Θέλουν να μας σφηνώσουν δύο ιδέες. Πρώτον, ότι δεν υπάρχει καμία άλλη εναλλακτική από την προσαρμογή. Δεύτερον, ότι προσφέρονται μια σειρά από λύσεις που μπορούν να είναι αμοιβαία επωφελείς για όποιες πλευρές έχουν διαφορές. Χώρες, κοινωνικές τάξεις, κυβερνήσεις και κοινωνίες, όλοι όσοι έχουν διαφορές ας προστρέξουν κάπου (διαπραγμάτευση, δικαστήρια κ.λπ.) και ίσως βρεθούν λύσεις τύπου «καζάν-καζάν» και «win-win» (τουρκιστί και αγγλιστί), λύσεις δηλαδή αμοιβαίου οφέλους.
Στη χώρα μας, μετά τις εκλογές η κυβέρνηση φουλάρει τον «πολυδιάστατο εκσυγχρονισμό» που θα προωθήσει τις «5 Ελλάδες» (παραγωγική, κοινωνική, δίκαιη, ψηφιακή και ισχυρή Ελλάδα) προς όφελος των εγχώριων ελίτ και των ευρωνατοϊκών κύκλων. Επιθετικά και με φόρα (που έλεγε και η κα Τσαπανίδου), ανενόχλητη και χωρίς αντιπολίτευση, η κυβέρνηση αρχίζει με όσα είχε αναλάβει να προωθήσει στις σχέσεις με την Τουρκία. Με όρους όχι βέβαια «καζάν-καζάν» (αυτά τα λέει ο Ερντογάν, που ξέρει να παίρνει ό,τι θέλει) αλλά υποδεέστερης δύναμης, η οποία πρέπει υπάκουα να αποδεχθεί νέους συσχετισμούς. Ο Μητσοτάκης δήλωσε καθαρά ότι πρέπει να είμαστε έτοιμοι για υποχωρήσεις, και ότι η απώλεια εθνικής κυριαρχίας είναι κάτι σχετικό!
Την ίδια στιγμή που τα περί «ισχυρής Ελλάδας» πάνε περίπατο με τις μεγάλες υποχωρήσεις απέναντι στην Τουρκία, στο εσωτερικό βάζουν μπροστά μια επιχείρηση «φιλολαϊκών» ψευτομέτρων-αντίδωρων, ενώ ετοιμάζουν το έδαφος για μεγάλες μοιρασιές προς τις ελίτ (αυτό σημαίνει «παραγωγική», «πράσινη» και «ψηφιακή» Ελλάδα). Τέτοια αντίδωρα είναι οι εξαγγελίες για μικρές αυξήσεις στους δημόσιους υπαλλήλους, οι εκκλήσεις στους εφοπλιστές να μειώσουν κάπως τα ναύλα, η παράταση του marketpass, κάποια επιδόματα για νέους κ.λπ., ενώ ο κ. Άδωνης κάνει έκκληση στους επιχειρηματίες να αμείβουν καλά τους υπαλλήλους τους… Ακόμα, σε μια προσπάθεια ρυμούλκησης του ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνηση φέρνει με προχειρότητα νόμο για την ψήφο των απόδημων, και ζητεί από όλους να τον ψηφίσουν πριν κλείσει η Βουλή…
Οι ελίτ κι ένα μικρό τμήμα της κοινωνίας επωφελείται και πλουτίζει από τις βασικές κυβερνητικές επιλογές, στην τροχιά που έθεσαν τα μνημόνια, το «επιτελικό κράτος», η «ψηφιακή Ελλάδα», και τώρα ο «πολυδιάστατος εκσυγχρονισμός». Οδηγούν την κούρσα σε βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας, αδειάζουν τη δημοκρατία, διαλύουν την ελληνική παραγωγική βάση, εκτελούν πιστά ό,τι παραγγείλει το ΝΑΤΟ. Αφοπλίζουν πολιτικά, ιδεολογικά και αμυντικά τη χώρα και την κοινωνία. Η σχέση ελίτ (δηλαδή ολιγαρχίας ή, με παλιότερους όρους, εξαρτημένης μεγαλοαστικής τάξης) και κοινωνίας, χώρας, Τόπου, δεν είναι μια σχέση «καζάν-καζάν» ή «win-win».
Αυτό είναι ένα πρώτο βασικό στοιχείο συνείδησης για την προώθηση ενός άλλου κοινωνικού και πολιτικού σχεδιασμού. Αν ακόμα λείπει ένα σχέδιο εθνικής κυριαρχίας, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να τεθεί εξαρχής πως αυτό δεν θα είναι συμπεριληπτικό: δεν μπορεί δηλαδή να περιλαμβάνει τις εγχώριες ελίτ και τον τρόπο που έχουν μάθει να υπάρχουν σε βάρος του Τόπου, σε πλήρη αδιαφορία για την υπόστασή του.
Γιατί λέμε τέτοια όταν ο καύσων μας ψήνει όλους και ψάχνουμε μια σκιά ή λίγες μέρες διακοπών; Τα λέμε (και) επειδή δυσκολευόμαστε πολύ να έχουμε έστω και τα «αυτονόητα». Επειδή κάθε σπίτι έχει έναν νέο χωρίς δουλειά ή με δουλειά του ποδαριού. Επειδή κάθε σπίτι έχει έναν άρρωστο που με δυσκολία του παρέχεται η αναγκαία φροντίδα. Επειδή κάθε σπίτι έχει τεράστια προβλήματα για να βγάλει τον μήνα. Επειδή σε κάθε σπίτι αυξάνουν τα ψυχολογικά προβλήματα κι επειδή η ασυνεννοησία και η επιθετικότητα επελαύνουν. Λέμε «κάθε σπίτι», και μιλάμε για τη μία Ελλάδα που δεν υπολογίζουν ούτε αναφέρουν οι ελίτ: την πραγματική Ελλάδα. Οπότε ναι, έχουμε καύσωνα, αλλά λέμε και ότι καζάν-καζάν λύσεις δεν υπάρχουν, σε κανένα επίπεδο.
