Χρόνια πολλά και καλή… λευτεριά Καλημέρα πελάτες μου, συντρόφια του Δρόμου. Κατ’ αρχάς, χρόνια πολλά σε όλους σας για το Πάσχα και ελπίζω η Ανάσταση να βρει στον καθένα το νόημα που επιζητά.
Δεν θα μπω στον κόπο να γράψω κάποια δίαιτα, γιατί έρχονται πορείες και αγώνες και πείνα, οπότε θα καούν τα περιττά λίπη! Εξάλλου, υπάρχουν άνθρωποι νηστικοί, άστεγοι και λαοί που πραγματικά πεινάνε, που θα ήταν ειρωνεία για αυτούς η δίαιτα.
Ο ταξιτζής είχε εγκαταλείψει την πόλη, τα τιμόνια, τα φανάρια και την τρέλα των δρόμων (και όχι μόνο) της πρωτεύουσας και βρέθηκε να ψήνει το αρνάκι και το κοκορέτσι στην όμορφη Κρήτη, στο γραφικό Μέρωνα Ρεθύμνου. Επίσης, να ευχαριστήσω τους ανθρώπους του Μέρωνα για τη φιλοξενία και τα ωραία έθιμά τους που παρακολούθησα την Ανάσταση, το κάψιμο του ορφανού (Ιούδα) με πολύ μεγάλη φωτιά, κροτίδες και μπαλωθιές, και την περιοδεία στο χωριό ανήμερα του Πάσχα, με λύρες, μουσικές κι πιώματα για τα χρόνια πολλά στα σπίτια των χωριανών. Το αποκορύφωμα ήταν στο σπίτι του ψάλτη του χωριού. Τον πιάσαμε με τις πιτζάμες και οι… εισβολείς στο σπίτι του δεν αφήσαμε τίποτα όρθιο, από το ψυγείο μέχρι το κελάρι του σπιτιού. Και επειδή δεν χωρούσαμε όλοι (60-70 νοματαίοι) του βγάλαμε και τα έπιπλα στον κήπο του ανθρώπου! Ελπίζω να μας συγχωρέσεις και του χρόνου με υγεία!
Και πάνω που είχα αρχίσει να χαλαρώνω και να ξεχνάω την πόλη, ένα τηλεφώνημα μου τη θύμισε. Το τηλέφωνο χτυπά και στην άλλη άκρη η κυρία Πένυ από τον «Δρόμο»:
– Κύριε Γιάννη, ο Μιχάλης…
– Ξέρω, ξέρω Πένυ…
Πάλι ζητάει να μη γράφω πολλά…
– Γιατί δεν χωράει νταλίκα σε πάρκινγκ για ταξί.
Τώρα που θα δουλέψω νταλίκα, κύριε Μιχάλη (λόγω κρίσης), θα χωράει
– Όχι, όχι κύριε Γιάννη, λόγω Πρωτομαγιάς θέλουμε το άρθρο σου Τετάρτη ή Πέμπτη πρωί.
Και βρέθηκε ο ταξιτζής, πρωί-πρωί, ξενύχτης λόγω ταξιδιού, να γράφει για τον «Δρόμο».
Όμως, θα ήταν ασέβεια να μην αναφερθώ στην 1η Μάη (πέρυσι ο ταξιτζής πρόσφερε ποίηση για την Πρωτομαγιά), στους αγώνες και στα θύματα που έπεσαν για να γίνει ο κόσμος καλύτερος, για να υπάρχει 8ωρο, για να χορταίνουν οι λαοί ψωμί, για να πάψουν οι λαοί να πέφτουν θύματα πολέμων για το πετρέλαιο και για να πλουτίζουν οι κάθε λογής εξουσίες του κόσμου. Αρκεί οι εργάτες, να ασχοληθούν με το φτιάξιμο του σιδηροπρίονου που θα κόψουν τις αλυσίδες τους. Και όχι με το αν πήραν χάπια τα άλογα που θα σύρουν τη βασιλική άμαξα, στο γάμο του πρίγκιπα της Αγγλίας (για να μην κατουρήσουν στην μέση του δρόμου). Μωρέ, κάναμε λάθος ως πιτσιρίκια που κατουρούσαμε στα ξεσκέπαστα πηγάδια. Στο βασιλικό στέμμα θα έπρεπε να κατουράμε! Πάντως ο ταξιτζής και οι «ταχρείοι» πελάτες του συντρόφια, θα καθίσουν στην Πλατεία Συντάγματος και οι «σοβαροί» επαναστάτες ας κάνουν τροχαδάκι μέχρι τη Συγγρού οι μεν και την Ομόνοια οι δε! Και ελπίζω η οργή του λαού, πολύ σύντομα να γεμίζει πλατείες και να συγκροτήσει το Μέτωπο Ανατροπής και Αλληλεγγύης που θα φέρει την Ανάσταση του λαού και τη λευτεριά στην πατρίδα. Αμήν.
Φιλάκια πολλά
Ο Ταξιτζής του Δρόμου της Αριστεράς
