Μάλλον σας το έχω ξαναγράψει, αλλά ενίοτε η επανάληψη δεν είναι για κακό. Στη Ρωμαϊκή άγρια και ολιγαρχική Δημοκρατία λοιπόν, οι πληβείοι ψήφιζαν ως όντως πρόβατα. Τους μάντρωναν σε κλούβες στο Πεδίον του Άρεως ανά 100 και ψήφιζαν ανά κλούβα! Σε μια κλούβα δηλαδή 55 πληβείοι ψήφιζαν τον υποψήφιο Γάιο Τάδε και 45 τον Γάιο Δείνα. Οι ψήφοι της κλούβας, ως μία ψήφος πλέον (με σκορ 55-45) πήγαιναν στον Γάιο Τάδε ο οποίος έτσι υπεξαιρούσε τις (45) ψήφους του Γάιου Δείνα.
Κάθε ομοιότης με το Γαλλικό εκλογικό σύστημα ή το Αγγλικό ή το Γερμανικό και πολλά άλλα είναι τελείως συμπτωματική.
Όπως και με το εκλεκτορικό σύστημα στις ΗΠΑ, όπου μπορείς να πάρεις περισσότερες ψήφους αλλά να βγάλεις λιγότερους εκλέκτορες.
Με κάτι τέτοια ωραία (και άλλα) οι Δημοκρατίες έχουν καταφέρει να διοικούνται τα αντίστοιχα κράτη από τα πολιτικά παρακράτη που περιέχουν – κατ’ ακολουθίαν του οικονομικού υπεκράτους που τα περιέχει και ελέγχει τα πάντα. Κοινωνίες, πολιτισμούς, πρόσωπα. Συμπεριφορές, ψυχολογία, επιλογές.
Με έναν λόγο ο Γάιος Τάδε εκλέγεται, αλλά εκλέγεται ως μαριονέττα ενός παρακράτους κι ενός υπερκράτους. Με τους πολίτες ως επί το πλείστον χειραγωγημένους, οι κυρίαρχες αντιθέσεις μεταφέρονται στην κορυφή και το βάθος του Συστήματος.
Η απόπειρα δολοφονίας του Τραμπ (ως το πιο πρόσφατο παράδειγμα) αποδεικνύει τον θανάσιμο αγώνα επικράτησης στην κορυφή και το βάθος του κράτους, εν προκειμένω των ΗΠΑ, που, και βαθύ παλαιόθεν παρακράτος διαθέτουν, και πολύ κοντά στο υπερκράτος της παγκόσμιας διακυβέρνησης βρίσκονται.
Σε μιαν εποχή εφαρμοσμένης υπερτεχνολογίας είναι απολύτως αδύνατον ένα ντρόουν και πολύ περισσότερο ένας δορυφόρος να μην «είδαν» έναν τυχάρπαστο (και οπωσδήποτε αναλώσιμο) υποψήφιο δολοφόνο να σκαρφαλώνει σε μια στέγη – μάλιστα τόσο φόρα-παρτίδα ώστε να τον αντιληφθούν ακόμα και αρκετοί παριστάμενοι οπαδοί του Τραμπ.
Οι συνωμοσίες σε κοινή θέα αποτελούν τρόπο διακυβέρνησης εδώ και πολλούς αιώνες. Πόσω μάλλον στην εποχή μας που ακόμα και οι θεσμικές εκδοχές της πολιτικής συνιστούν συνωμοσίες σε κοινή θέα – από την τιμή του ρεύματος έως τη διαχείριση των τροφίμων. Με
το Σύστημα απολύτως έτοιμο να στιγματίζει ως «ψεκασμένους» ή «λαϊκιστές» όσους αντιλαμβάνονται αυτό το στημένο υπερπαίγνιον.
***
Απέναντι σε τέτοια φαινόμενα, τι κάνει η Αριστερά από το να ενσωματώνεται ή να χειραγωγείται, κάνοντας μάλιστα και τη βρώμικη δουλειά χάριν του Συστήματος με την πολιτική ορθότητα και τη woke ιδεολογία;
Στο ερώτημα αυτό, το Νέο Λαϊκό Μέτωπο στη Γαλλία είναι παράδειγμα προς αποφυγήν. Και για το ανύπαρκτο πρόγραμμα που συνέθεσε και για την ετοιμότητά του να διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη, χάριν του Μακρόν.
«Το νοείν είναι το είναι» έλεγε ο Παρμενίδης. Ή μήπως «το είναι είναι το νοείν»;…
………..
Υ.Γ.: Είναι άγνωστο (ίσως μόνον κάποιοι ιστορικοί να το γνωρίζουν) πότε οι Ρωμαίοι έπαψαν να ψηφίζουν σε κλουβιά
ώσπου πια να μην ψηφίζουν καθόλου…
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
18•VII•2024
