Η έκταση που πήρε ο θρίαμβος του Λούις Άρσε και του MAS-IPSP στις εκλογές της περασμένης Κυριακής ήταν μια μεγάλη και πολύ ευχάριστη έκπληξη για τον προοδευτικό κόσμο μετά από το πραξικόπημα του περασμένου Νοεμβρίου και τους 11 μήνες που σκοτείνιασαν τη Βολιβία. Αποσπώντας τελικά πάνω από 55%, ο Άρσε άφησε μακριά πίσω του τον εμφανιζόμενο ως μετριοπαθή Κάρλος Μέσα, που έπεσε κάτω και από το 29%, ενώ ο ακροδεξιός Καμάτσο περιορίστηκε στο 14%. Ήταν ένα αποτέλεσμα-χαστούκι για την βολιβιάνικη ολιγαρχία, τους πάτρωνές της στην Ουάσιγκτον, αλλά και τους Ευρωπαίους «δημοκράτες» που της έκαναν πλάτες. Και μάλιστα τέτοιο που τους πάγωσε, αναγκάζοντας τους περισσότερους (με πρώτη τη «μεταβατική πρόεδρο» Ζανίν Άνιεζ) να αναγνωρίσουν αμέσως την ήττα τους. Η έκταση της νίκης του MAS ήταν αρκετή για να εξαερώσει όλα τα «Plan B» του φιλοδυτικού και ολιγαρχικού στρατοπέδου.
Το πρώτο συμπέρασμα που μπορεί να εξαχθεί είναι ότι ο εκλογικός θρίαμβος οφείλεται στο πείσμα της λαϊκής πλειοψηφίας, που ποτέ δεν αποδέχθηκε ως «τετελεσμένο» τη βίαιη επέμβαση ακροδεξιών μειοψηφιών. Είναι προφανές ότι στα χρόνια της διακυβέρνησης των Μοράλες-Λινέρα συγκροτήθηκε ένα ευρύ λαϊκό-ιθαγενικό μπλοκ, που άντεξε ακόμη και κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες. Με άλλα λόγια, ένας λαϊκός παράγοντας με αποφασιστικότητα και συνείδηση του ρόλου του, σφράγισε πάλι τις εξελίξεις. Αυτή η εκτίμηση δεν θαμπώνει από σφάλματα ή ψευδαισθήσεις της ηγεσίας η οποία καθοδηγούσε μέχρι πέρυσι το πείραμα της βολιβιάνικης μετάβασης, ούτε από εξαγορές ή ντροπιαστικούς συμβιβασμούς ανθρώπων που το λαϊκό κίνημα ανέδειξε σε υπεύθυνες θέσεις. Διότι κι αυτά συνέβησαν: χαρακτηριστικό παράδειγμα η μισοαποστασία βουλευτών και γερουσιαστών του MAS που προχώρησαν σε «ρεαλιστικό συμβιβασμό» με τους πραξικοπηματίες, ενώ στους δρόμους χυνόταν το αίμα της βάσης τους…
Οι πραξικοπηματίες έσκαψαν τον λάκκο τους
Σημαντικό ρόλο στη νίκη, πέραν μιας γραμμής που είχε ως στόχο το ξανακέρδισμα μεσαίων στρωμάτων, έπαιξε και η προκλητική, βαθιά προσβλητική προς τη λαϊκή-ιθαγενική πλειοψηφία, συμπεριφορά των πραξικοπηματιών και της ντε φάκτο κυβέρνησης. Δεν ήταν μόνο οι δολοφονίες και ο διωγμός χιλιάδων υποστηρικτών του Μοράλες. Οι πρωταγωνιστές της εκτροπής επιδόθηκαν και σε κινήσεις «συμβολικές» μεν, αλλά ενδεικτικές της ποιότητάς τους: από το τσαλαπάτημα και ξέσκισμα ιθαγενικών σημαιών τις πρώτες μέρες, ως τις τελετές προς τιμήν των δολοφόνων του Τσε στις παραμονές των εκλογών*. Τέτοιου είδους κινήσεις δεν άφησαν καμιά αμφιβολία για το εκδικητικό μίσος και τη βαθιά περιφρόνηση που τρέφουν προς τους «βρωμοϊθαγενείς» και όλους όσοι μόχθησαν για να αναγεννηθεί η Βολιβία. Τελικά, δεν ακούγονται παράλογες οι μετεκλογικές… ευχαριστίες του Άρσε και του Μοράλες προς τον Μουρίγιο και άλλους ακροδεξιούς της ντε φάκτο κυβέρνησης για τη συμβολή τους στην εκλογική νίκη του MAS!
Εν τέλει, ο φόβος μιας οριστικής επιστροφής στα μαύρα χρόνια των ολιγαρχικών κυβερνήσεων και η μετριοπαθής εικόνα του Άρσε έπαιξαν επίσης καθοριστικό ρόλο στη συσπείρωση μιας μεγάλης πλειοψηφίας γύρω από το MAS. Μια πρώτη γεύση για το πώς θα πορευτούν από εδώ και μπρος οι νικητές θα φανεί ίσως στις επόμενες εβδομάδες. Το σίγουρο είναι –το λένε και οι ίδιοι– ότι το σημερινό MAS δεν έχει σχέση με αυτό προ του πραξικοπήματος, όπως και το προηγούμενο δίδυμο δεν έχει σχέση με το τωρινό. Οπωσδήποτε όσα έγιναν από τον περυσινό Νοέμβρη κι έπειτα θα χρωματίσουν τις εξελίξεις. Η σκιά μιας στρατιωτικής ηγεσίας που αποδείχθηκε έτοιμη να παραβιάσει το ρόλο και τις εντολές της νόμιμης κυβέρνησης, όπως και οι εγγυήσεις που προφανώς έχουν δοθεί από τη νέα ηγεσία του MAS προς διάφορες πλευρές, θα βαρύνουν στα επόμενα βήματα.
Για την ώρα, όμως, αυτό που κυριαρχεί είναι το γερό χαστούκι που δέχθηκε η αλαζονεία των εχθρών του λαού και της δημοκρατίας. Είναι απόλαυση να βλέπεις τον γενικό γραμματέα του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών (και υποχείριο των ΗΠΑ) Λουίς Αλμάγκρο, τον ίδιο που ενορχήστρωσε την καμπάνια περί νοθείας του Μοράλες και δικαιολόγησε έτσι το πραξικόπημα, να συγχαίρει το MAS για τη νίκη του. Κι ακόμη μεγαλύτερη απόλαυση να ακούς τον Άρσε να απαντά ότι είναι προσβολή να τον συγχαίρει ο Αλμάγκρο, κι ότι ήρθε η ώρα να εκδιωχθεί από τον ΟΑΚ!
