Ανοίγουν οι κάλπες σε δώδεκα μέρες στην Καταλονία, αυτή τη φορά με την… άδεια του βασιλιά Φιλίππου. Στο μεταξύ ο Οριόλ Γιούνκερας, αντιπρόεδρος της παυθείσας από τη Μαδρίτη καταλανικής κυβέρνησης και ηγέτης της Ρεπουμπλικανικής Αριστεράς της Καταλονίας (του πρώτου σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις κόμματος), παραμένει προφυλακισμένος. Προφυλακισμένος παραμένει και ο υπουργός Γιοακίμ Φορν, που ήταν υπεύθυνος για την καταλανική αστυνομία και τους πυροσβέστες (που βαρύνονται με απείθεια επειδή δεν συμμετείχαν με ενθουσιασμό στην άγρια καταστολή εναντίον των συμπατριωτών τους…). Εξακολουθούν να κρατούνται κλεισμένοι στα κελιά τους και οι δύο προέδροι των μαζικών καταλανικών οργανώσεων που κατηγορούνται ότι οργάνωσαν τις τεράστιες «παράνομες» διαδηλώσεις υπέρ της Ανεξαρτησίας…
Την ίδια στιγμή, ξεσαλώνουν ακόμη και μέσα στην Καταλονία (πάντα υπό την υψηλή προστασία της ισπανικής στρατοχωροφυλακής, της κακόφημης Guardia Civil) οι φαλαγγίτες νοσταλγοί του Φράνκο. Εκμεταλλευόμενοι το πάγωμα του κόσμου μετά την πρωτοφανή καταστολή και την προφανή αδυναμία της νόμιμης, εκλεγμένης καταλανικής κυβέρνησης να την αντιμετωπίσει, εντείνουν τις προκλήσεις. Χαρακτηριστική ήταν η απόπειρα των ακροδεξιών (που μεταφέρονται δωρεάν με πούλμαν από άλλες περιοχές…) να πραγματοποιήσουν αυτήν την εβδομάδα συγκέντρωση έξω από τα γραφεία του αριστερού καταλανικού κόμματος CUP στη Βαρκελώνη. Όπως και η απόφαση της «δικαιοσύνης» και της ελεγχόμενης από τη Μαδρίτη κεντρικής εφορευτικής επιτροπής να την επιτρέψει, εν ονόματι της… ελευθερίας της έκφρασης! Τελικά δεν πραγματοποιήθηκε, αφού οι υποστηρικτές του CUP σχημάτισαν μια μαζική ασπίδα προστασίας γύρω από τα γραφεία τους. Αλλά το γεγονός είναι ενδεικτικό του κλίματος που θέλει να επιβάλει η Μαδρίτη.
Οπωσδήποτε, το ζήτημα ενός ισπανικού κράτους αβίωτου και μη επιδεχόμενου καμία δημοκρατική μεταρρύθμιση δεν θα πάψει να υπάρχει επειδή έτσι αποφάσισε ένα δικαστήριο
Η αντίσταση στο φασισμό φταίει για την αναβίωσή του;
Ταυτόχρονα, η ισπανική ηγεσία των Podemos και της Ενωμένης Αριστεράς επιχειρεί κι αυτή να εκμεταλλευθεί την υποχώρηση του κινήματος υπέρ της Ανεξαρτησίας και να του καταφέρει επιπλέον καίριο πλήγμα, τασσόμενη ανοιχτά πια με το στρατόπεδο του εθνικιστικού ισπανικού καθεστώτος*. Έτσι, αφού «έπαιξε» μια δήθεν ενδιάμεση θέση, τώρα περνά σε ολομέτωπη επίθεση ενάντια στο ανεξαρτησιακό στρατόπεδο. Ο Πάμπλο Ιγκλέσιας έδωσε το σύνθημα, κατηγορώντας το ως «υπεύθυνο για την αναβίωση του φασισμού»! Έλαβε βέβαια την κατάλληλη απάντηση από τον αριστερό ρεπουμπλικανό βουλευτή Γκαμπριέλ Ρουφιάν, που ειρωνικά επεσήμανε ότι «υπεύθυνο για το ρατσισμό στις ΗΠΑ είναι προφανώς το κίνημα για τα δικαιώματα των μαύρων»… Παραμένει όμως το γεγονός ότι κλείνουν όλες οι άμεσα ορατές προοδευτικές εναλλακτικές προοπτικές.
Φυσικά βρίσκουν και κάνουν. Διότι, πέρα από την προσπάθεια του βαθέος ισπανικού κράτους να σταματήσει βίαια την ειρηνική αμφισβήτησή του από εκατομμύρια υπηκόους του, είναι και το στρατόπεδο της Ανεξαρτησίας που αποδείχθηκε ανέτοιμο να αντιμετωπίσει τέτοιας έκτασης καταστολή και χειρισμό. Οπωσδήποτε, το ζήτημα ενός ισπανικού κράτους αβίωτου και μη επιδεχόμενου καμία δημοκρατική μεταρρύθμιση δεν θα πάψει να υπάρχει επειδή έτσι αποφάσισε ένα δικαστήριο. Θα επανέλθει, και μάλιστα με ακόμη πιο οξυμένη μορφή, επειδή είναι ένα πρόβλημα πραγματικό. Αλλά αυτή τη στιγμή είναι το στρατόπεδο της Ανεξαρτησίας που έχει παγώσει από την απότομη διάψευση των ελπίδων ότι θα υπάρξει μια σχετικά ομαλή πορεία απεγκλωβισμού από τη Μαδρίτη.
Το κίνημα υπέρ της Ανεξαρτησίας δεν θα αποσυντεθεί βέβαια – η εντυπωσιακή προχθεσινή διαδήλωση 50.000 (σύμφωνα με τη βελγική αστυνομία) Καταλανών στις Βρυξέλλες είναι μία μόνο ένδειξη της επιμονής και της ανθεκτικότητας ενός σκληρού πυρήνα που αποτελείται από εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες. Το ίδιο συμβαίνει εξάλλου και στη Χώρα των Βάσκων. Όμως αναπόφευκτα θα περάσει από μια οδυνηρή περίοδο ωρίμανσης, απαλλαγής από ψευδαισθήσεις και αναγκαίου αναπροσανατολισμού της τακτικής και της στρατηγικής του. Οι επικείμενες εκλογές θα είναι ο πρώτος μόνο σταθμός αυτής της δύσκολης αλλά εκ των πραγμάτων επιβεβλημένης πορείας.
* Βλ. άρθρο της Νινές Μαέστρο στο φύλλο 382, σελ. 18.
