Επιμέλεια: Γιάννης Σχίζας
Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις ΑΝΙΜΑ, Αρκτούρος, Αρχέλων, Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, Εταιρεία Προστασίας Πρεσπών, Καλλιστώ, Greenpeace, MEDASSET, WWF Ελλάς, εκφράζουμε την απόλυτη αντίθεσή μας για τη –χωρίς σχέδιο και μέριμνα για την προστασία του δασικού οικοσυστήματος– εκτέλεση δασοτεχνικών εργασιών αντιπυρικής προστασίας εντός του Εθνικού Πάρκου Σχινιά-Μαραθώνα στις 14 και στις 23 Ιουνίου 2021 με απόφαση της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας, αγνοώντας μάλιστα τις υποδείξεις του Φορέα Διαχείρισης.
Παρά το γεγονός ότι ο Φορέας Διαχείρισης του Εθνικού Πάρκου Σχινιά-Μαραθώνα-Υμηττού και Ν.Α. Αττικής κατέθεσε συγκεκριμένες προτάσεις για ήπιες εργασίες με σκοπό την αντιπυρική προστασία, ώστε να προστατεύονται οι ευαίσθητοι οικότοποι, αυτές δεν ελήφθησαν υπόψη από τη ΓΓΠΠ κατά τον σχεδιασμό και εκτέλεση των εργασιών. Όπως προκύπτει από φωτογραφίες και στοιχεία του Φορέα Διαχείρισης, από τις επεμβάσεις των μηχανημάτων του εργολάβου έχουν ξεριζωθεί και καταστραφεί μικρά δεντράκια Κουκουναριάς και έχουν αποκλαδωθεί όλα ανεξαρτήτως ηλικίας τα άτομα κουκουναριάς σε ύψος 3μ.
Οι οργανώσεις επισημαίνουν πως η φυσική αναγέννηση του εξαιρετικά ευαίσθητου οικοτόπου της κουκουναριάς στις αμμοθίνες, είναι το μεγαλύτερο και χρόνιο πρόβλημα του Εθνικού Πάρκου. Η δίχως σχεδιασμό και σεβασμό για το οικοσύστημα επέμβαση των μηχανημάτων αποψίλωσης του υπορόφου με καταστροφέα εμποδίζει την οποιαδήποτε φυσική αναγέννηση της κουκουναριάς, ενώ η αποκλάδωση χλωρών κλάδων των ιστάμενων δένδρων, εκτιμώμενης ηλικίας 45-55 ετών, εγείρει σοβαρά ζητήματα μελλοντικής ζωτικότητάς τους και επιδεινώνει το πρόβλημα.
Βασικός πυλώνας της αντιπυρικής προστασίας και της πρόληψης δασικών πυρκαγιών είναι η διαχείριση των δασικών εκτάσεων και της καύσιμης ύλης. Όμως αυτό θα πρέπει να γίνεται συντεταγμένα, εγκαίρως, πάντα με γνώμονα και την υγεία των δασικών οικοσυστημάτων, ιδίως των σπάνιων και πλέον ευαίσθητων σε επεμβάσεις. Θα πρέπει να τονίσουμε ότι οι προστατευόμενες περιοχές αποτελούν σημαντικά εργαλεία για τη διατήρηση οικοτόπων και ειδών, αλλά παράλληλα συμβάλλουν ουσιαστικά στη βιώσιμη ανάπτυξη και την ευημερία των τοπικών κοινωνιών και της χώρας εν γένει. Οι καθυστερημένες επεμβάσεις εντός της αντιπυρικής περιόδου, χωρίς την συναίνεση των φορέων που είναι αρμόδιοι για τη περιβαλλοντική προστασία του Εθνικού Πάρκου Σχινιά και καθ’ υπέρβαση της σχετικής νομοθεσίας δεν εξυπηρετούν ούτε την αντιπυρική προστασία ούτε την αειφορική διαχείριση σημαντικά οικολογικών περιοχών.
Αιωρούμενα κρουαζιερόπλοια στην Κύπρο
Το φαινόμενο Φάτα Μοργκάνα απαθανάτισε ο Μιχάλης Μιχαήλ, ανατολικά της Λεμεσού. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα σύνθετο οπτικό φαινόμενο που οφείλεται σε θερμοκρασιακή αναστροφή εφαπτόμενων ατμοσφαιρικών στρωμάτων.
Τα αντικείμενα στον ορίζοντα, όπως νησιά, κρημνοί, πλοία ή παγόβουνα, εμφανίζονται σύνθετα, δηλαδή δύο είδωλα ίδιου αντικειμένου ενωμένα αντίστροφα κατά κορυφή.
Όταν ο καιρός είναι ήπιος, η απρόσκοπτη αλληλεπίδραση μεταξύ του ζεστού υπερκείμενου αέρα και του πυκνότερου ψυχρού αέρα κοντά στην επιφάνεια του εδάφους μπορεί να δράσει ως διαθλαστικός φακός, δημιουργώντας ένα κατακόρυφα αντεστραμμένο είδωλο, επί του οποίου φαίνεται να αιωρείται το απομακρυσμένο ευθύ είδωλο.
Η Φάτα Μοργκάνα παρατηρείται συνήθως τις πρωινές ώρες μετά από μια ψυχρή νύχτα που έχει ως αποτέλεσμα τη διαφυγή θερμότητας δι’ ακτινοβολίας στο διάστημα. Η πρώτη αναφορά σε «Φάτα μοργκάνα» στα αγγλικά, το 1818, αφορούσε έναν παρόμοιο αντικατοπτρισμό που παρατηρήθηκε στο Στενό της Μεσσίνας, ανάμεσα στην Καλαβρία και τη Σικελία.
Παρόμοιο είδος αντικατοπτρισμού έχει παρατηρηθεί επίσης στον Κόλπο Τογιάμα στη δυτική ακτή της Ιαπωνίας καθώς και στις Μεγάλες Λίμνες της Βόρειας Αμερικής. Είναι πιθανό να παρατηρηθεί στις Αρκτικές θάλασσες σε πολύ γαλήνια πρωινά ή συχνά στις καλυμμένες με πάγο κρηπίδες της Ανταρκτικής.
Η «Φάτα Μοργκάνα» υπάγεται στους ανώτερους αντικατοπτρισμούς (superior mirage), που διακρίνονται από τους πιο συνηθισμένους κατώτερους αντικατοπτρισμούς (inferior mirage), οι οποίοι δημιουργούν την οφθαλμαπάτη μακρινών νερόλακκων στην έρημο και «υγρού οδοστρώματος» στους πολύ ζεστούς δρόμους.
Πηγή: Sigmalive
Ο παλαιότερος χάρτης της Ευρώπης
Μια σπουδαία αποκάλυψη έκαναν ερευνητές, σύμφωνα με τους οποίους, μια πέτρινη πλάκα πάνω στην οποία είναι χαραγμένες περίπλοκες γραμμές και μοτίβα που χρονολογούνται από την «Εποχή του Χαλκού» είναι ο παλαιότερος χάρτης της Ευρώπης.
Χρησιμοποιώντας τρισδιάστατες έρευνες και φωτογραμμετρία υψηλής ανάλυσης, οι ερευνητές επανεξέτασαν την πλάκα Saint-Bélec, ένα λαξευμένο και μερικώς σπασμένο κομμάτι πέτρας που ανακαλύφθηκε το 1900 αλλά ξεχάστηκε για σχεδόν έναν αιώνα.
Ερευνητές από το Γαλλικό Εθνικό Ινστιτούτο Προληπτικής Αρχαιολογικής Έρευνας (Inrap), το Πανεπιστήμιο Bournemouth του Ηνωμένου Βασιλείου, το Γαλλικό Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Έρευνας (CNRS) και το Πανεπιστήμιο της Δυτικής Βρετάνης λένε ότι η πρόσφατη μελέτη της πέτρας αποκάλυψε ότι είναι η παλαιότερη χαρτογραφική απεικόνιση γνωστού εδάφους στην Ευρώπη.
Η πλάκα, με τα περίπλοκα ανάγλυφα και διάσπαρτα μοτίβα, είχε μια ενδιαφέρουσα πορεία: η ανασκαφή της έγινε από έναν τάφο στη δυτική Βρετάνη, ενώ οι ειδικοί εκτιμούν ότι έχει ξαναχρησιμοποιηθεί σε μια αρχαία ταφή προς το τέλος της πρώιμης Εποχής του Χαλκού (μεταξύ 1900 και 1640) π.Χ.), ως τοιχίο σε ένα μικρό κουτί που περιείχε ανθρώπινα υπολείμματα. Τη στιγμή της ανασκαφής, η πλάκα μήκους σχεδόν τεσσάρων μέτρων, ήταν ήδη σπασμένη και έλειπε το πάνω μέρος της.
Το 1900, μεταφέρθηκε σε ιδιωτικό μουσείο, και μέχρι τη δεκαετία του 1990, αποθηκεύτηκε στο Εθνικό Μουσείο Αρχαιολογίας στο κάστρο του Saint-Germain-en-Laye, κάπου στην τάφρο του κάστρου. Το 2014, ανακαλύφθηκε εκ νέου σε ένα από τα κελάρια του μουσείου.
Κατά τη μελέτη της πλάκας, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα ανάγλυφα έμοιαζαν με χάρτη, με επαναλαμβανόμενα μοτίβα που ενώνονταν με γραμμές.
Παρατήρησαν ότι η επιφάνειά της ήταν σκόπιμα σε σχήμα 3D για να αντιπροσωπεύει μια κοιλάδα, με γραμμές στην πέτρα που πιστεύεται ότι απεικονίζουν ένα δίκτυο ποταμών.
Η ομάδα παρατήρησε ομοιότητες μεταξύ των χαρακτικών και των στοιχείων του τοπίου της δυτικής Βρετάνης, με το έδαφος που απεικονίζεται στην πλάκα να φαίνεται να δείχνει μια περιοχή περίπου 19 μιλίων, κατά μήκος του ποταμού Οντέτ.
Ο Κλεμεντ Νίκολας, μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Bournemouth και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, δήλωσε στο CNNi ότι η ανακάλυψη «επισημαίνει τις χαρτογραφικές γνώσεις των προϊστορικών κοινωνιών».
«Η πλάκα του Saint-Bélec απεικονίζει το έδαφος μιας ισχυρά ιεραρχικής πολιτικής οντότητας που είχε υπό αυστηρό έλεγχο ένα έδαφος στην αρχή της Εποχής του Χαλκού, και το σπάσιμό της μπορεί να υποδεικνύει καταδίκη και αποσυγκέντρωση», δήλωσε ο Νίκολας.
* Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο γαλλικό περιοδικό Bulletin de la Société préhistorique française.
