«Ευχαριστώ πολύ τον συνάδελφο, καθηγητή και υπουργό Παιδείας κ. Κωνσταντίνο Αρβανιτόπουλον για την υψηλή τιμή που μου έκανε να παραπέμψει στο Πειθαρχικό Συμβούλιο εν ενεργεία εκλεγμένο πρύτανη για πρώτη φορά στην ιστορία του Ελληνικού Κράτους.
Άλλωστε την παραπομπή μου αυτή απεργάζονται καιρό τώρα κύκλοι που επιδιώκουν τη διάλυση του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Αφήνω στην πανεπιστημιακή κοινότητα να αποφασίσει για την τύχη του πρύτανή της»…
Απόσπασμα από τη δήλωση Θ. Πελεγρίνη
Η χουντικής εμπνεύσεως δίωξη σε βάρος του κ. Πελεγρίνη αποτελεί, όντως, υψηλή τιμή για τον ίδιο αλλά και πράξη χωρίς προηγούμενο στη σύγχρονη Ιστορία του τόπου. Το «έγκλημά του» είναι ότι αρνήθηκε να υποταχθεί στην εξουσία του υφισταμένου συναδέλφου, προσωρινού προϊσταμένου υπουργού, επικαλούμενος το πνεύμα αντίστασης και ελευθερίας που είναι (ή θα έπρεπε να είναι) σύμφυτο με την πανεπιστημιακή κοινότητα και τους σκοπούς της.
Σ’ αυτή την Κοινότητα διδασκόντων και σπουδαστών, απευθύνεται εδώ ο κ. Πελεγρίνης υπερασπιζόμενος με σθένος, με αρχές και περίσσευμα ήθους, τον συγκινητικό απεργιακό αγώνα των Διοικητικών υπαλλήλων του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. O πρύτανης διώκεται γιατί ακολούθησε -όπως όφειλε ως δημόσιος λειτουργός- κι όχι γιατί παραβίασε το καθήκον του, όπως του προσάπτουν. Αρνήθηκε, δηλαδή, να επιτρέψει την εισβολή των ΜΑΤ στο Πανεπιστήμιο όπως του «πρότεινε» διατάσσοντάς τον ο προσωρινός «στρατηγός» στο υπ. Παιδείας.
Γι’ αυτό και τούτη η ώρα της πειθαρχικής παραπομπής του είναι εξαιρετικά κρίσιμη. Όχι για τον ίδιο, σ’ αυτόν έχει ήδη αποδοθεί η τιμή που πρέπει, αυτή του ελεύθερου δασκάλου που αναλαμβάνει την ευθύνη, να υπερασπίζεται και να δεσμεύεται για τις αρχές του. Ο στόχος της εκστρατείας, άλλωστε, δεν αφορά κυρίως το πρόσωπο του Πρύτανη, όσο τη θεσμική του θέση ή ό,τι απορρέει από αυτήν. Η ιδιότητά του λειτουργεί ως ανυπέρβλητο εμπόδιο απέναντι στις μεθοδευμένες επιλογές του υπουργείου Παιδείας που δεν είναι άλλες από την ευθεία διάλυση του δημόσιου πανεπιστήμιου.
Το ρόλο, λοιπόν, στοχεύει η λάσπη και η δυσφημιστική προπαγάνδα ενάντια στο πρόσωπο, που ανέλαβε να τη διεκπεραιώσει εργολαβικά ο Αρβανιτόπουλος, υπό την ύπουλη συγχορδία των πρετεντέριων εκπομπών και τη λοιδορία που πλημμυρίζει πρωτοσέλιδα την έντυπη ναυαρχίδα του συγκροτήματος… Ψυχάρη. Όμως η συκοφαντία φαίνεται να επιστρέφει ως μπούμερανγκ στους κατηγόρους του. Γι’ αυτό και πανικόβλητοι επιστρατεύουν εκδικητικά το ύστατο όπλο, την πειθαρχική δίωξη που έχει στόχο την αποπομπή του πρύτανη. Το ίδιο δηλαδή που έπραξαν για να κάμψουν το φρόνημα των διοικητικών υπαλλήλων όταν εκείνοι αρνήθηκαν να υπογράψουν δήλωση μετανοίας.
Και κάτι τελευταίο εξίσου σημαντικό: Ο πρύτανης εκτός από τη Φιλοσοφία και τα καθήκοντά του στο Πανεπιστήμιο (τολμά) να ασχολείται και με το θέατρο. Με μια τέχνη που στα χρονικά της εγχώριας Παιδείας ουδέποτε αντιμετωπίστηκε ως παραφωνία, καθώς όλοι της αναγνώριζαν ότι υπηρετεί παιδευτικές αξίες και όχι σκοπιμότητες, ότι ανυψώνει τη δημόσια λειτουργία και το λόγο. Φαίνεται, όμως, πως ο διασυρμός της σοβαρότητας είναι πλέον αυτοσκοπός για τον προβεβλημένο σκυλάδικο εσμό που σιτίζεται στα κανάλια, με υψηλό αντίτιμο αυτά να υπηρετούν την αγοραία προστυχιά του.
Σταμάτης Μαυροειδής
