλλικράτη» είναι το Μνημόνιο στην Αυτοδιοίκηση.
Δεν θέλουμε μια περιφέρεια που θα προσφέρει συσσίτια σε πολλές χιλιάδες φτωχούς. Θέλουμε μια Αττική χωρίς φτωχούς.
Δεν θέλουμε αυτοδιοικητική αστυνομία για την αυξανόμενη παραβατικότητα μιας νέας γενιάς χωρίς αύριο. Θέλουμε τους νέους με αισιοδοξία στην αίθουσα παραδόσεων και στον τόπο δουλειάς. Δεν θέλουμε ένα οδικό δίκτυο για τα νεκροταφεία μαγαζιών. Θέλουμε δρόμους και λεωφόρους που να σφύζουν από ζωή και δραστηριότητες.
Χωρίς ριζική αλλαγή του οικονομικού πλαισίου του Μνημονίου οι περιφερειακοί θεσμοί θα βυθισθούν στο χρέος, θα εξελιχθούν σε εστίες νέων επιβαρύνσεων για τους πολίτες, θα γίνουν εστίες διάψευσης, ασυνέπειας και παρακμής.
Μόνο σε ένα εντελώς διαφορετικό οικονομικό πλαίσιο οι αυτοδιοικητικοί θεσμοί θα μπορούσαν να γίνουν κινητήρας οικολογικής προστασίας, κοινωνικής παρέμβασης, τομής σε κεντρικά προβλήματα όπως η διαχείριση των απορριμμάτων, οι συγκοινωνίες, πολιτιστικής άνθισης.
Γι’ αυτό ακριβώς ο πολιτικός χαρακτήρας των εκλογών δεν σκιάζει την αυτοδιοικητική τους σημασία, αλλά είναι η πρώτη και κεντρική προϋπόθεση για την ανάδειξή της.
Στόχος μας είναι η πρότασή μας να είναι πλειοψηφική.
Γνωρίζουμε, φυσικά, τις δυσκολίες που φαίνονται ανυπέρβλητες και το εξαιρετικά αδύναμο σημείο αφετηρίας.
Η ενωμένη Αριστερά των ημερών του άρθρου 16, πριν από λίγο μόλις καιρό, είχε ανοίξει τα φτερά της, είχε αναδειχθεί ελπίδα της κοινωνίας, συνομιλητής και φίλος της νέας γενιάς. Σήμερα είναι κατακερματισμένη, αναξιόπιστη, αδιάφορη για τη νεολαία, ασήμαντη.
Προσωπικά, θέλω να εξάρω τις προσπάθειες του Μανώλη Γλέζου και του Παναγιώτη Λαφαζάνη σε αυτή τη ιδιότυπη στιγμή που είναι δύση και ανατολή μαζί.
Όλα αυτά, όμως, είναι και βασικοί λόγοι που παίρνουμε αυτή την πρωτοβουλία. Για μας η Αριστερά δεν είναι η δύναμη που θα τρέξει να συντηρήσει την αναχρονιστική πολιτική σκηνή που κυριαρχείται από τον δικομματισμό και παραχωρεί και ένα εισιτήριο εξώστη και στην ίδια. Για μας η Αριστερά είναι η δύναμη που με τόλμη, με διακινδύνευση, με πάθος, με φαντασία, με όραμα πρωταγωνιστεί στην πλήρη αλλαγή του πολιτικού χάρτη, και πρώτα του εαυτού της. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο με τη συμμετοχή της κοινωνίας. Και οι περιφερειακές εκλογές στην Αττική, τη μισή σχεδόν Ελλάδα, είναι μια μεγάλη δυνατότητα. Καλωσορίζουμε τις φίλες και τους φίλους μας από τον σοσιαλιστικό χώρο. Είναι τιμή για μας η κοινή, πλέον, δράση.
Έχουν περάσει, μάλιστα, μια δοκιμασία που δεν έχουμε περάσει εμείς από την Αριστερά. Βγαίνουν μέσα από χρόνια παραμονής σε ένα κυβερνητικό χώρο αλώβητοι και ακέραιοι, χωρίς εμπλοκές σε γκρίζες μέρες, γκρίζα υπουργεία και γκρίζες διαχειρίσεις, χωρίς συμμετοχές σε δικαστικές ή άλλες περιπέτειες, χωρίς έκθεση σε στήριξη αντικοινωνικών μέτρων, με αντιστάσεις και λαϊκότητα. Εκφράζουν αυτό το μεγάλο μέρος των οπαδών του ΠΑΣΟΚ που πίστεψαν και πιστεύουν στη Λαϊκή Κυριαρχία, την Εθνική Ανεξαρτησία, την Κοινωνική Απελευθέρωση.
Το Μέτωπο είναι, πλέον, πραγματικότητα.
Στον εξαιρετικά δύσκολο, αλλά όχι ανέφικτο κεντρικό μας στόχο, στην περίπτωση ανάδειξης του εγχειρήματός μας στην περιφερειακή Αρχή της Αττικής, τρεις θα είναι οι άμεσες κατεπείγουσες προτεραιότητες στις οποίες θα κατευθυνθούν και τα μεγαλύτερα κονδύλια στη διάθεσή μας:
– Θέσεις εργασίας.
– Κοινωνικές υπηρεσίες, από το νήπιο μέχρι την τρίτη ηλικία.
– Αναβίωση της οικονομικής και εμπορικής δραστηριότητας.
– Στις υπηρεσίες της Περιφέρειας Αττικής δεν πρόκειται να γίνει ούτε μια απόλυση.
Στα κτίρια της περιφέρειας Αττικής θα είναι απαγορευμένη η είσοδος της τρόικα και των ανθρώπων της.
Στις δράσεις της περιφέρειας Αττικής θα εφαρμόζεται το Σύνταγμα της Ελληνικής Δημοκρατίας και όχι η αντισυνταγματική νομοθεσία της κυβέρνησης Παπανδρέου. Θα υπερασπισθούμε τα κοινωνικά και οικονομικά δικαιώματα των πολιτών. Με κάθε αγώνα, έτοιμοι για κάθε συνέπεια και κάθε τίμημα.
Ελεύθερη Αττική.
Ελεύθερη από το Μνημόνιο, τα τελεσίγραφα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Ελεύθερη από τις πρόσθετες αντεργατικές πολιτικές, το τέλος του εμποράκου, τη νεολαία σε αδιέξοδο, την παρακμή των υποδομών, τη μικρή και μεγάλη εγκληματικότητα που φέρνει η εξαθλίωση, τις νύκτες πορνείας.
Στις 15 Νοέμβρη, απέναντι στην κεντρική κυβέρνηση της κατεδάφισης του κοινωνικού κράτους μπορεί να αντιπαρατάσσεται η κυβέρνηση της Αττικής, της μισής Ελλάδας, για την αναγέννηση του κοινωνικού κράτους.
Η ελεύθερη Αττική είναι το πρώτο, αποφασιστικό βήμα για την ελεύθερη Ελλάδα. Είναι όνειρο σε σχέση με τις μέρες απαισιοδοξίας, παραίτησης, πίκρας, κακομοιριάς, απόγνωσης, θυμού ή κυνισμού που όλοι βιώνουμε.
Δεν είναι όνειρο, σε σχέση με το εφικτό της πραγματοποίησής του.
Όλους αυτούς τους μήνες, με την ελληνική περιπέτεια πάνω στη σκηνή της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, επιχειρούν να πείσουν τους λαούς ότι πια κυβερνούν οι τοκογλύφοι των παγκόσμιων αγορών και οι πειρατές των τραπεζικών συγκροτημάτων.
Ότι ο λαός δεν υπάρχει, δεν έχει λόγο, δεν έχει ψυχή. Έφτασε η στιγμή να δώσουμε την απάντησή μας. Η κοινωνία της εργασίας υπάρχει. Έχει λόγο. Έχει ψυχή. Και είναι αυτή που θα καθορίσει με τους αγώνες και με την ψήφο της την πορεία των πραγμάτων. Με το συμβολικό ρόλο που έχει σήμερα η Ελλάδα, η ήττα του Μνημονίου, η νίκη του κοινωνικού κράτους στη μισή Ελλάδα είναι μήνυμα με διεθνείς αποδέκτες και επιδράσεις.
Πρόκειται για μια φιλόδοξη αλλά δύσκολη πορεία. Δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς την πρωταγωνιστική παρουσία της νέας γενιάς.
Όχι συμμετέχοντας. Αλλά συνδιαμορφώνοντας.
Οι νέες και οι νέοι που βιώνουν το αποκορύφωμα της εξουσιαστικής βίας του παγκόσμιου καπιταλισμού πάνω τους, πάνω στη νέα γενιά της χώρας όπου γίνεται το διεστραμμένο πείραμα. Που αντιστέκονται. Που φοβούνται. Που παραιτούνται. Που τα χάνουν.
Οι νέες και οι νέοι που δεν βρίσκουν δουλειά.
Που εξευτελίζονται αναζητώντας την. Που βλέπουν να παραβιάζεται κάθε δικαίωμά τους. Που σπουδάζουν χωρίς να ξέρουν τον λόγο. Που ονειρεύονται να φύγουν, να αφήσουν την Ελλάδα πίσω τους.
Που έχουν φέρει απ’ έξω τα μεταπτυχιακά και ψάχνουν για χειρωνακτική εργασία, μια χαμένη ζωή. Που σαρανταρίζουν και ζουν με τους γονείς τους. Που μπροστά τους είναι μια δεκαετία χωρίς προοπτική.
Έχουμε τη δύναμη της ανατροπής.
Θα τη χρησιμοποιήσουμε. Μαζί!
