Η υποκρισία και ο εξευτελισμός κάθε έννοιας πολιτικής λειτουργίας της Ε.Ε., και μάλιστα στο επίπεδο της Συνόδου Κορυφής, ήταν ένα ακόμα παράδειγμα των αδιεξόδων που συναντά η συλλογική Δύση στη χρηματοδότηση του πολέμου στην Ουκρανία. Γράφαμε την προηγούμενη εβδομάδα για το πώς επιστρατεύθηκε –με πρόταση του Γερμανού καγκελάριου Σολτς– το τέχνασμα «διάλειμμα για καφέ» για τον Ούγγρο πρωθυπουργό Όρμπαν προκειμένου να επιτευχθεί η πολυπόθητη «ομοφωνία» στην απόφαση έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων για την Ουκρανία. Και μπορεί ο καφές του Όρμπαν να «στοίχισε» 10,2 δισεκατομμύρια ευρώ (αποδέσμευση χρημάτων από το Ταμείο Συνοχής που είχαν παγώσει για την Ουγγαρία επειδή «παραβίασε τις αρχές του κράτους δικαίου»), ούτε αυτά όμως στάθηκαν αρκετά για να εγκριθεί το σχέδιο επιπλέον χρηματοδότησης του Κιέβου με 50 δισεκατομμύρια ευρώ.
Στην πραγματικότητα ο Ζελένσκι αντί για «ζεστό χρήμα» εισέπραξε μια αόριστη συμφωνία έναρξης διαπραγματεύσεων, που μοιάζει περισσότερο με «χρύσωμα του χαπιού» έναντι της κατάρρευσης της άμεσης προοπτικής ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Τώρα, αν και δυναμώνουν οι φωνές για παραδειγματική τιμωρία της Ουγγαρίας, παραμένει άγνωστο αν σε επόμενη, έκτακτη ή μη, σύνοδο κορυφής γίνει κατορθωτή η εκταμίευση των πόρων που αναζητά το Κίεβο. Το βέβαιο είναι ότι η αποτυχία της ουκρανικής αντεπίθεσης, η κούραση των Ευρωπαίων πολιτών από τις συνέπειες του πολέμου και η οικονομική δυσπραγία των χωρών της Ε.Ε. και ολόκληρης της Δύσης δυσκολεύουν το τοπίο για το καθεστώς Ζελένσκι.
Διχασμός και δυσπραγία στις ΗΠΑ
Ίδια είναι η εικόνα και στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού. Οι ΗΠΑ, καθώς βυθίζονται όλο και περισσότερο σε έναν εσωτερικό διχασμό (τελευταίο επεισόδιο η απόφαση δικαστηρίου του Κολοράντο ότι ο Τραμπ δεν έχει δικαίωμα να είναι υποψήφιος στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές!), αδυνατούν να εκπληρώσουν τις δεσμεύσεις τους για «στήριξη της Ουκρανίας όσο χρειαστεί». Το Κογκρέσο δεν ενέκρινε την πρόταση της διοίκησης Μπάιντεν για πρόσθετη χρηματοδότηση 60 δισεκατομμυρίων δολαρίων, και η απόφαση μετατέθηκε για το νέο χρόνο. Στο μεταξύ, η έλλειψη ρευστότητας του Κιέβου απειλεί να οδηγήσει σε πλήρη κατάρρευση της κρατικής μηχανής. Όχι τυχαία, οι επιτελείς της διοίκησης Μπάιντεν έχουν επιδοθεί σε αγώνα δρόμου για να κάμψουν τις αντιστάσεις των γερουσιαστών.
Έτσι ο ίδιος ο υπουργός Εξωτερικών Μπλίνκεν δήλωσε ότι «το 90% των χρημάτων που διαθέτει η Ουάσιγκτον για βοήθεια στην Ουκρανία δαπανάται εντός των ΗΠΑ»! Θέλησε έτσι να αποδείξει το όφελος των ΗΠΑ από τη χρηματοδότηση του πολέμου της Ουκρανίας, αλλά ταυτόχρονα αποκάλυψε τα γενικότερα οφέλη της Ουάσιγκτον ως πυροδότη πολεμικών συγκρούσεων. Πράγματι, αυτά δεν σχετίζονται μόνο με την κερδοφορία της πολεμικής βιομηχανίας των ΗΠΑ, αλλά και με την προσπάθεια πλήρους ελέγχου της Ε.Ε. μέσω της ρήξης όλων των σχέσεων της με τη Ρωσία. Και βέβαια υπηρετούν τα σχέδια επιστροφής των ΗΠΑ στην πλανητική παντοκρατορία. Αυτοί είναι οι κύριοι λόγοι που καθιστούν, υπό τις παρούσες συνθήκες, αδύνατη την ειρήνευση στην Ουκρανία.
Ελιγμοί και σκλήρυνση της στάσης της Ρωσίας
Με δεδομένες τις δυσκολίες της Δυτικής πολιτικής στην Ουκρανία και τις επιτυχίες της Ρωσίας στα πολεμικά μέτωπα, ο Πούτιν επιδεικνύει μια διπλή στάση. Από τη μία δηλώνει έτοιμος να συζητήσει με ΗΠΑ, Ε.Ε. και Ουκρανία μια ειρήνευση, υπό τους όρους του βέβαια, και από την άλλη μεθοδικά επεκτείνει τους στρατιωτικούς του στόχους και φιλοδοξίες, μιλώντας για κατάληψη ακόμη και της Οδησσού (η Ρωσία ελέγχει ήδη περίπου το 18% των ουκρανικών εδαφών). Έχοντας σταθεροποιήσει τις οικονομικές επιπτώσεις από τις Δυτικές κυρώσεις, και διατηρώντας στρατιωτικό πλεονέκτημα, ο Πούτιν δεν πρόκειται να επιδείξει καμιά μετριοπάθεια όταν και αν έρθει η ώρα των διαπραγματεύσεων.
Η αποστρατιωτικοποίηση της Ουκρανίας και ο αποκλεισμός κάθε ενδεχομένου ένταξης στο ΝΑΤΟ μοιάζουν αδιαπραγμάτευτοι στόχοι για τη ρωσική πλευρά. Συν την προϋπόθεση, η Ρωσία να ελέγχει πλήρως την κυβέρνηση της Ουκρανίας, ώστε να μην υπάρξει επανάληψη του παρελθόντος (αθέτηση των συμφωνιών του Μινσκ από το Κίεβο)… Υπό το βάρος των ανταγωνιστικών διακυβευμάτων σε Ανατολή και Δύση, η συνέχιση της σύγκρουσης στην Ουκρανία αποτελεί το πιο ισχυρό ενδεχόμενο, διαιωνίζοντας τους κινδύνους για την παγκόσμια ειρήνη.
