Δεν είναι μόνο οι βουλευτές που πέρασαν από πολλά φίλτρα μέσα στα χρόνια προκειμένου να υπηρετούν πειθήνια τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Το ίδιο ξεσκαρτάρισμα έγινε παράλληλα στη δικαιοσύνη, τον Τύπο, την αστυνομία, το ποδόσφαιρο, ακόμα και τον υπόκοσμο! Η αντίστοιχη μεθόδευση στην εκπαίδευση βρίσκεται σε εξέλιξη.
Καθώς κοσκινιζόταν το πολιτικό προσωπικό από τις ηγετικές ομάδες και τους μηχανισμούς των κομμάτων, για να επιλέγονται με όλο και πιο στενά κριτήρια βουλευτές-χειροκροτητές, ταυτόχρονα φρόντιζαν να ξεσκαρτάρουν το δικαστικό σώμα, τους εισαγγελείς και τους δικαστές. Να είναι όσο το δυνατόν περισσότεροι στα μέτρα τους. Σαν τους «δέκα» που παρακολουθούσαν από το κέντρο επιχειρήσεων της αστυνομίας τους ξυλοδαρμούς και τη μετατροπή του κέντρου της πόλης σε θάλαμο αερίων, αμέριμνοι, δήθεν ανυποψίαστοι. Δεν τους μύριζε τίποτα. Ούτε η κρατική βία κατά των πολιτών, ούτε η διασπορά καρκινογόνων ουσιών, ούτε η προβοκάτσια από την αστυνομία. Δεν έβλεπαν τίποτα. Το κράτος να είναι καλά. Οι προϊστάμενοι να μη στεναχωριούνται.
Μεθοδικά, δικαστές ταξινομούνταν. Κομματισμός στις κρίσεις, αναθέσεις διαιτησιών με μεγάλες αποζημιώσεις στους αρχιδικαστές, αυξήσεις στις αμοιβές των δικαστών από τους ίδιους και μάλιστα αναδρομικά, διορισμοί ημετέρων δικαστών σε διοικητικά συμβούλια και διευθυντικές θέσεις οργανισμών, στραβά μάτια στα κυκλώματα δωροδοκίας και πολλά άλλα «μέσα» εξαγοράς, εκβιασμού και χειραγώγησης εφαρμόστηκαν με επιτυχία. Οι ελάχιστοι του «παραδικαστικού» κυκλώματος που διώχτηκαν ήταν χαμηλά στη βαθμίδα και αποκαλύφθηκαν κατ’ εξαίρεσιν από «ατυχίες» και ενδοανταγωνισμούς. Κάπου – κάπου κάποιος θυσιάζεται για να προστατεύονται οι υπόλοιποι. Εξάλλου, οι εξωδικαστικοί παράγοντες, δικηγόροι και μεσάζοντες, φροντίζουν απτόητοι για την εύρυθμη λειτουργία των κυκλωμάτων στα δικαστήρια και τις φυλακές.
Τι απέμεινε από την ανεξαρτησία της;
Καραμπινάτες υποθέσεις με κατηγορούμενους αστυνομικούς για σωματεμπορία, προστασία, εκβιασμούς και δωροδοκία, αν φτάσουν στο δικαστήριο προτού παραγραφούν, εκδικάζονται με καθυστέρηση ετών και συχνά τελεσιδικούν σε δέκα και παραπάνω χρόνια! Μεγαλοοφειλέτες του ΙΚΑ, γνωστοί επιχειρηματίες, σπάνια φτάνουν στις αίθουσες των δικαστηρίων. Εφημερίδες και τηλεοπτικά κανάλια με εικονικά τιμολόγια, χρέη στην εφορία και το ΙΚΑ, δεν αγγίζονται από τη δικαιοσύνη.
Υποθέσεις διαφθοράς, εξαγοράς, απάτης και υπεξαίρεσης, στην οποία εμπλέκονται θεσμικοί και εξωθεσμικοί παράγοντες, λιμνάζουν στα γραφεία όταν οι εισαγγελείς και οι δικαστές έχουν λόγους για να μην βιάζονται, χωρίς κανένας να τους τραβάει τ’ αφτί. Έτσι, οι υποθέσεις υποβαθμίζονται, οι μάρτυρες ξεχνάνε τι ακριβώς είχε συμβεί, μερικοί εξαγοράζονται, άλλοι τρομοκρατούνται και κάποιοι πεθαίνουν. Και τα εγκλήματα παραγράφονται. Φάκελοι που κρατιούνται στα συρτάρια μέχρι να ξεχαστούν ή να παραγραφούν τα αδικήματα, κλήσεις που πηγαίνουν σε λάθος διευθύνσεις, αναβολές επί αναβολών, στημένες συνθέσεις στις έδρες και πολλά άλλα «κόλπα» που εξυπηρετούν τους διαπλεκόμενους και, πάντα, την εξουσία.
Πολύ σοβαρές υποθέσεις, κακουργήματα, όπως του χρηματιστηρίου και άλλες που αγγίζουν πολιτικά πρόσωπα, σέρνονται πάνω από δέκα χρόνια έως ότου εκφυλιστούν και οδηγηθούν σε νομικό τέλμα.
Όταν η εξουσία το επιθυμεί, επειδή την εξυπηρετεί πολιτικά, η γραφειοκρατία εξαφανίζεται ως δια μαγείας. Η υπόθεση της 17 Νοέμβρη, με δεκάδες αδικήματα που διαπράχτηκαν σε μεγάλη χρονική διάρκεια, με πολλούς κατηγορούμενους και σοβαρότατες κατηγορίες, έφτασε στο ακροατήριο σε χρόνο μηδέν, χωρίς να προλάβουν οι συνήγοροι υπεράσπισης να μελετήσουν τις δικογραφίες.
Επίσης, οι αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων σε βάρος των εργαζομένων που απεργούν εκδικάζονται αυθημερόν και οι αποφάσεις βγαίνουν αστραπιαία, ενώ οι υποθέσεις που η εξουσία θέλει να «κρατηθούν», αργούν να φτάσουν στο ακροατήριο, και οι τυχόν ανεπιθύμητες αποφάσεις καθυστερούν να καθαρογραφούν κ.λπ.
Πολιτικοί που λαδώθηκαν, μεγαλέμποροι ναρκωτικών, καταχραστές του δημοσίου, μεγαλοοφειλέτες ασφαλιστικών ταμείων, λαθρέμποροι πετρελαίου, χρυσού και πολυτίμων λίθων και μαφιόζοι που διαπλέκονται με την εξουσία ή ανήκουν σε ισχυρά κυκλώματα, συνήθως πέφτουν στα μαλακά. Όλη η κοινωνία αντιλαμβάνεται ότι όλοι αυτοί που υπεξαίρεσαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο δισεκατομμύρια και οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία δεν πρόκειται να λογοδοτήσουν, πλην δύο-τριών εξιλαστηρίων «θυμάτων».
Αντιθέτως, οι νεαροί αντιεξουσιαστές, μέλη της οργάνωσης «Πυρήνες της φωτιάς», που δεν σκότωσαν κανέναν, ούτε είχαν καμία συμμετοχή στη χρεοκοπία της χώρας και την απώλεια της εθνικής της κυριαρχίας, καταδικάστηκαν από τους «τυφλούς» δικαστές, με πρόεδρο τη Μαρία Βαρελά, σε 25 χρόνια φυλακή, πολύ πάνω από τις ποινές που πρότεινε ο εισαγγελέας της έδρας Δημήτρης Δασούλας!
Αν ο Χάρης Χατζημιχελάκης και ο Παναγιώτης Αργυρού καταδικάστηκαν έκαστος σε 25 χρόνια φυλακή για αυτοσχέδιες βόμβες, και η Κωνσταντίνα Καρακατσάνη σε 11 χρόνια για ένα αποτύπωμα σε μια νάιλον σακούλα, αυτοί που πήραν δισεκατομμύρια μίζες από τα δημόσια ταμεία, από τη Ζίμενς, τα υποβρύχια και τα αεροπλάνα, και μάλιστα με την επιβαρυντική περίπτωση της ιδιότητας του υπουργού, πόσα χρόνια πρέπει να φάνε; 250, 2.500 ή 25.000; Αλλά, δεν ξέρουμε πού ζούμε; Μήπως δεν υπάρχει προηγούμενη εμπειρία από τις δίκες του ’89; Πήγε κανένας φυλακή για το βεβαιωμένο σούπερ-σκάνδαλο, πλην του ξοφλημένου Κοσκωτά;
Κατά τα άλλα, βγαίνουν οι θεραπαινίδες του συστήματος και υπερασπίζονται την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, ενώ είναι φανερό ότι η δικαιοσύνη παίζει χοντρά το παιχνίδι της εξουσίας, πολύ μακριά από την πραγματική δικαιοσύνη.
Ο αντιεξουσιαστής που αμφισβητεί την εξουσία με ανορθόδοξο τρόπο, ακόμα κι αν δεν έχει προκαλέσει βλάβη σε κανέναν άλλον πλην του εαυτού του, θα εξοντωθεί. Για όλους τους άλλους, τους γκραν ληστές που ρήμαξαν τα ταμεία, φτώχυναν την κοινωνία, διέλυσαν το κοινωνικό κράτος και έθεσαν τη χώρα σε καθεστώς υποτέλειας, θα τηρηθεί ένα λεπτομερές τελετουργικό που θα κρατήσει χρόνια, μέχρι η ληστεία και η προδοσία να έχουν περάσει στην ιστορία ως αναπόφευκτα γεγονότα και οι ένοχοι να κοιμούνται ήσυχοι στις βίλες τους.
Το να λεηλατείς τη χώρα ή να την παραδίδεις στους ξένους τοκογλύφους δεν τιμωρείται. Αντιθέτως, τιμωρείται η αμφισβήτηση του δικαιώματος της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας να λεηλατεί ή να ξεπουλάει την Ελλάδα!
Σήμερα, η δικαιοσύνη χρησιμοποιείται σαν όπλο για την ανεμπόδιστη εφαρμογή του μνημονίου και οι δικαστές ποιούν την νήσσαν για την παραβίαση του Συντάγματος και την υποστολή της εθνικής ανεξαρτησίας.
Οι έντιμοι δικαστές είναι εκτός παιχνιδιού και όσοι αντιστέκονται είναι ήρωες. Ίσως θα πρέπει να βγούμε δημόσια και με δυνατή φωνή να τους πούμε ότι η χώρα τούς χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε.
Στέλιος Ελληνιάδης
