…μπορούμε ακόμα να επενδύσουμε στην αλήθεια»
Του Θανάση Αναγνωστόπουλου*
Πενήντα μέρες μετά τις εκλογές και με τον ΣΥΡΙΖΑ στη διακυβέρνηση της χώρας, βρισκόμαστε σε ένα εντελώς διαφορετικό και πρωτόγνωρο έδαφος. Από τη λογική της ρήξης με το καθεστώς της επιτροπείας, το σκίσιμο των μνημονίων, τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, βρεθήκαμε σε μια νέα λογική, αυτή του συμβιβασμού. Στην αρχή μιλήσαμε για προωθημένο συμβιβασμό, στη συνέχεια ο συμβιβασμός έγινε έντιμος, τέλος φτάσαμε σε ένα διαφορετικό συμβιβασμό.
Η πίεση που υπάρχει προς την Ελλάδα είναι πολύ σκληρή. Οι αρχικές δηλώσεις της κυβέρνησης έδειξαν ότι σε επίπεδο χώρας οι ενέργειές της έχουν ευρεία υποστήριξη, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, όμως, οι προκλητικές απαιτήσεις των εταίρων δυσχεραίνουν πολύ τις προσπάθειές μας. Η ΕΚΤ δεν δίνει τα 1,9 δισ. από τα κέρδη διαχείρισης των ελληνικών ομολόγων, επανέρχεται η αξιολόγηση για μέρος της δόσης (που δεν θα παίρναμε) επιστρέφουν οι «θεσμοί» στην Αθήνα, το πρόγραμμα της ΔΕΘ που θα υλοποιούταν τις πρώτες 100 μέρες γίνεται κυβερνητικό πρόγραμμα τουλάχιστον διετίας, μια σειρά νομοσχέδια θεωρούνται από τους «εταίρους» μονομερείς ενέργειες.
Παρ’ όλα αυτά χρειάζεται αρκετή ψυχραιμία σε μια, έτσι και αλλιώς, πολύ δύσκολη εποχή για τη χώρα μας. Ίσως η κριτική που, με διάφορες αποχρώσεις, γίνεται στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει τόση σημασία όσο ο τρόπος που ο ίδιος ο λαός αντιλαμβάνεται τις ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις. Ο λαός σήμερα δίνει παράταση στον ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης, όλοι αντιλαμβάνονται ότι έχουμε υπογράψει μνημόνιο και ότι η χώρα προσπαθεί να περπατήσει υπό καθεστώς ασφυξίας. Ακόμα, αρκετός κόσμος στηρίζει καθημερινά στο δρόμο και σε ιδιωτικές συζητήσεις την κυβέρνηση απέναντι σε ό,τι παλιό κυκλοφορεί, πολλές φορές με μεγαλύτερη ζέση απ’ ό,τι τα ίδια τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ.
Τα πρώτα «όχι» και ένα… «ουάου», έγιναν στα μυαλά και τις καρδιές του ελληνικού λαού πολιτικά συνθήματα. Συνθήματα εθνικής αξιοπρέπειας, ρήξης, πολιτικής και κοινωνικής απελευθέρωσης. Η στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ έφτασε μετεκλογικά σε ποσοστά κοντά στο 80%, οι πλατείες ξαναπήραν ζωή και έδωσαν σημαντικές ανάσες στην νεοεκλεγμένη κυβέρνηση. Οι τελευταίες ενέργειες, όμως, έριξαν αυτό το ποσοστό, με βάση τις τελευταίες δημοσκοπήσεις. Αυτό δείχνει και τις δυνατότητες, αλλά και την ταλάντευση που υπάρχει στη σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με το λαό, μια σχέση που δεν είναι δεδομένη και επ ουδενί δεν σημαίνει λευκή επιταγή.
Εντέλει, το σημαντικό ίσως να μην είναι ούτε ο ίδιος ο επώδυνος συμβιβασμός. Επώδυνους συμβιβασμούς, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, έχει κάνει ο καθένας στη ζωή του. Σημαντικό, όμως, είναι να αναγνωρίζεις ότι είναι επώδυνος ο συμβιβασμός που κάνεις και να μην τον κρύβεις κάτω από το χαλί. Το πιο άσχημο σε αυτήν την υπόθεση είναι η προσπάθεια να τον παρουσιάσουμε στο λαό σαν νίκη. Γιατί το χρειαζόμαστε αυτό; Γιατί δεν λέμε την αλήθεια; Γιατί δεν απευθυνόμαστε με θάρρος στον ελληνικό λαό; Θεωρεί κανείς ότι δεν καταλαβαίνει; Πώς ο λαός γίνεται κοινωνός μας, αλλά και δούρειος ίππος; Πώς τον κάνουμε συμμέτοχο στις εξελίξεις; Ποιος είναι ο πραγματικός φορέας της μεγάλης αλλαγής που πρέπει να γίνει στη χώρα μας; Η σύγκρουση με την ευρωκρατία είναι σφοδρή. Είναι η σύγκρουση θέμα διαχείρισης μόνο κάποιων ειδικών; Τελικά, θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμα μια πολιτική δύναμη που θα συμβάλλει στη γιγάντωση της ανάθεσης; Θα αλλάξουν απλά οι πρωταγωνιστές, με τον λαό και πάλι στον καναπέ;
Να επενδύσουμε στην αλήθεια. Θα μας δώσει χώρο, χρόνο, ανάσες και σημαντική δύναμη. Είναι το πιο σπουδαίο όπλο που έχουμε στα χέρια μας. Ας μην το χαραμίσουμε.
* Ο Θανάσης Αναγνωστόπουλος είναι μέλος της Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Α΄ Αθήνας
