Το «οχυρό» ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να ταμπουρώνεται και να προσπαθεί να οργανωθεί όπως μπορεί καλύτερα για να αντιμετωπίσει τις προσεχείς εκλογικές αναμετρήσεις. Ο στόχος είναι να μην συντριβεί, να φέρει, ειδικά στις εθνικές εκλογές ένα σκορ που θα του επιτρέπει να παίζει ρόλο στις εξελίξεις ως επικεφαλής μιας ευρείας κεντροαριστερής παράταξης. Κύρια μέσα για αυτό είναι η χρησιμοποίηση της κρατικής μηχανής, της πρωτοβουλίας που δίνει η διακυβέρνηση, της ανοχής που έχει προς στιγμή από τους «μεγάλους», εφόσον τηρεί όλες τις δεσμεύσεις. Ο συντονισμός και χειρισμός όλων των φιλοσυριζικών-κεντροαριστερών δυνάμεων συναντά εμπόδια γιατί οι «συνοδοιπόροι» και οι, μέχρι τώρα, συνομιλητές του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλουν να εκτεθούν την στιγμή της κατιούσας πορείας της Κουμουνδούρου. Αυτό είναι ιδιαίτερα φανερό στις αυτοδιοικητικές και την δυστοκία που εμφανίζει η ομάδα ΣΥΡΙΖΑ. Έχει να περάσει και τον σκόπελο της κύρωσης μέσα στην Βουλή της Συμφωνίας των Πρεσπών και τα τραντάγματα που αυτή θα επιφέρει ξανά.
Ο, χωρίς ρεύμα, Μητσοτάκης και η Ν.Δ. περιμένουν και τάζουν. Δεν εκφράζουν κάποιο ρεύμα αλλαγής. Νοιώθουν κι αυτοί την δυσπιστία των απλών ανθρώπων απέναντι στο πολιτικό σύστημα. Οι χαμηλοί τόνοι της Δεξιάς εκνευρίζουν ίσως λιγότερο την κοινωνία –από το θράσος των Συριζαίων που βρίζουν ανερυθρίαστα τους πάντες– αλλά ούτε αυτό αλλάζει το κλίμα. Η Ν.Δ. και όποιοι σύμμαχοί της θα είναι «μια από τα ίδια». Δεν θα αλλάξουν πολλά πράγματα, ούτε θ’ έρθει διέξοδος για την χώρα και τον λαό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ν.Δ. θέλουν μια πόλωση που θα προσελκύσει, θα εμπλέξει περισσότερο κόσμο και ίσως να στριμώξει τις άλλες ενδιάμεσες δυνάμεις. Γνωρίζουν ότι το συνολικό άθροισμα των ψήφων που θα μαζέψουν είναι σημαντικός δείκτης, και γι’ αυτό ορισμένες από τις κινήσεις που κάνουν μοιάζουν με σημαδεμένα χαρτιά, σαν ένα σικέ παιχνίδι.
Λείπει ένα πειστικό ενδιαφέρον εγχείρημα που να εκφράσει τη κουρασμένη και διάσπαρτη περιοχή της κοινωνίας. Γιατί η σύγχυση και η καθήλωση δεν έχουν αντιστραφεί, γιατί δεν έχει εκφραστεί ένα ρεύμα ή γιατί δεν έχουν υπάρξει αγώνες που να ξεπερνούν την κεντροαριστεροποίηση
Ρεύμα δεν έχει και κανένα άλλο πολιτικό κόμμα. Ο συσχετισμός ανάμεσα σε όλα τα κόμματα παραμένει σταθερός εδώ και μήνες και κανένας δεν φαίνεται ικανός να «εισπράξει» σημαντικά οφέλη από την λαϊκή δυσαρέσκεια και οργή. Η μόνη σοβαρή αλλαγή θα είναι η πτώση του ΣΥΡΙΖΑ από το ποσοστό που είχε τον Σεπτέμβριο του 2015 και η άνοδος της Ν.Δ. που θα φλερτάρει με την αυτοδυναμία αλλά δεν θα πιάσει σαραντάρι, που θα ήταν το φυσιολογικό αν είχε ρεύμα. Ούτε θα εκτιναχθούν οι λοιπές μνημονιακές ή αντιμνημονιακές δυνάμεις. Ακόμα παίζεται, αν δεν έχει ήδη κριθεί, η τύχη των μικρών κομμάτων που αποσαθρώνονται, όπως το Ποτάμι ή η Ένωση Κεντρώων. Οι ΑΝ.ΕΛ. δεν ελπίζουν σε διάσωση εκλογική αλλά θα ρισκάρουν παίζοντας το «μακεδονικό χαρτί». Η διάλυση αυτού του χώρου που κάποτε συγκέντρωνε μια σημαντική φέτα του εκλογικού σώματος δεν εισπράττεται από τα άλλα κόμματα ΚΙΝ.ΑΛΛ., ΚΚΕ, Χ.Α. (μόνο η Ν.Δ. «παίρνει» ένα τμήμα).
Αυτή η νηνεμία δημιουργεί προς το παρόν αυταπάτες ή φιλοδοξίες ότι ποσοστά του 1,5% μέχρι και 3-4% μπορούν να συγκεντρωθούν από τα «άλλα κόμματα» – υπαρκτά ή πρωτοεμφανιζόμενα. Ένα τμήμα της κοινωνίας που πλησιάζει το 40% και είναι «ορφανό» εκλογικά δελεάζει πολλούς. Αλλά υπάρχει συνωστισμός προσφερομένων, πολλοί εκ των οποίων ακολουθούν την πεπατημένη – λείπει ένας αστέρας, λείπει και η αξιοπιστία. Κάποτε υπήρχε η εμφάνιση των Οικολόγων ή και η καινοτομία των Κυνηγών. Τώρα υπάρχει μια αίσθηση «μπαγιάτικου».
Φυσικά θα επηρεάσει και ένα άλλο γεγονός. Ας υποθέσουμε ότι πάμε σε τετραπλές εκλογές που θα γίνουν σχεδόν ταυτόχρονα. Σκεφτείτε τέσσερις κάλπες, τρεις διαφορετικές ουρές και πόσα συνολικά ψηφοδέλτια; Η πολλαπλή επιλογή και η εκτόνωση που προσφέρει, τα πολλά ψηφοδέλτια, το μπέρδεμα και η σύγχυση, μπορεί να ευνοήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ ειδικά στις εθνικές εκλογές όπου θα καλέσει να καταδικαστεί η «ακροδεξιά Ν.Δ.» για να λάμψουν «η δημοκρατία και τα δικαιώματα στην κοινωνία». Το δίλημμα αυτό ήδη προσανατολίζει ακόμα και δυνάμεις που άλλοτε καλούσαν σε «εκλογική απεργία»…
Λείπει ένα πειστικό ενδιαφέρον εγχείρημα που να εκφράσει τη κουρασμένη και διάσπαρτη περιοχή της κοινωνίας. Γιατί η σύγχυση και η καθήλωση δεν έχουν αντιστραφεί, γιατί δεν έχει εκφραστεί ένα ρεύμα ή γιατί δεν έχουν υπάρξει αγώνες που να ξεπερνούν την κεντροαριστεροποίηση. Τέλος, ακόμα και οι αγώνες για την Μακεδονία υπήρξαν κατά βάση αμυντικοί χωρίς άλλες διαστάσεις. Υπάρχει ακόμα δρόμος να διανυθεί.
