Οι συγκλονιστικές μαρτυρίες των τελευταίων στιγμών νέων ανθρώπων που καίγονταν λίγο μετά τη σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη δεν μπορούν να μην διαταράξουν την «ησυχία» και την επιβαλλόμενη δήθεν «κανονικότητα». Ούτε βέβαια μπορούν να αποτρέψουν την αναταραχή οι αισχρές δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου «να αφήσουμε ήσυχη τη δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της».
Επειδή κραυγές θανάτου και ύστατων στιγμών ύπαρξης, φωνές που αναγνωρίζονται τώρα από τους τραγικούς γονείς που με τεράστιο κουράγιο και ανείπωτο πόνο τις ακούνε, πιστοποιούν με τρανό τρόπο πως πάνω από 30 άνθρωποι θα είχαν σωθεί αν δεν υπήρχε το παράνομο φορτίο με τα εύφλεκτα υλικά.
Επειδή οι κραυγές «δεν έχω οξυγόνο», και μετά η σιωπή, γκρεμίζουν οριστικά τα τεράστια ψέματα του πρωθυπουργού κ. Μητσοτάκη – ο οποίος τρεις εβδομάδες μετά το «ατύχημα» δήλωνε πως «γνωρίζουμε με βεβαιότητα ότι η εμπορική δεν μετέφερε τίποτα εύφλεκτο» (συνέντευξη στον Σταύρο Θεοδωράκη, Alpha). Ένα χρόνο μετά το «ατύχημα», ο πρωθυπουργός θα πει ξανά ψέματα: «Θεωρίες συνωμοσίας το μπάζωμα, τα εκρηκτικά, το ξυλόλιο» (συνέντευξη στον Γιώργο Παπαδάκη, ΑΝΤ1).
Σήμερα όλοι γνωρίζουμε ότι ο Μητσοτάκης έλεγε και λέει ψέματα. Γνωρίζουμε ότι αυτός και οι συνεργοί του έκαναν ό,τι μπορούσαν για να συγκαλύψουν το έγκλημα· για να μην μάθουμε την αλήθεια· για να μην τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι, όλοι οι υπεύθυνοι του εγκλήματος.
Αν δεν υπήρχε η κινητοποίηση των γονιών των θυμάτων, αν αυτοί δεν είχαν κινήσει γη και ουρανό για να βρεθούν οι αποδείξεις, αν δεν είχαν συγκροτηθεί επιτροπές από εμπειρογνώμονες που έφεραν τόσα στοιχεία στην επιφάνεια, το κρατικό-συστημικό έγκλημα των Τεμπών θα είχε πάρει τη συνήθη άγουσα άλλων εγκλημάτων.
Το έγκλημα των Τεμπών επέφερε ένα βαθύ και ενεργό ρήγμα μέσα στην ίδια την κοινωνία. Από την πρώτη στιγμή συγκλονίστηκε ο νεανικός πληθυσμός της χώρας· το σοκ ήταν τεράστιο, και οι θεωρίες ότι μετά από 2-3 μήνες θα έχει ξεχαστεί κατέρρευσαν. Όμως οι προσβολές προς τους νεκρούς, τους συγγενείς και ολόκληρη την κοινωνία συνεχίστηκαν: ο τρόπος που φέρθηκαν στην κυρία Καρυστιανού όλες οι αρχές· οι αισχρές δηλώσεις του ανεκδιήγητου υπουργού Δικαιοσύνης κ. Φλωρίδη, ότι «όσοι μιλούν για μπάζωμα είναι για τα μπάζα»· οι προσπάθειες του κ. Τασούλα, που τώρα θα ποζάρει και σαν Πρόεδρος της Δημοκρατίας, να κουκουλωθεί η υπόθεση· η εκ νέου υποψηφιότητα και επανεκλογή του θρασύτατου Καραμανλή τζούνιορ… Όλα αυτά δείχνουν πως πρωθυπουργός, κυβέρνηση, «δικαιοσύνη», διοικητικός μηχανισμός έκαναν και κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να «σβηστεί» το έγκλημα.
Και σύμπασα η αντιπολίτευση τι κάνει; Κοιμάται. Κρατά φανάρι στην επιχείρηση συγκάλυψης. Ασχολείται με άλλα θέματα. Για μήνες όλα τα κόμματα νοιάζονταν μόνο για τα ποσοστά τους στη Βουλή και στις ευρωεκλογές· τσακώνονταν και αλληλοσπαράσσονταν για το ποιος θα επικρατήσει στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ· ενδιαφέρονταν για τα φεστιβάλ τους και τις περιοδείες τους. Κι όλα έδειξαν πρωτοφανή μετριοπάθεια και κατανόηση τις μέρες, βδομάδες, μήνες μετά το τραγικό «ατύχημα». Ζήτησε κανείς την παραίτηση της κυβέρνησης; Έθεσε κανείς το θέμα των Τεμπών ως μείζον ζήτημα για την κάθαρση του βόθρου που επικρατεί σε κράτος-δικαιοσύνη-δημόσια διοίκηση; Εστιάστηκε το θέμα των Τεμπών στο τι εγκληματικές συνέπειες επιφέρει η ιδιωτικοποίηση των πάντων;
Πάλι το ζήτημα επαφίεται στον «πατριωτισμό των Ελλήνων», όπως ορίζει το Σύνταγμα. Δηλαδή στην αυτενέργεια και τη γιγάντωση ενός κινήματος, ακηδεμόνευτου από όλον τον πολιτικό κόσμο και τις διακλαδώσεις του, με ένα μεγάλο αίτημα ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, ΚΑΘΑΡΣΗΣ και ΤΙΜΩΡΙΑΣ όλων των υπεύθυνων. Ένα αίτημα δημοκρατίας και πραγματικής αλλαγής.
Το καλοκαίρι γέμισε το Καλλιμάρμαρο στη συγκλονιστική συναυλία για τα Τέμπη. Αύριο Κυριακή να ανταποκριθούμε όλοι στο κάλεσμα του συλλόγου των γονιών μπροστά στη Βουλή αλλά και στις πλατείες όλης της χώρας!
Ο αγώνας συνεχίζεται. Μας αξίζει μια καλύτερη ζωή. Αλλά για να γίνει αυτό και να σταματήσουν τα εγκλήματα και η αλαζονεία, για να εξαλειφθεί η βρωμιά, πρέπει να γεννηθεί ένα μεγάλο, μαζικό, πολύμορφο κίνημα αξιοπρέπειας, ανεξαρτησίας, δημοκρατίας και αλληλεγγύης. Επειδή η χώρα και η κοινωνία δεν έχουν οξυγόνο. Κι επειδή οι πολίτες δεν θέλουν να βλέπουν και να μυρίζουν τα αποκαΐδια των εγκλημάτων που διαπράττουν οι οργανωμένες σχεδόν μαφίες της σημερινής επίσημης Πολιτείας. Είναι ζήτημα ζωής, ζήτημα μνήμης, ζήτημα σεβασμού των νεκρών.
Να βάλουμε τέλος στην μπόχα, τη ρεμούλα, τον κυνισμό, την αλαζονεία, τα αποκαΐδια, τον μαρασμό, την εγκατάλειψη, την κοροϊδία, τη ματαίωση της ύπαρξής μας και του μέλλοντός μας!
