Η οργανωτική επανεκκίνηση του ΣΥΡΙΖΑ να γίνει με πολιτικούς και δημοκρατικούς όρους. Του Γιώργου Τοζίδη.
Σε περιόδους οξύτατης οικονομικής κρίσης, όπως η τωρινή, τα καθήκοντα ενός αριστερού πολιτικού σχηματισμού (κόμματος ή μετώπου) είναι να διαμορφώσει ένα αξιόπιστο εναλλακτικό σχέδιο εξόδου, να δημιουργήσει δομές κοινωνικής αλληλεγγύης για τα κοινωνικά στρώματα που πλήττονται περισσότερο, να κινητοποιήσει τα μέλη του στην κατεύθυνση υλοποίησης των παραπάνω. Στον ΣΥΡΙΖΑ η ανάγκη διαμόρφωσης ενός εναλλακτικού σχεδίου σκοντάφτει στην υποχρεωτική ομοφωνία μεταξύ των συνιστωσών, χωρίς καμιά ουσιαστική συμμετοχή των μελών. Οπότε απομένουν τα εξίσου σημαντικά καθήκοντα της κοινωνικής αλληλεγγύης και της κινητοποίησης των μελών. Στη συνέλευση του ΣΥΡΙΖΑ Νομού Θεσσαλονίκης, που έγινε τη Δευτέρα 3/10, καταγράφηκαν οι διαφορετικές προσεγγίσεις και στα δύο ζητήματα. Παρά την πολύ καλή παρουσίαση της αναγκαιότητας δημιουργίας δομών κοινωνικής αλληλεγγύης, που έγινε από τον σ. Τ. Κουράκη, δεν κατέστη δυνατή η λήψη απόφασης που θα συνέδεε τη δημιουργία στεκιού στη δυτική Θεσσαλονίκη με την παροχή συγκεκριμένων υπηρεσιών στήριξης (ενισχυτική διδασκαλία, ιατρική φροντίδα, ενημέρωση για εργασιακά-ασφαλιστικά ζητήματα, στήριξη δανειοληπτών κ.ά.). Τελικά, στα πλαίσια του δόγματος «υποχρεωτική ομοφωνία-αποφυγή ψηφοφοριών», το θέμα παραπέμφθηκε στο συντονιστικό του ΣΥΡΙΖΑ.
Για τη συγκρότηση του οποίου κατατέθηκαν δύο προτάσεις: 1) Συγκρότηση αποκλειστικά από εκπροσώπους των τοπικών, κλαδικών και θεματικών επιτροπών που δραστηριοποιούνται στο νομό και 2) Συγκρότηση από εκπροσώπους των παραπάνω επιτροπών, τους/τις εκλεγμένους/ες εκπροσώπους μας στις δευτεροβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις και στην τοπική αυτοδιοίκηση, εκπροσώπους συνιστωσών που δεν θα εκπροσωπηθούν με τους παραπάνω τρόπους και ανεξάρτητους/ες συντρόφους/ισσες –παρόλο που αποτελούν είδος προς εξαφάνιση.
Πολλές φορές, ο γράφων έχει τοποθετηθεί υπέρ του πρώτου τρόπου συγκρότησης του συντονιστικού (όταν οι επιτροπές λειτουργούσαν και παρήγαν έργο) και η μη αποδοχή της πρότασής του ήταν ένας από τους λόγους αποχώρησής του από το συντονιστικό Θεσσαλονίκης. Ποια είναι όμως η κατάσταση των επιτροπών του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα;
Παρόλο που, με αφορμή την πανελλαδική συνδιάσκεψη, δημιουργήθηκαν αρκετές τοπικές και κλαδικές επιτροπές, η δραστηριότητά τους εξαντλήθηκε στην ανάδειξη «αντιπροσώπων» για τη συνδιάσκεψη. Ακόμη και παλιότερες επιτροπές με πολύπλευρη προσφορά (τοπικές κέντρου, Καλαμαριάς, Νεάπολης, κλαδική εργαζομένων ιδιωτικού τομέα κ.ά.) παρουσίασαν μια αδράνεια στη λειτουργία τους καθώς δεν έχουν συνεδριάσει για παραπάνω από 4 μήνες. Την ίδια περίοδο, μέλη των επιτροπών πρωταγωνιστούν σε κοινωνικές συσσωματώσεις (πρωτοβουλίες κατοίκων, πρωτοβάθμια σωματεία κ.ά.), απέχουν όμως από τις διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμη και η συμμετοχή στη συνέλευση του ΣΥΡΙΖΑ νομού Θεσσαλονίκης απείχε πολύ από το να χαρακτηριστεί επιτυχημένη, παρά την κρισιμότητα της περιόδου.
Θα έπρεπε, λοιπόν, να ψάξουμε να βρούμε τα αίτια της μη ουσιαστικής λειτουργίας των επιτροπών, ώστε αυτές να αποκτήσουν ξανά τον δυναμισμό τους και στη συνέχεια, εφόσον πράγματι αναδειχθεί η ανάγκη συντονισμού της δράσης τους, να προχωρήσουμε στη συγκρότηση συντονιστικού αποκλειστικά από τους εκπροσώπους τους. Μόνο η ανάδειξη, από τις ίδιες τις επιτροπές, της ανάγκης συντονισμού τους αφαιρεί κάθε υποψία για επιδίωξη διαφορετικών σκοπών με την πρόταση για την αλλαγή του τρόπου συγκρότησης του συντονιστικού.
Μπορεί να φαντάζει πολυτέλεια αυτή η συζήτηση, στο μέσον της πιο σκληρής επίθεσης ενάντια στην πλειοψηφία των μελών της ελληνικής κοινωνίας, είναι όμως ενδεικτική του συνολικά λανθασμένου τρόπου που προσεγγίζουμε την πολιτική δράση.
Η οργανωτική επανεκκίνηση του ΣΥΡΙΖΑ ή θα γίνει με πολιτικούς και δημοκρατικούς όρους (που θα διασφαλίζουν τη συμμετοχή των μελών και στη διαμόρφωση της πολιτικής γραμμής και στη λήψη των αποφάσεων) ή θα καταλήξει σε μια ακόμη πολιτική κατασκευή προορισμένη να ικανοποιεί τις ανάγκες της κομματικής γραφειοκρατίας (και μόνον).
Για τη συγκρότηση του οποίου κατατέθηκαν δύο προτάσεις: 1) Συγκρότηση αποκλειστικά από εκπροσώπους των τοπικών, κλαδικών και θεματικών επιτροπών που δραστηριοποιούνται στο νομό και 2) Συγκρότηση από εκπροσώπους των παραπάνω επιτροπών, τους/τις εκλεγμένους/ες εκπροσώπους μας στις δευτεροβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις και στην τοπική αυτοδιοίκηση, εκπροσώπους συνιστωσών που δεν θα εκπροσωπηθούν με τους παραπάνω τρόπους και ανεξάρτητους/ες συντρόφους/ισσες –παρόλο που αποτελούν είδος προς εξαφάνιση.
Πολλές φορές, ο γράφων έχει τοποθετηθεί υπέρ του πρώτου τρόπου συγκρότησης του συντονιστικού (όταν οι επιτροπές λειτουργούσαν και παρήγαν έργο) και η μη αποδοχή της πρότασής του ήταν ένας από τους λόγους αποχώρησής του από το συντονιστικό Θεσσαλονίκης. Ποια είναι όμως η κατάσταση των επιτροπών του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα;
Παρόλο που, με αφορμή την πανελλαδική συνδιάσκεψη, δημιουργήθηκαν αρκετές τοπικές και κλαδικές επιτροπές, η δραστηριότητά τους εξαντλήθηκε στην ανάδειξη «αντιπροσώπων» για τη συνδιάσκεψη. Ακόμη και παλιότερες επιτροπές με πολύπλευρη προσφορά (τοπικές κέντρου, Καλαμαριάς, Νεάπολης, κλαδική εργαζομένων ιδιωτικού τομέα κ.ά.) παρουσίασαν μια αδράνεια στη λειτουργία τους καθώς δεν έχουν συνεδριάσει για παραπάνω από 4 μήνες. Την ίδια περίοδο, μέλη των επιτροπών πρωταγωνιστούν σε κοινωνικές συσσωματώσεις (πρωτοβουλίες κατοίκων, πρωτοβάθμια σωματεία κ.ά.), απέχουν όμως από τις διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμη και η συμμετοχή στη συνέλευση του ΣΥΡΙΖΑ νομού Θεσσαλονίκης απείχε πολύ από το να χαρακτηριστεί επιτυχημένη, παρά την κρισιμότητα της περιόδου.
Θα έπρεπε, λοιπόν, να ψάξουμε να βρούμε τα αίτια της μη ουσιαστικής λειτουργίας των επιτροπών, ώστε αυτές να αποκτήσουν ξανά τον δυναμισμό τους και στη συνέχεια, εφόσον πράγματι αναδειχθεί η ανάγκη συντονισμού της δράσης τους, να προχωρήσουμε στη συγκρότηση συντονιστικού αποκλειστικά από τους εκπροσώπους τους. Μόνο η ανάδειξη, από τις ίδιες τις επιτροπές, της ανάγκης συντονισμού τους αφαιρεί κάθε υποψία για επιδίωξη διαφορετικών σκοπών με την πρόταση για την αλλαγή του τρόπου συγκρότησης του συντονιστικού.
Μπορεί να φαντάζει πολυτέλεια αυτή η συζήτηση, στο μέσον της πιο σκληρής επίθεσης ενάντια στην πλειοψηφία των μελών της ελληνικής κοινωνίας, είναι όμως ενδεικτική του συνολικά λανθασμένου τρόπου που προσεγγίζουμε την πολιτική δράση.
Η οργανωτική επανεκκίνηση του ΣΥΡΙΖΑ ή θα γίνει με πολιτικούς και δημοκρατικούς όρους (που θα διασφαλίζουν τη συμμετοχή των μελών και στη διαμόρφωση της πολιτικής γραμμής και στη λήψη των αποφάσεων) ή θα καταλήξει σε μια ακόμη πολιτική κατασκευή προορισμένη να ικανοποιεί τις ανάγκες της κομματικής γραφειοκρατίας (και μόνον).
Σχόλια
