Η νέα χρονιά δεν θα επαληθεύσει τις προβλέψεις των Χιλιαστών για το τέλος του κόσμου.
Αυτές ίσως μετατεθούν μέσα από τη δράση μυστικιστικών και απόκρυφων κύκλων, έως ότου ορισθούν νέες ημερομηνίες για το «τέλος του κόσμου». Στην ημερήσια διάταξη θα παραμείνει μόνο «το τέλος» που επεξεργάζονται τα διάφορα ιερατεία του υπαρκτού καπιταλισμού.
Το τέλος του εργάτη, του κόσμου της δουλειάς, το τέλος της δημοκρατίας, το τέλος της αυτοδιάθεσης, το τέλος της χειραφέτησης. Αυτά προηγούνται χρονικά και θα οδηγήσουν σε μεγάλες καταστροφές: περιβαλλοντικές, πολιτισμικές, οικονομικές, κοινωνικές, ανθρωπολογικές. H μεγάλη κρίση αγκαλιάζει oλόκληρο τον πλανήτη, καταστρέφει την παραγωγή της κοινωνίας, τους ανθρώπους. Το κεφάλαιο, μέσα από αυτή τη διαδικασία, προγραμματίζει την ανανέωση της κερδοφορίας του.
Όμως, η πείρα του 20ού αιώνα μας διδάσκει ότι οι κρίσεις «σβήστηκαν» με μια μεγαλύτερη φωτιά, που ήταν ο πόλεμος. O 20ός αιώνας γνώρισε τους καταστροφικότερους πολέμους σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας. Έτσι, η εξέλιξη της παγκόσμιας κρίσης πρέπει και σήμερα να διαβαστεί ως προοίμιο γεωπολιτικών ανακατατάξεων. Συσσωματώσεις χωρών, συμμαχίες με νέους πρωταγωνιστές για την παγκόσμια ή την περιφερειακή ηγεμονία, έχουν κιόλας ξεκινήσει μέσα από διαδικασίες που μας φέρνουν εγγύτερα σε μεγάλες πολεμικές περιπέτειες. Έχουμε κάθε λόγο να υποσημειώσουμε πως η χρονιά που έρχεται θα είναι κομβική σε εξελίξεις, σε αυτήν ακριβώς την τροχιά.
Τη χρονιά που πέρασε το μήνυμα της αφύπνισης ήταν ηχηρό, κλιμακούμενο. Η εξέγερση που συγκλονίζει από άκρο σε άκρο τον αραβικό κόσμο, συνέβαλε -με τον τρόπο της βεβαίως- στη συγκρότηση νέων διεθνικών κινημάτων. Παράλληλα, νέα, περιφερειακά, διεθνιστικά προτάγματα αναδύονται (η αραβική ενότητα, ο συγκρουόμενος λατινοαμερικανικός χώρος, η απαίτηση για σύγκληση των λαών της νότιας Ευρώπης κ.λπ.). Όλα αυτά, μαζί με την κατάληψη στη Γουόλ Στριτ, που κινείται στο ίδιο μήκος κύματος -αλλά και σε διαφορετικό- προμηνύουν μια νέα άνοιξη της παγκόσμιας αμφισβήτησης.
Στη χώρα μας, ο μνημονιακός απολογισμός είναι καταλυτικός. Μέσα σε δύο χρόνια, Παπανδρέου και τρόικα κατάφεραν να συντρίψουν τα πάντα. Να φτωχοποιήσουν το λαό, να αποδιαρθρώσουν την κοινωνία, να καταλύσουν την εθνική ανεξαρτησία, να αναιρέσουν κάθε έννοια λαϊκής κυριαρχίας, να μετατρέψουν το Κοινοβούλιο σε οίκο πρωτοκόλλησης διαταγμάτων. Όλα αυτά, μεθοδικά οργανωμένα, βάσει σχεδίου. Η εχθρική προς το λαό κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αποσύρθηκε μετά τη λαϊκή κατακραυγή και στη θέση της, πλέον, έχουμε ένα ακόμα πιο αντιλαϊκό και αντιδραστικό μόρφωμα, ενιαίας συστημικής ευθυγράμμισης.
Ο λαϊκός παράγοντας έδωσε το «παρών» το 2011 σε γενικές απεργίες, στις πλατείες όλης της χώρας, στις επιτροπές ενάντια στα χαράτσια και με διάθεση αγώνα ενάντια στο πολιτικό καθεστώς της χούντας και κατοχής που έχει επιβληθεί. Το εντυπωσιακότερο στοιχείο από την πλευρά αυτή είναι η τεράστια μετατόπιση συνειδήσεων που γίνεται τα δύο τελευταία χρόνια, το άπλωμα και βάθεμα αυτής της διαδικασίας.
Το 2012 θα σημαδευτεί από τη διαπάλη ανάμεσα στις συστημικές κατοχικές δυνάμεις από τη μια και τις αυθεντικές λαϊκές δυνάμεις συγκροτημένες σε ένα ρεύμα μεγάλου ριζοσπαστισμού από την άλλη. Το 2012 θα είναι χρονιά μεγάλων πολιτικών εξελίξεων είτε με τη μορφή εκτροπών και αντίστασης σε αυτές, είτε με τη μορφή μεγάλων λαϊκών ξεσπασμάτων, είτε ακόμα με τη μορφή των μεγάλων πολιτικών ανακατατάξεων μέσα από εκλογικές αναμετρήσεις.
Μερικές λέξεις ίσως ζεστάνουν τους ανθρώπους που αγωνίζονται: αλληλεγγύη, πραγματική δημοκρατία, ανεξαρτησία, ουστ!, φτάνει με την κατοχή, έξω η τρόικα, παλλαϊκό μέτωπο, αντίσταση, ανατροπή, προοπτική για μια μεγάλη μεταπολίτευση του λαού!
Η εφημερίδα μας, Ο Δρόμος, θα σταθεί στο πλευρό της προσπάθειας να είναι ο λαός ο μεγάλος πρωταγωνιστής, θα σταθεί στο πλευρό των δυνάμεων της Αριστεράς που συμβάλλουν ουσιαστικά σε αυτό το καθήκον, στο πλευρό όλων των κινημάτων που στον κόσμο αλλάζουν την υπάρχουσα κατάσταση πραγμάτων.
Καλή χρονιά, με δύναμη και πίστη στους αγώνες που έρχονται!
Το τέλος του εργάτη, του κόσμου της δουλειάς, το τέλος της δημοκρατίας, το τέλος της αυτοδιάθεσης, το τέλος της χειραφέτησης. Αυτά προηγούνται χρονικά και θα οδηγήσουν σε μεγάλες καταστροφές: περιβαλλοντικές, πολιτισμικές, οικονομικές, κοινωνικές, ανθρωπολογικές. H μεγάλη κρίση αγκαλιάζει oλόκληρο τον πλανήτη, καταστρέφει την παραγωγή της κοινωνίας, τους ανθρώπους. Το κεφάλαιο, μέσα από αυτή τη διαδικασία, προγραμματίζει την ανανέωση της κερδοφορίας του.
Όμως, η πείρα του 20ού αιώνα μας διδάσκει ότι οι κρίσεις «σβήστηκαν» με μια μεγαλύτερη φωτιά, που ήταν ο πόλεμος. O 20ός αιώνας γνώρισε τους καταστροφικότερους πολέμους σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας. Έτσι, η εξέλιξη της παγκόσμιας κρίσης πρέπει και σήμερα να διαβαστεί ως προοίμιο γεωπολιτικών ανακατατάξεων. Συσσωματώσεις χωρών, συμμαχίες με νέους πρωταγωνιστές για την παγκόσμια ή την περιφερειακή ηγεμονία, έχουν κιόλας ξεκινήσει μέσα από διαδικασίες που μας φέρνουν εγγύτερα σε μεγάλες πολεμικές περιπέτειες. Έχουμε κάθε λόγο να υποσημειώσουμε πως η χρονιά που έρχεται θα είναι κομβική σε εξελίξεις, σε αυτήν ακριβώς την τροχιά.
Τη χρονιά που πέρασε το μήνυμα της αφύπνισης ήταν ηχηρό, κλιμακούμενο. Η εξέγερση που συγκλονίζει από άκρο σε άκρο τον αραβικό κόσμο, συνέβαλε -με τον τρόπο της βεβαίως- στη συγκρότηση νέων διεθνικών κινημάτων. Παράλληλα, νέα, περιφερειακά, διεθνιστικά προτάγματα αναδύονται (η αραβική ενότητα, ο συγκρουόμενος λατινοαμερικανικός χώρος, η απαίτηση για σύγκληση των λαών της νότιας Ευρώπης κ.λπ.). Όλα αυτά, μαζί με την κατάληψη στη Γουόλ Στριτ, που κινείται στο ίδιο μήκος κύματος -αλλά και σε διαφορετικό- προμηνύουν μια νέα άνοιξη της παγκόσμιας αμφισβήτησης.
Στη χώρα μας, ο μνημονιακός απολογισμός είναι καταλυτικός. Μέσα σε δύο χρόνια, Παπανδρέου και τρόικα κατάφεραν να συντρίψουν τα πάντα. Να φτωχοποιήσουν το λαό, να αποδιαρθρώσουν την κοινωνία, να καταλύσουν την εθνική ανεξαρτησία, να αναιρέσουν κάθε έννοια λαϊκής κυριαρχίας, να μετατρέψουν το Κοινοβούλιο σε οίκο πρωτοκόλλησης διαταγμάτων. Όλα αυτά, μεθοδικά οργανωμένα, βάσει σχεδίου. Η εχθρική προς το λαό κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αποσύρθηκε μετά τη λαϊκή κατακραυγή και στη θέση της, πλέον, έχουμε ένα ακόμα πιο αντιλαϊκό και αντιδραστικό μόρφωμα, ενιαίας συστημικής ευθυγράμμισης.
Ο λαϊκός παράγοντας έδωσε το «παρών» το 2011 σε γενικές απεργίες, στις πλατείες όλης της χώρας, στις επιτροπές ενάντια στα χαράτσια και με διάθεση αγώνα ενάντια στο πολιτικό καθεστώς της χούντας και κατοχής που έχει επιβληθεί. Το εντυπωσιακότερο στοιχείο από την πλευρά αυτή είναι η τεράστια μετατόπιση συνειδήσεων που γίνεται τα δύο τελευταία χρόνια, το άπλωμα και βάθεμα αυτής της διαδικασίας.
Το 2012 θα σημαδευτεί από τη διαπάλη ανάμεσα στις συστημικές κατοχικές δυνάμεις από τη μια και τις αυθεντικές λαϊκές δυνάμεις συγκροτημένες σε ένα ρεύμα μεγάλου ριζοσπαστισμού από την άλλη. Το 2012 θα είναι χρονιά μεγάλων πολιτικών εξελίξεων είτε με τη μορφή εκτροπών και αντίστασης σε αυτές, είτε με τη μορφή μεγάλων λαϊκών ξεσπασμάτων, είτε ακόμα με τη μορφή των μεγάλων πολιτικών ανακατατάξεων μέσα από εκλογικές αναμετρήσεις.
Μερικές λέξεις ίσως ζεστάνουν τους ανθρώπους που αγωνίζονται: αλληλεγγύη, πραγματική δημοκρατία, ανεξαρτησία, ουστ!, φτάνει με την κατοχή, έξω η τρόικα, παλλαϊκό μέτωπο, αντίσταση, ανατροπή, προοπτική για μια μεγάλη μεταπολίτευση του λαού!
Η εφημερίδα μας, Ο Δρόμος, θα σταθεί στο πλευρό της προσπάθειας να είναι ο λαός ο μεγάλος πρωταγωνιστής, θα σταθεί στο πλευρό των δυνάμεων της Αριστεράς που συμβάλλουν ουσιαστικά σε αυτό το καθήκον, στο πλευρό όλων των κινημάτων που στον κόσμο αλλάζουν την υπάρχουσα κατάσταση πραγμάτων.
Καλή χρονιά, με δύναμη και πίστη στους αγώνες που έρχονται!
Σχόλια
