Την προηγούμενη εβδομάδα (και) το ισραηλινό περιοδικό HaMakom δημοσίευσε αυτό που όλοι οι ηγέτες της λεγόμενης διεθνούς κοινότητας γνωρίζουν, αλλά προτιμούν να συμπεριφέρονται σαν να μην το γνωρίζουν: ότι δηλαδή η συντριπτική πλειοψηφία των Παλαιστινίων που έχουν εξοντωθεί από τον σιωναζιστικό στρατό είναι άμαχοι. Η αξία του συγκεκριμένου άρθρου της δημοσιογράφου Έλι Πάρι είναι ότι επιβεβαιώθηκε από τον εκπρόσωπο Τύπου των κατοχικών ενόπλων δυνάμεων, ο οποίος δήλωσε ότι, από τους 2.780 Παλαιστίνιους που σκοτώθηκαν το τελευταίο δίμηνο στη Λωρίδα της Γάζας, οι 500 ήταν «τρομοκράτες». Δεν διευκρίνισε τι ήταν οι υπόλοιποι 2.280 νεκροί. Το άρθρο πάντως έχει σαφή τίτλο: «Το 82% των νεκρών στη Γάζα από την επανάληψη των συγκρούσεων είναι άμαχοι πολίτες». Με τον όρο «επανάληψη των συγκρούσεων» εννοείται βέβαια η παραβίαση της εκεχειρίας από το Ισραήλ…
Οι μακάβριοι αριθμοί αυξάνονται γεωμετρικά: μόνο χθες τα ξημερώματα, και μόνο στη βόρεια Γάζα, περισσότεροι από 100 Παλαιστίνιοι άμαχοι βρήκαν τον θάνατο σε σειρά επιθέσεων που πραγματοποίησε ο ισραηλινός στρατός κατοχής. Αλλά πόσο νόημα έχει να αναφερόμαστε σε φρικαλεότητες τις οποίες οι αυτουργοί όχι μόνο δεν κρύβουν, αλλά και καμαρώνουν γι’ αυτές; Πόσο μάλλον όταν η κυβέρνηση Νετανιάχου δηλώνει ανοιχτά ότι επίκειται ακόμη μεγαλύτερη σφαγή στη Γάζα, ώστε να επιτευχθεί η επιδιωκόμενη εθνοκάθαρση; Κι όταν, παρ’ όλα αυτά, κανείς επίσημος δεν ενοχλεί ούτε καν σε φραστικό επίπεδο τους εγκληματίες πολέμου; Κι όμως, έχει νόημα – ιδίως αν σκεφτεί κανείς με πόση λύσσα καταδιώκουν, φιμώνουν και κατασυκοφαντούν οι ηγέτες του «ελεύθερου κόσμου» τα εκατομμύρια γνωστών και αγνώστων που έχουν ξεσηκωθεί ενάντια στη γενοκτονία και την εθνοκάθαρση. Η αλλαγή των πεποιθήσεων της κοινής γνώμης, ιδίως στον Δυτικό κόσμο, είναι ίσως πιο επικίνδυνη κι από έναν πύραυλο της ξυπόλητης πλην υπερήφανης Υεμένης. Όλα βοηθούν!
Κι αφού αυτό ειπώθηκε, ας επισημανθεί κάτι ακόμη, με αφορμή τη χαρά που εξέφρασαν πολλοί άνθρωποι καλής θέλησης όταν είδαν σε αναρτήσεις στο διαδίκτυο κινεζικά μεταγωγικά να ρίχνουν κούτες με ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα – μέχρι που αποδείχθηκε ότι επρόκειτο για κατασκευασμένες εικόνες: δεν υπάρχει κανένας Ζορό που θα «καθαρίσει» είτε για τη Γάζα είτε για οποιαδήποτε άλλη δυστυχία. Ούτε Δυτικός, ούτε Ρώσος, ούτε Κινέζος, ούτε Άραβας. Όποιοι είχαν αρκετά γερό στομάχι για να παρακολουθήσουν την εμετική πολυτέλεια της υποδοχής Τραμπ στη Σαουδική Αραβία ίσως να το εμπέδωσαν (όπως εμπέδωσαν με ενθουσιασμό και οι αντιδραστικοί εμίρηδες τα απίστευτα λόγια που τους είπε ο Αμερικανός πρόεδρος: «Κανένας ξένος ηγέτης δεν πρέπει να σας κάνει κήρυγμα για το πώς να ζείτε και πώς να διαχειρίζεστε τις υποθέσεις σας»!).
Αυτού του είδους ο κυνισμός δεν είναι, δυστυχώς, αποκλειστικότητα ούτε του Τραμπ ούτε του Σαουδάραβα. Άρα αλλού πρέπει να ποντάρουν όσοι αντιτίθενται στην απανθρωποποίηση: στον δύσκολο δρόμο της καλλιέργειας μιας νέας συνείδησης, που θα αποτελεί θεμέλιο για το δυνάμωμα της αντίστασης. Δίχως αυτά, η «διεθνής κοινότητα» θα έχει την άνεση να εξακολουθεί να κάνει τον Κινέζο, και οι υπόλοιποι θα ψάχνουμε μάταια για σωτήρες.
Στις 7/5 ο κατοχικός στρατός βομβάρδισε, για δεύτερη φορά μέσα σε μία εβδομάδα, το Νοσοκομείο Νάσερ στη Γάζα. «Στοχεύσαμε σημαντικούς τρομοκράτες της Χαμάς, οι οποίοι δραστηριοποιούνταν σε ένα συγκρότημα διοίκησης και ελέγχου που είχε εγκατασταθεί στην περιοχή του νοσοκομείου», δήλωσε ο εκπρόσωπος Τύπου των εγκληματιών πολέμου. Απολογισμός: 31 άμαχοι νεκροί. Στη φωτογραφία, ένας πατέρας θρηνεί τον γιο του, που είχε καταφύγει στο Νοσοκομείο Νάσερ. Αυτήν την εβδομάδα οι σιωναζιστές βομβάρδισαν και το Ευρωπαϊκό Νοσοκομείο της Γάζας: «Πλήξαμε με πυραύλους ένα κέντρο διοίκησης της τρομοκρατικής οργάνωσης Χαμάς», είπαν. Απολογισμός (πέρα από το πόσες ζωές θα κοστίσει η καταστροφή ενός από τα ελάχιστα λειτουργούντα ακόμη νοσοκομεία της Γάζας): 28 νεκροί, και αρκετοί αγνοούμενοι κάτω από τα ερείπια. Οι διασώστες ανέφεραν ότι «ανθρώπινα μέλη ήταν διασκορπισμένα γύρω από την περιοχή του νοσοκομείου» λόγω της σφοδρότητας του βομβαρδισμού. Κατήγγειλαν επίσης ότι οι ισραηλινοί πυροβολούσαν επί ώρες όποιον επιχειρούσε να προσεγγίσει τους τραυματίες. Και εν τω μεταξύ η συμπαθής Κλαυδία, που βρέθηκε στη Eurovision με ένα τραγούδι εμπνευσμένο από τη γενοκτονία των Ποντίων, χαριεντίζεται με ισραηλινούς διότι «η μουσική ενώνει»…
