Του Σωκράτη Μαντζουράνη
Τέλειωσε και αυτό.
Για το ιστορικό-ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, λέω.
Πάει ο παλιός ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών, ο νέος ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ των μελών είναι πια πραγματικότητα, το ΕΚΜ που τόσα έγιναν για χάρη του σχεδόν εξαφανίστηκε από τα όργανα, ο «πλούτος της διαφορετικότητας» ποσοστοποιήθηκε στο 70-30 και ο πολιτικός ρεαλισμός αύξησε το νερό στο «κρασί» των θέσεων.
Το «νέο» είναι τελικά, από πολλές απόψεις, πιο παλιό από το «παλιό» που αντικατέστησε.
Λύθηκαν και πολλά προβλήματα-τροχοπέδη.
Από τις συνιστώσες, άλλες έγιναν «συλλογικότητες προβληματισμού», άλλες «ανέστειλαν την προς τα έξω δράση» τους -γιατί έχει ο καιρός γυρίσματα-, ο ΣΥΝ αυτοδιαλύθηκε και επανιδρύθηκε από ικανούς «γκρεμιστές» που αποδείχθηκαν ικανότεροι «χτίστες», ο «ιστορικός Μανώλης» μετά τα εγκώμια και τα φιλιά, απουσιάζει από όλα τα όργανα και ο «χρήσιμος» Θεωνάς ξεπετάχτηκε στην ψύχρα απ’ όλους, μετ’ επαίνων βέβαια και εγκωμίων.
Υπάρχει ακόμα ένα μικρό ζήτημα.
Τι θα γίνει με τα συντρόφια από το ΠΑΣΟΚ που από την πρεμούρα να αποτυπωθούν καθαρά οι συσχετισμοί ενόψει εξουσίας, φαγώθηκαν λάχανο από τα όργανα.
Σύντομα όμως κι αυτό θα λυθεί, όπως είπε καθαρά ο πρόεδρος.
«…Γίνονται και σφάλματα, υπάρχουν και αστοχίες. Θα τις διορθώσουμε και θα τις αποκαταστήσουμε».
Επειδή, λοιπόν, η «αστοχία» της ψήφου των συνέδρων έπρεπε να αποκατασταθεί, μαζεύτηκαν «σύντροφοί μας από το σοσιαλιστικό χώρο και έκαναν το μεγάλο, το έντιμο βήμα, διατηρώντας ακέραιες τις αρχές και τα ιδανικά τους» και άρχισαν τη «διόρθωση της αστοχίας» με μια σύσκεψη, υπό την επίβλεψη του Παπαδημούλη, του Κουρουμπλή, του Μιχελογιαννάκη και του Κοτσακά.
Ποιοι έκαναν το μεγάλο και έντιμο βήμα και μετείχαν στη συνάντηση;
Ο Οικονόμου, η Λούκα Κατσέλη, ο Χάρης Καστανίδης, η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, ο Στέφανος Μπαγιώργος, ο Πιπεργιάς, ο Χρ. Κοκκινοβασίλης, ο καλός μας Μάκης Κοψίδης και άλλοι που στο παρελθόν «διατήρησαν ακέραιες τις αρχές και τα ιδανικά τους».
Τούτο ήταν το πρώτο «σήμα» που έπρεπε να στείλει ο νέος ΣΥΡΙΖΑ, γιατί αυτό που μας καίει, είναι:
«Η αναζήτηση κοινού τόπου για τη συγκρότηση ενός εναλλακτικού, προοδευτικού και συνάμα αξιόπιστου κυβερνητικού πόλου ενάντια στις λογικές του μνημονιακού μονόδρομου».
Διάβασα, προ ημερών, ότι ο πρόεδρος του ΣΕΒ έστειλε επιστολή προς τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, με την οποία χαιρετίζει την ίδρυση του νέου φορέα, κάνει πολιτική ανάλυση για τις τρέχουσες εξελίξεις και προτάσεις για την έξοδο από την κρίση.
Το ενδιαφέρον, δεν είναι νομίζω η επιστολή, άλλωστε ο κ. ΣΕΒ δήλωσε πως «ξαφνιάσαμε μόνο εκείνους που βλέπουν μέσα από στερεότυπα και κλισέ».
Το ενδιαφέρον βρίσκεται στον αντίλογο του Δασκαλόπουλου με κάποιους που διαφωνούν για την «ευνοϊκή στάση του» απέναντι στον Τσίπρα.
«Δεν φοβάμαι την Αριστερά. Ο τόπος χρειάζεται μια νέα εμπροσθοφυλακή για να ξανασταθεί στα πόδια του. Είναι θέμα χρόνου να υπάρξουν δημιουργικές εξελίξεις… Δεν πρέπει να δαιμονοποιούμε τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί πιστεύω πως για λόγους συστημικής ευστάθειας, το κενό που άφησε το ΠΑΣΟΚ στην κεντροαριστερά πρέπει να καλυφτεί άμεσα».
Τόσο απλά για το σύστημα, τόσα ζόρια για μας και τώρα είναι που εγώ φοβάμαι πιο πολύ.
Και κάτι προσωπικό.
Κάποιοι αγαπημένοι φίλοι και σύντροφοι, με επικρίνουν γιατί η κριτική μου στον ΣΥΡΙΖΑ «έχει βάση, αλλά είναι μηδενιστική και αδιέξοδη».
Κάνουν λάθος.
Είναι μηδενισμός και αδιέξοδο, η απεγνωσμένη υπεράσπιση ενός ονείρου, που θα παλέψω, όπως μπορώ, να μη μετατραπεί από κανέναν σε εφιάλτη;
Άντε, καλό καλοκαίρι, κουράγιο, ανοιχτά μυαλά και πιο ανοιχτά τα μάτια σας.
* Δ. Δασκαλόπουλος, πρόεδρος ΣΕΒ
