Γενική εφημερία στον Ευαγγελισμό την Δευτέρα 23 Ιουλίου. Οι ειδήσεις για τις φωτιές διαδίδονται. Αρχίζουν να καταφθάνουν τα ασθενοφόρα. Φέρνουν τραυματίες, είναι πολλοί σε κάθε ασθενοφόρο, το ένα φορείο πίσω από το άλλο. Τα επείγοντα γεμίζουν ασφυκτικά. Παντού μυρωδιά καμένου δέρματος. Ο χώρος είναι λίγος. Δίπλα-δίπλα διασωληνωμένοι ασθενείς με ανθρώπους που έχουν καεί και πονάνε. Στους διαδρόμους, τραυματίες με εγκαύματα στο πρόσωπο και στα χέρια αλλά που μπορούν να περπατήσουν, περιμένουν με υπομονή και με την τραγωδία αποτυπωμένη στο ήρεμο βλέμμα τους. Τραύματα που μοιάζουν με τραύματα πολέμου από τα φλεγόμενα κλαδιά και κουκουνάρια που πετάγονταν, τραγικά εγκαύματα από τις υψηλές θερμοκρασίες σε στεριά και θάλασσα.
Κατάσταση πρωτόγνωρη, κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Χρειάζεται ψυχραιμία και συντονισμός. Κεντρικός συντονισμός. Δεν υπάρχει. Έτυχε και εφημερεύει ο Ευαγγελισμός σήμερα, ευτυχώς διαθέτει πλαστικούς χειρουργούς. Δεν έχει ενεργοποιηθεί κανένα πρωτόκολλο που οφείλει να υπάρχει σε περίπτωση τέτοιας καταστροφής. Το περίφημο «σχέδιο Ξενοκράτης» δεν ενεργοποιείται. Ό,τι είναι να γίνει, γίνεται χάρις στις εθελοντικές προσπάθειες αυτών που τυχαίνει να είναι παρόντες. Συντονιστής εφημερίας στον Ευαγγελισμό είναι ένας αιματολόγος της μονάδας μεταμοσχεύσεων, πώς μπορεί να διαχειριστεί τέτοια κατάσταση; Χειρουργοί, αναισθησιολόγοι, γιατροί της ΜΕΘ είναι όλοι στα επείγοντα γιατί οι ίδιοι το κατάλαβαν ότι πρέπει να είναι. Παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους, δεν υπάρχει κανείς που κεντρικά να διευθύνει την κατάσταση αυτές τις πρώτες κρίσιμες ώρες. «Πόσες παροχές οξυγόνου έχουμε συνολικά;» Δεν ξέρει κανείς –πρέπει να τις μετρήσουμε.
Δεν χωράνε οι τραυματίες στον χώρο των χειρουργικών επειγόντων. Πρέπει να αδειάσουν οι υπόλοιπες αίθουσες από τον κόσμο. Πρέπει να ειδοποιηθεί το ΕΚΑΒ να μη φέρνει άλλα περιστατικά στον Ευαγγελισμό, πλην των τραυματιών από τις φωτιές. Οι γιατροί του Ευαγγελισμού παίρνουν οι ίδιοι τηλέφωνο το ΕΚΑΒ, δεν γίνεται αλλιώς. Μα καλά, δεν μπορεί να υπάρξει μια ανακοίνωση να σταματήσει ο υπόλοιπος κόσμος να έρχεται στα επείγοντα του Ευαγγελισμού και ιδίως να ζητάει ασθενοφόρο εκτός εάν δε γίνεται διαφορετικά;
Τα ασθενοφόρα είναι λίγα. Το ΕΚΕΠΥ το προηγούμενο διάστημα ζητούσε εφημερεύοντες γιατρούς, λίγοι ήθελαν να πάνε γιατί οι εφημερίες μένουν απλήρωτες για καιρό. Δεν υπάρχει κανείς που να συντονίζει το ΕΚΑΒ για το πού θα στέλνει τους τραυματίες ανάλογα με τη βαρύτητά τους. Η ΜΕΘ ανοίγουν κρεβάτια με δική τους πρωτοβουλία.
Ο κόσμος που έχει έρθει για άλλον λόγο στον Ευαγγελισμό βλέπει, καταλαβαίνει, πονάει για τον πόνο του συνανθρώπου του. Πρώτη φορά υπάρχει τόσος πολύς κόσμος στα επείγοντα με τόση ησυχία. «Πρέπει να τον πάτε εσείς τον παππού εισαγωγή στον όροφο, δεν φτάνουν οι τραυματιοφορείς». «Καταλαβαίνω γιατρέ και συγγνώμη». Οι άνθρωποι ζητούν συγγνώμη που ζουν, ενώ δίπλα τους κάποιος μόλις διασωληνώθηκε. Ζητούν συγγνώμη που είναι άρρωστοι. Ζητούν συγγνώμη που δεν πεθαίνουν.
Ξημέρωσε η Τρίτη. Ήρθαν τα κανάλια, ήρθε ο υπουργός, δίνει συγχαρητήρια, ο αριθμός των νεκρών αυξάνεται. Η υπηρεσία αιμοδοσίας του Ευαγγελισμού έχει γεμίσει από κόσμο. Ήρθαν να δώσουν αίμα για αυτούς που υποφέρουν.
