Η Κομισιόν απαιτεί παν-μνημονιακή συνεργασία και τα κόμματα εν μέσω προεκλογικών αντεγκλήσεων ετοιμάζονται να ευθυγραμμιστούν
του Γιώργου Παπαϊωάννου
Η προεκλογική περίοδος λειτουργεί μάλλον συσκοτίζοντας τις πραγματικές προθέσεις των κομμάτων. Τώρα καθένας προσπαθεί να συσπειρώσει το ακροατήριο στο οποίο απευθύνεται και η πόλωση είναι δοκιμασμένη συνταγή. Ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υποχρεωμένος, κινούμενος με κίνητρο την άγρα ψήφων, να επενδύσει στην αντιπαράθεση με τα υπόλοιπα κόμματα και ειδικά με τη Νέα Δημοκρατία.
Αφού η ψήφιση του μνημονίου λειτουργεί καταλυτικά ωθώντας στο συμπέρασμα ότι το πλαίσιο άσκησης οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής είναι δεδομένο ό,τι κι αν βγάλει η κάλπη, τα περιθώρια της αντιπαράθεσης είναι εξ αντικειμένου στενά. Έτσι, η Κουμουνδούρου ποντάρει στην απέχθεια των ψηφοφόρων για όσους κυβέρνησαν πριν από αυτόν και ειδικά στην πόλωση με τη δεξιά παράταξη.
Στο στόχαστρο τα φθαρμένα πρόσωπα και τα ζητήματα της διαφθοράς και της διαπλοκής του παλιού πολιτικού συστήματος, όσο κι αν ο απολογισμός που έχει να επιδείξει η απερχόμενη κυβέρνηση είναι πενιχρός. «Τσίπρας ή Μεϊμαράκης»: Έτσι περιέγραφε το διακύβευμα ένα πρόσφατο και χαρακτηριστικό πρωτοσέλιδο της εφημερίδας Αυγή. Δεν δείχνει μόνο τη ρηχότητα της πολιτικής αντιπαράθεσης σε αυτές τις εκλογές, αλλά και την έλλειψη άλλων πειστικών επιχειρημάτων, όταν το τρίτο μνημόνιο είναι πια εδώ.
Η πόλωση, όμως, δεν μπορεί να κρύψει τις διεργασίες που είναι εμφανές ότι αποσκοπούν σε λύσεις ευρύτερης ή παν-μνημονιακής συνεργασίας μετά τις εκλογές. Ο ρόλος του ξένου παράγοντα (ευρωπαϊκού και όχι μόνο) είναι εμφανής και μόνο σε αφελείς απευθύνονται οι διαψεύσεις για τις παρεμβάσεις του.
Σε ένα άλλο πρωτοσέλιδο, αυτό των Νέων της περασμένης Τρίτης, οι Βρυξέλλες στέλνουν μήνυμα για μεγάλο συνασπισμό. Η πηγή της Κομισιόν που επικαλούνται τα Νέα «ανέφερε πως μόνο με μια κυβέρνηση που θα διαθέτει ευρύτατη νομιμοποίηση θα διαπραγματευθεί η Ευρωζώνη ρύθμιση του χρέους. Μάλιστα, η ίδια πηγή διαβεβαίωσε ότι τα σχετικά μηνύματα έχουν ήδη σταλεί και στα ελληνικά κόμματα». Η ίδια πηγή φέρεται να διαμηνύει ότι «είναι αφελής όποιος πιστεύει ότι θα γίνει συμφωνία με τη μισή Ελλάδα» και προσθέτει ότι «η θέση αυτή της Ευρώπης αναμένεται να αποτελέσει βαρύνοντα παράγοντα στις διαπραγματεύσεις μεταξύ των κομμάτων μετά τις εκλογές, προκειμένου να σχηματίσουν κυβέρνηση».
Ο Γ. Δραγασάκης εγκαλεί μεν τους ξένους ότι δεν μπορούν εκείνοι να καθορίσουν τι κυβέρνηση θα έχουμε, αλλά δηλώνει παράλληλα ότι «για τη ρύθμιση του χρέους και για άλλα να δημιουργήσουμε τους όρους μιας ευρύτερης συμπαράταξης, ένα ευρύτερο κοινό πλαίσιο θέσεων». Επιμένει στο στόχο μιας κυβέρνησης πλειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ αλλά συμπληρώνει ότι «αυτή η κυβέρνηση πρέπει να προετοιμάσει το έδαφος για να πάμε σε κυβερνήσεις συνεργασίας, αλλά κυβερνήσεις συνεργασίας στη βάση προγραμμάτων».
Την ίδια στιγμή, άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ προκρίνουν μια κυβέρνηση κυρίως της Κεντροαριστεράς και δείχνουν ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι για συνεργασίες, ακόμα και αν είναι προεκλογικά αναγκασμένα να διαχωρίζονται από πρόσωπα όπως ο Ευ. Βενιζέλος κ.λπ. Δεν είναι όμως στο χέρι τους. Ακόμα κι αν τα νούμερα «βγαίνουν», οι πιέσεις των Ευρωπαίων αξιωματούχων θα ενταθούν προκειμένου να επιτευχθεί η ευρύτατη ευθυγράμμιση του πολιτικού κόσμου για την εφαρμογή του Προγράμματος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας είναι σαφώς οι βασικότεροι αποδέκτες αυτών των μηνυμάτων, όσο και αν προεκλογικά εμφανίζονται λάβροι απέναντι στον… χαλαρό Β. Μεϊμαράκη. Όλα τα μηνύματα δείχνουν ότι δεν πρόκειται να απορρίψουν τα σενάρια των «εταίρων», από τη στιγμή που έχουν αποδεχτεί τη μοίρα του προτεκτοράτου «ελλείψει εναλλακτικής». Μπορεί να χρειαστεί ακόμα μια… 17ωρη σκληρή ή εικονική μάχη, αλλά τα πάντα συνηγορούν στην εκτίμηση ότι η ευθυγράμμιση θα ολοκληρωθεί και τα επιχειρήματα στην πορεία θα εφευρεθούν. Το σίγουρο είναι ότι έχουμε πολλά να δούμε ακόμα και η πραγματικότητα θα ξεπεράσει σε φαντασία κάθε σχεδιασμό.
Απλά αλλά σαφή ερωτήματα
Οι γέφυρες ανάμεσα στα δύο πρώτα κόμματα δεν στήνονται τώρα. Έχουν προϋπάρξει διεργασίες και συνεννοήσεις όλη την προηγούμενη περίοδο. Δημοσιογραφικές πληροφορίες αναφέρουν ότι αυτές είχαν ενταθεί την περίοδο του δημοψηφίσματος. Σύμφωνα με αυτές τις πληροφορίες, είχε υπάρξει κρούση από τη μεριά του κ. Δραγασάκη στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη σε μια προσπάθεια να υπάρξει συνεννόηση με το χώρο της Δεξιάς και το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Η επαφή αυτή φαίνεται να μην είναι καθόλου άσχετη με την πρωτοβουλία της Ντ. Μπακογιάννη να μεταβεί στις 9 Ιουλίου μαζί με τον Κ. Χατζηδάκη στις Βρυξέλλες, όπου είχε συνάντηση με τον πρόεδρο της Κομισιόν Ζ.Κ. Γιουνκέρ και τον διαβεβαίωσε ότι «αυτή η Βουλή έχει την ευρωπαϊκή πλειοψηφία να στηρίξει μια συμφωνία». Τις μέρες πριν το δημοψήφισμα, υπήρχαν πολλές πληροφορίες για εικόνα κατάρρευσης στο Μαξίμου και έντονες διαφοροποιήσεις, «λευκές απεργίες» και συνεννοήσεις με άλλα κέντρα, από τη μεριά κυβερνητικών παραγόντων και υπουργών. Την ίδια περίοδο είχαν ενταθεί οι φήμες για κάποια προσωρινή κυβέρνηση υπό τον Γ. Δραγασάκη. Αντίστοιχες φήμες για ρόλο του πρώην αντιπροέδρου της κυβέρνησης σε περίπτωση συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-Ν.Δ. επανέρχονται και σήμερα. Τι από όλα αυτά ισχύει; Μένει να αποσαφηνιστούν πολλά για όσα έγιναν τις δραματικές εβδομάδες πριν και μετά το δημοψήφισμα στο Μέγαρο Μαξίμου και το ευρύτερο κυβερνητικό περιβάλλον.
Σκίτσο: Βαγγέλης Παπαβασιλείου
