Κατά τη διάρκεια της απεργίας σημειώθηκαν συγκρούσεις και 450 συλλήψεις. Η χρήση χημικών, δακρυγόνων, πλαστικών σφαιρών και νερού με πίεση ήταν αλόγιστη από τη μεριά των δυνάμεων καταστολής. Οπτικοακουστικό υλικό από τις πλατείες αναδεικνύει τη βιαιότητα τους που κατέληξε στη δολοφονία του 16χρονου.
Τα παραπάνω είναι απόρροια την εμμονής της κυβέρνησης Πινιέρα να συνεχίσει το έργο του δικτάτορα Πινοσέτ και να οριστικοποιήσει την ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημιακών αλλά και των σχολικών μονάδων. Στη Χιλή τα ιδρύματα πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης δεν χρηματοδοτούνται με κάποιο συγκεκριμένο ποσό αλλά με βάση την «αποδοτικότητά» τους και τoν βαθμό των μαθητών τους. Στα δημόσια πανεπιστήμια οι φοιτητές καταβάλουν μηνιαία δίδακτρα 200 ευρώ, ενώ πολλά ιδιωτικά πανεπιστήμια, πέρα από τη χρηματοδότηση τους από επιχειρήσεις, απολαμβάνουν και την οικονομική στήριξη της κυβέρνησης.
Ιστορικό κινητοποιήσεων
Το 2006 αποτέλεσε χρονιά-αφετηρία των κινητοποιήσεων. Ο αναβρασμός συνεχίστηκε το 2008 και κορυφώνεται με το ξέσπασμα του τελευταίου τρίμηνου. Πρόκειται για ένα κίνημα που ξεκίνησε από μαθητές 13 χρονών που πριν 5 χρόνια διεκδικούσαν δωρεάν εκπαίδευση, που πλέον έχει αναδειχθεί σε γενικό κοινωνικό αίτημα. Ήταν η «επανάσταση των πιγκουίνων» όπως ονομάστηκε.
Μετά τη δικτατορία του Πινοσέτ, μια ολόκληρη γενιά πέρασε στο κενό, αφού η οποιαδήποτε πολιτική δραστηριότητα είχε καταπιεστεί. «Η γενιά του σήμερα αποτελείται από νέους χωρίς προκαταλήψεις και κομματικές στρατευμένες απόψεις. Ολόκληρο το κίνημα από την αρχή μέχρι τη σημερινή κατάστασή του ήρθε σαν κάτι το φυσικό» μάς πληροφορούν Χιλιανοί που ζουν στην Ελλάδα. Η διαφορά των συγκεκριμένων κινητοποιήσεων έγκειται στο ότι η χρονική του διάρκεια επέτρεψε στη φοιτητική και μαθητική κοινότητα να οργανωθούν και να αντιπροτείνουν συγκεκριμένες λύσεις αποφυγής των περικοπών σε πανεπιστήμια και σχολεία. Σύμφωνα με υποστηρικτές του κινήματος «τα παιδιά ενημερώθηκαν και είναι σε θέση να ζητούν πράγματα ρεαλιστικά και εφαρμόσιμα. Απευθύνθηκαν στην κυβέρνηση και απαίτησαν το δεδομένο, δωρεάν παιδεία». Η κυβέρνηση αρκέστηκε στη σύνταξη μιας τρισέλιδης αρνητικής απάντησης με «πρόχειρη και γελοία» επιχειρηματολογία.
Οι μαθητές της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης παρόλα αυτά μελέτησαν το Σύνταγμα και την ορολογία και με τη βοήθεια ακαδημαϊκών και καθηγητών κατάφεραν να παρουσιάσουν μια ρεαλιστική γραμμή, με πλήθος εναλλακτικών, βιώσιμων προτάσεων. «Στο “χορό” τους τελευταίους μήνες μπήκαν και οι εργαζόμενοι, αλλά και πλήθος κόσμου από κάθε πολιτική κατεύθυνση. Το κίνημα αναπόφευκτα πολιτικοποιήθηκε και σήμερα, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, χαίρει της υποστήριξης του 80% του λαού» μας λένε. Ακόμη και παιδιά από εύπορες οικογένειες που φοιτούν σε ακριβά ιδιωτικά πανεπιστήμια, στηρίζουν το κίνημα και συμμετέχουν στις καταλήψεις. Αυτή η ριζοσπαστικότητα του κινήματος δεν φαίνεται να πλησιάζει στη δύση του. Αντίθετα έχει ήδη καταφέρει την αντικατάσταση του υπουργού Παιδείας Joaquín Lavín, που σύμφωνα με πληροφορίες ήταν και κύριος μέτοχος ιδιωτικού πανεπιστημίου.
Ο θάνατος του δεκαεξάχρονου διαδηλωτή σηματοδοτεί φυσικά μία νέα φάση στον αγώνα της χιλιάνικης νεολαίας και κοινωνίας.
Μαρία Σιδηροπούλου
