Αυτό δεν είναι ψέμα. Ούτε αυτό. Γιατί φέτος θα είναι… ψεύτης όποιος ισχυριστεί πως κατάλαβε από Πρωταπριλιά.
Δυστυχώς, έχει αρχίσει να μας συμβαίνει. Τι; Να χάνουμε όλο και περισσότερο αυτό το πηγαίο – πολλές φορές «μαύρο» και πικρό-χιούμορ. Ήταν ανέκαθεν στοιχείο της ταυτότητάς μας, εν δυνάμει ανατρεπτικό και συνάμα μια βαλβίδα εκτόνωσης και αντιρρόπησης της ασφυκτικής καθημερινότητας. Ένα σκηνοθετημένο ψέμα στον εφήμερο προφορικό και γραπτό λόγο, που όμως περιγελούσε και κατέλυε τα κυρίαρχα στερεότυπα και αποκάλυπτε σε λίγες λέξεις το γκροτέσκο περιεχόμενο της επίσημης ψευτιάς και απάτης. Η απώλεια είναι μάρτυρας της σαρωτικής επέλασης του κυκλώνα που ερημώνει μέρα με τη μέρα τις ζωές μας. Είναι βαρύ και αφόρητο αλλά αυτό συντελείται. Αυτό βιώνουμε.
Δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά. Τι «ψέματα» θα μπορούσαν να είχαν ειπωθεί και ποια επιχειρήθηκε να ειπωθούν σε αυτή τη χλωμή, ώς εκεί που δεν παίρνει άλλο, περασμένη Κυριακή της πρώτης μέρας του Απρίλη; Ό,τι κι αν ακουγότανε ή γραφόταν για την καθημερινότητα και τους όρους ζωής, σε οτιδήποτε, μισθούς, χαράτσια, συντάξεις, χρέος, απολύσεις κινδύνευε να είναι… αλήθεια! Τα χειρότερα από τα χειρότερα είναι εντελώς αναμενόμενα. Κι η σωτηρία δεν γίνεται αντιληπτή με όρους ειδησιογραφίας: «Η κυβέρνηση αποφάσισε» ή «νέα πρωτοβουλία της Ε.Ε.»… Ο καθένας ξέρει τι να περιμένει και από ποιον. Εξηγείται, έτσι, κατά κυριολεξία η κούφια Πρωταπριλιά: «Τα ψέματα τελειώσανε»!
Με μία εξαίρεση όμως, που αξίζει να επισημανθεί. Ορισμένες ιστοσελίδες και εφημερίδες συνέπεσαν σε μία έμπνευση για ένα πρωταπριλιάτικο εύρημα. Ποιες «ειδήσεις» γύρω από το πολιτικό σκηνικό θα μπορούσαν να θεωρηθούν εύστοχες; Οι αλλεπάλληλες μεταμφιέσεις και οι σαλτιμπαγκισμοί έχουν καταρρακώσει το δικομματισμό και τους συνοδοιπόρους του. Η προεκλογική περίοδος για το πολιτικό κατεστημένο καταλήγει σε μία αγωνιώδη μάχη επιβίωσης που εξευτελίζει και προγράμματα και εξαγγελίες και τακτικές επιλογές. Δεν εντυπωσιάζει κανέναν τίποτα. Η πρόσφατη στροφή στην ακροδεξιά ατζέντα με καθαρόαιμα ναζιστικού τύπου χαρακτηριστικά φανερώνει, πως είναι «ικανοί για όλα».
Ποια ήταν λοιπόν η ιδέα; Στο άλλο άκρο, προβλήθηκε ως γεγονός, με τη μία ή την άλλη μορφή η εκκόλαψη διεργασιών για το… «αδιανόητο», την ενότητα της Αριστεράς. Είναι αυτό, που μόλις πρόσφατα οι δημοσκοπήσεις στα ευρήματα, που συνήθως δεν προβάλλονται ιδιαίτερα καταγράφουν ως μία υπαρκτή και ανοδική τάση στις αναζητήσεις του κόσμου για διέξοδο. Ορίστε: Ό,τι θα συνιστούσε πραγματική ανάγκη και ελπίδα, ό,τι θα σηματοδοτούσε την προοπτική απεγκλωβισμού από τη μέγγενη της καταστροφής, αυτό αποτέλεσε το μόνο πιστευτό «ψέμα» τούτης της Πρωταπριλιάς. Χωρίς (άλλα) σχόλια…
Δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά. Τι «ψέματα» θα μπορούσαν να είχαν ειπωθεί και ποια επιχειρήθηκε να ειπωθούν σε αυτή τη χλωμή, ώς εκεί που δεν παίρνει άλλο, περασμένη Κυριακή της πρώτης μέρας του Απρίλη; Ό,τι κι αν ακουγότανε ή γραφόταν για την καθημερινότητα και τους όρους ζωής, σε οτιδήποτε, μισθούς, χαράτσια, συντάξεις, χρέος, απολύσεις κινδύνευε να είναι… αλήθεια! Τα χειρότερα από τα χειρότερα είναι εντελώς αναμενόμενα. Κι η σωτηρία δεν γίνεται αντιληπτή με όρους ειδησιογραφίας: «Η κυβέρνηση αποφάσισε» ή «νέα πρωτοβουλία της Ε.Ε.»… Ο καθένας ξέρει τι να περιμένει και από ποιον. Εξηγείται, έτσι, κατά κυριολεξία η κούφια Πρωταπριλιά: «Τα ψέματα τελειώσανε»!
Με μία εξαίρεση όμως, που αξίζει να επισημανθεί. Ορισμένες ιστοσελίδες και εφημερίδες συνέπεσαν σε μία έμπνευση για ένα πρωταπριλιάτικο εύρημα. Ποιες «ειδήσεις» γύρω από το πολιτικό σκηνικό θα μπορούσαν να θεωρηθούν εύστοχες; Οι αλλεπάλληλες μεταμφιέσεις και οι σαλτιμπαγκισμοί έχουν καταρρακώσει το δικομματισμό και τους συνοδοιπόρους του. Η προεκλογική περίοδος για το πολιτικό κατεστημένο καταλήγει σε μία αγωνιώδη μάχη επιβίωσης που εξευτελίζει και προγράμματα και εξαγγελίες και τακτικές επιλογές. Δεν εντυπωσιάζει κανέναν τίποτα. Η πρόσφατη στροφή στην ακροδεξιά ατζέντα με καθαρόαιμα ναζιστικού τύπου χαρακτηριστικά φανερώνει, πως είναι «ικανοί για όλα».
Ποια ήταν λοιπόν η ιδέα; Στο άλλο άκρο, προβλήθηκε ως γεγονός, με τη μία ή την άλλη μορφή η εκκόλαψη διεργασιών για το… «αδιανόητο», την ενότητα της Αριστεράς. Είναι αυτό, που μόλις πρόσφατα οι δημοσκοπήσεις στα ευρήματα, που συνήθως δεν προβάλλονται ιδιαίτερα καταγράφουν ως μία υπαρκτή και ανοδική τάση στις αναζητήσεις του κόσμου για διέξοδο. Ορίστε: Ό,τι θα συνιστούσε πραγματική ανάγκη και ελπίδα, ό,τι θα σηματοδοτούσε την προοπτική απεγκλωβισμού από τη μέγγενη της καταστροφής, αυτό αποτέλεσε το μόνο πιστευτό «ψέμα» τούτης της Πρωταπριλιάς. Χωρίς (άλλα) σχόλια…
Σχόλια
