Συνέντευξη στο Νίκο Ταυρή.
Συζητήσαμε με τον Χρήστο Πατούχα, επικεφαλή της δημοτικής κίνησης Ανυπόταχτη Πολιτεία για τα προβλήματα της Πάτρας, τις λύσεις που μπορούν να δοθούν και γιατί πρέπει να στηριχτεί η ριζοσπαστική αριστερά.
Έξι συνενούμενοι δήμοι, ένας γιγαντιαίος πλέον Δήμος Πατρέων και όλα αυτά στην εποχή του Μνημονίου…
Τα μεγέθη των δήμων που δημιουργεί ο «Καλλικράτης» συνιστούν απομάκρυνση από τον δημότη. Ένας γιγαντισμός που προκαλεί περισσότερο συγκεντρωτισμό στην άσκηση της δημοτικής εξουσίας, περισσότερη απομόνωση των δημοτών από τα κέντρα των αποφάσεων, μειώνοντας τη δυνατότητα παρεμβάσεών τους. Ανεξάρτητα, όμως, από τα μεγέθη, ο Καλλικράτης είναι ένας αντιλαϊκός νόμος. Φτιάχνει μια αυτοδιοίκηση στα πλαίσια του Μνημονίου. Μειώνει τις δημόσιες δαπάνες μετακυλώντας το βάρος στις πλάτες των δημοτών, μειώνοντας τη χρηματοδότηση της αυτοδιοίκησης. Δίνει στους δήμους τη δυνατότητα επιβολής φόρων, νέων τελών και οδηγεί σε κλείσιμο σημαντικές πλευρές του δημοτικού έργου. Όπως περιέγραψε ο κ. Προβόπουλος στις παραινέσεις του, ό,τι δεν είναι ανταποδοτικό θα κλείσει. Αυτή είναι μία ενιαία πολιτική για όλους τους δήμους της χώρας. Δεν αφορά μόνο τον Δήμο Πατρέων. Αυτήν την πολιτική αντιμαχόμαστε. Την πολιτική της κυβέρνησης συνολικά. Θέλουμε οι συνδημότες μας να βρουν στη δική μας κίνηση και ει δυνατόν ευρύτερα πολιτικούς συμμάχους. Οργανωμένες δυνάμεις, δηλαδή, που θα είναι αλληλέγγυες στους αγώνες τους και θα επιδιώκουν την ανατροπή αυτής της πολιτικής συνολικά για τη χώρα, που είναι σε βάρος των εργαζομένων, αλλά και την πολιτική στους δήμους.
Η Πάτρα είναι μια πόλη με πολλά προβλήματα. Αν ιεραρχούσατε τα τρία πιο βασικά, ποια θα περιγράφατε;
Θέλω να κάνω πρώτα ένα γενικότερο σχόλιο. Πολλοί έχουν εύκολη κριτική απέναντι στις λεγόμενες μικρές παρατάξεις ότι μόνο καταγγέλλουν και δεν έχουν συγκροτημένη άποψη για τα δημοτικά προβλήματα. Αυτό το διαψεύδω κατηγορηματικά. Έχουμε επεξεργασμένες θέσεις για κάθε δημοτικό πρόβλημα. Έχουμε πολιτική επιχειρηματολογία ισχυρή που συνοδεύει τις προτάσεις μας. Έχουμε προτάσεις για το πώς να λυθούν τα προβλήματα. Αυτά που ακούμε από τους αντιπάλους μας είναι ευχές και σχεδιασμοί επί χάρτου χωρίς λύση. Η λύση είναι μια άλλη πολιτική. Αυτή την πολιτική που σας περιέγραψα νωρίτερα, που δεν είναι δυνατόν να υπάρξει χωρίς την άμεση συμμετοχή του λαού, των εργαζόμενων, των κατοίκων όλης της Πάτρας.
Τα τρία προβλήματα που επιδρούν στο μέλλον της πόλης είναι τα εξής:
Πρώτο, το παραλιακό μέτωπο. Η απόδοση του παραλιακού μετώπου ή θα γίνει τώρα ή η Πάτρα θα παραμείνει φυλακισμένη για τα επόμενα 50 χρόνια ή για πάντα. Αφενός γιατί αυτή τη στιγμή, νομοθετικά, τα 7,5 χλμ. του παραλιακού μετώπου είναι ιδιοκτησία του ΟΛΠΑ ΑΕ και αφετέρου έχει ήδη εξαγγελθεί με «περηφάνια», η διαδικασία εκποίησης των λιμανιών. Αν ο ΟΛΠΑ πωληθεί σήμερα, θα πωληθεί μαζί με τα περιουσιακά του στοιχεία. Με αυτό τον τρόπο θα αποδοθεί στην εκμετάλλευση και στην κερδοφορία του οποιουδήποτε επενδυτή και οι κάτοικοι της πόλης δεν θα έχουν τη δυνατότητα ούτε να βλέπουν τη θάλασσα με το σχέδιο πολεοδόμησης που προβλέπεται στο παλιό λιμάνι, με μεγαθήρια συνεδριακών κέντρων και ξενοδοχείων.
Οι εξαγγελίες που έγιναν για την απόδοση στην πόλη είναι υποσχέσεις. Υποσχέσεις έχουν ξαναδοθεί πριν έναν χρόνο από τον πρωθυπουργό. Τώρα εξαγγέλθηκαν από τον κ. Πάγκαλο σε σύσκεψη που πραγματοποίησε με τοπικούς παράγοντες.
Η πόλη δεν πρέπει να εφησυχάσει. Πρέπει να συνεχίσει με σθεναρότητα να διεκδικεί το παραλιακό μέτωπο. Το θέμα πρέπει να λυθεί πριν από οποιαδήποτε αλλαγή του νομικού καθεστώτος που ισχύει σήμερα για τον ΟΛΠΑ.
Δεύτερο μεγάλο θέμα είναι το κυκλοφοριακό, που βρίσκεται στο ίδιο ακριβώς σημείο που το εντοπίζαμε πριν από τις εκλογές του 2006, για να μην πω ότι έχει χειροτερέψει. Ο κόμβος σύνδεσης με το νέο λιμάνι δεν έχει ακόμα δημοπρατηθεί. Οι Παραγλαύκιες δεν έχουν δοθεί ακόμα στην κυκλοφορία, και υπό ομαλές συνθήκες θέλουν ακόμα έναν χρόνο. Ο Διακονιάρης είναι σε κάπως καλύτερη κατάσταση, αν και έχει τέσσερα χρόνια καθυστέρηση. Η μικρή περιμετρική είναι ένα έργο σε εμπλοκή. Η διάνοιξη της Κανακάρη δεν έχει καν σχεδιαστεί, δεν έχουν γίνει οι απαλλοτριώσεις, και είμαστε πολύ μακριά από το στάδιο της ωρίμανσής του για κατασκευή.
Επίσης χρεοκόπησαν όλες οι ιδέες, όπως η ελεγχόμενη στάθμευση, η επιβολή δηλαδή τελών για το παρκάρισμα στο κέντρο της Πάτρας. Δεν υπάρχουν πεζοδρόμια, δεν έχει γίνει τίποτα για τους πεζόδρομους, τους ποδηλατοδρόμους. Είμαστε σε κατάσταση απολύτου τέλματος και στασιμότητας.
Βεβαίως, δεν μπορεί να υπάρξει λύση του κυκλοφοριακού προβλήματος χωρίς δημόσια μέσα μαζικής μεταφοράς, χωρίς ενιαίο φορέα διαχείρισης της κυκλοφορίας, χωρίς ενιαίο δημόσιο φορέα αστικών συγκοινωνιών.
Έχουμε κάνει προτάσεις για την εκμετάλλευση της υπάρχουσας σιδηροδρομικής γραμμής για τη λειτουργία προαστιακού σιδηρόδρομου. Τα ιδιωτικά συμφέροντα που λυμαίνονται τις μεταφορές στην περιοχή εμποδίζουν κάτι τέτοιο. Το έργο του σιδηροδρομικού δικτύου μετατοπίζεται για μία 20ετία. Είναι ένα έργο που, όπως και η υπογειοποίηση της σιδηροδρομικής γραμμής εντός του αστικού ιστού, φαίνεται ότι ματαιώνεται. Η διοίκηση του ΟΣΕ, δηλαδή η κυβέρνηση, έχει εγκαταλείψει το έργο, το οποίο συνδέεται με το παράλιο μέτωπο και την πρόσβαση της πόλης στη θάλασσα.
Τρίτο, το πρόβλημα της καθαριότητας. Υπάρχει τεράστιο πρόβλημα διαχείρισης των στερεών αποβλήτων. Ο ΧΥΤΑ της Ξερόλακκας έχει εκπνεύσει. Δεν γίνεται καν ταφή των σκουπιδιών. Σε κάθε περίπτωση, είτε με είτε χωρίς την κατασκευή του εργοστασίου των αποβλήτων, την επόμενη διετία η Πάτρα, η Αχαΐα και ολόκληρη η περιοχή πρέπει να αναζητήσουν νέες λύσεις. Και επειδή οι λύσεις δεν προκύπτουν από τον ουρανό, πρέπει ο σχεδιασμός αυτός να αρχίσει από τώρα. Θα είναι ευθύνη της δημοτικής αρχής που θα προκύψει. Να μη γίνει ό,τι έγινε μέχρι σήμερα και έφερε το πρόβλημα σε αυτό το εκρηκτικό σημείο.
Η καθαριότητα με τις υπάρχουσες συνθήκες, ανθρώπινου δυναμικού και μηχανικού εξοπλισμού, μπορεί να βελτιωθεί αρκεί να υπάρχει σχεδιασμός και να ασχοληθεί κάποιος σοβαρά με το θέμα.
Γιατί Ανυπότακτη Πολιτεία;
Γιατί φιλοδοξούμε να βλέπουμε γύρω μας ανυπότακτους ανθρώπους, περήφανους και αξιοπρεπείς. Θέλουμε να βλέπουμε στη διάθεσή τους, στην ψυχολογία τους, στην καθημερινή τους συμπεριφορά τη θέλησή τους να ζήσουν στον τόπο τους διεκδικώντας όσα τους ανήκουν και όσα τους έχουν κλέψει μέχρι σήμερα.
Θέλουμε τη νεολαία μας να μπορεί να ζήσει στην Πάτρα, να σταδιοδρομήσει στην πόλη της, να χτίσει τη ζωή της εδώ. Αυτό είναι ιστορικό χρέος για εμάς τους μεγαλύτερους, παρακαταθήκη και διέξοδος για τις επόμενες γενιές.
Από την εμπειρία μας ξέρουμε ότι μόνο οι άνθρωποι που αγωνίζονται μπορούν να δώσουν λύση στο μέλλον.
