Η αλληλεγγύη, οι «αρμόδιοι» και οι ατσαλάκωτοι μισθοφόροι
Της Βούλας Τάκη*
Ως Χώρος Αλληλεγγύης Γυναικών -με τη μεγάλη ανταπόκριση και στήριξη φίλων του Χώρου αλλά ακόμη και αγνώστων- έχουμε ανέβει στα σύνορα για να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας και να στηρίξουμε τους πρόσφυγες, από το Μάη. Τότε ακόμη οι άνθρωποι αυτοί ήταν κρυμμένοι και φοβισμένοι στα χωράφια και στα δέντρα, έρμαιο των επιθέσεων μαφιόζικων ομάδων (Φωτο 1 και 2).
Όσες φορές πήγαμε στην Ειδομένη δεν αντιμετωπίσαμε κανένα πρόβλημα στο να μοιράσουμε τα πράγματα που είχαμε ετοιμάσει για τους πρόσφυγες οι οποίοι περίμεναν υπομονετικά στη σειρά για να τα πάρουν ακόμη κι αν είχε μείνει μόνο ένα μπουκαλάκι νερό (Φωτο 3).
Έχοντας αυτή την εμπειρία, ανεβήκαμε και την Κυριακή 4 Οκτώβρη, κουβαλώντας αδιάβροχα, μπουφάν, παπούτσια, γάλατα, μπιμπερό κ.ά., προσφορές αλληλέγγυων από τη Γερμανία αλλά και φίλων του Χώρου. Αυτό που αντιμετωπίσαμε εκεί δεν είχε καμία σχέση με τις προηγούμενες φορές.
Ο υπουργός επισκεπτόταν το χώρο κι όλα έπρεπε να δείχνουν ότι η «διαχείριση» της κατάστασης έχει περάσει στα χέρια των «αρμοδίων».
Πολύ αστυνομία, η οποία αφού κατέγραψε τα αυτοκίνητα που υπήρχαν, ζήτησε και τα στοιχεία τα δικά μας και άλλων αλληλέγγυων, τα οποία φυσικά και δεν δώσαμε.
Η αντιμετώπιση από μέλη των διεθνών οργανισμών και κάποιων ΜΚΟ (δεν τις «τσουβαλιάζουμε» όλες) οι οποίες βρίσκονται εκεί και πληρώνονται, εχθρική απέναντί μας. Η πρώτη παρατήρηση με το που φτάσαμε: «ρούχα δεν θέλουμε»(!)
Όταν μπήκαμε τελικά μετά την επιμονή μας μέσα στο χώρο, αυτό που ζήσαμε είναι -διαισθάνομαι- αυτό που θα αντιμετωπίζουν από δω και μπρος οι πρόσφυγες. Ή και το πώς σκέφτονται να δρομολογήσουν την κατάσταση οι «αρμόδιοι», μετά απ’ αυτό το «πανηγύρι» που έχουν στήσει εκεί πάνω.
Η κατάσταση χαοτική… και ανοργάνωτη. Χαώνουν και τους ανθρώπους με τη συμπεριφορά τους.
Οι «υπεύθυνοι» μισθοφόροι φώναζαν επιτακτικά «go… go…» για να απομακρύνουν τους πρόσφυγες -οι περισσότερες ήταν μάνες με μωρά (νεογέννητα, ξυπόλυτα, γυμνά)- και μας πλησίασαν γιατί θέλαμε να μοιράσουμε τα ρούχα και τα πράγματα… Αφού ξεκινήσαμε να μοιράζουμε τα πράγματα, δεχτήκαμε σωρεία παρατηρήσεων για να μπούμε στ’ αυτοκίνητα και να φύγουμε, με αποτέλεσμα να μην καταφέρουμε να τα μοιράσουμε όλα.
Τα τρόφιμα τα αφήσαμε να τα μοιράσουν εκεί, αλλά τα αδιάβροχα και τα μπουφάν τα δώσαμε στους αλληλέγγυους/ες από το Κιλκίς να τα μοιράσουν τα βράδια που κάνουν βάρδια. Γιατί τα βράδια, όταν «σχολάνε» οι μισθοφόροι, μένουν μόνο οι αλληλέγγυοι/ες… να στηρίξουν τους πρόσφυγες που φτάνουν διαρκώς…
Τελειώνοντας. Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: Αυτοί οι ατσαλάκωτοι/τες μισθοφόροι δεν γνωρίζουν, δεν νιώθουν, δεν έχουν καμία σχέση με το τι σημαίνει αλληλεγγύη όταν υπάρχουν παιδιά γυμνά και ξυπόλυτα που πρέπει να συνεχίσουν το ταξίδι – και αυτοί απλά περιφέρονται, διατάζουν, αδιαφορούν.
Φύγαμε με μεγάλη οργή μέσα μας και με την εικόνα των δύο ξυπόλυτων παιδιών και των γονιών τους που μας τραβούσαν από το μανίκι για να τους δώσουμε παπούτσια, να μας κυνηγάει…
Από δω και πέρα θα στηρίζουμε την προσπάθεια των αλληλέγγυων που πάνε τα βράδια όταν οι «χαρτογιακάδες» αποσύρονται…
Χρειάζεται συνεργασία, συντονισμός, κοινές δράσεις όλων των αλληλέγγυων κινηματικών ομάδων για να προλάβουμε τα χειρότερα που έρχονται… Τα στρατόπεδα και η «διαλογή» των προσφύγων ετοιμάζονται…
* Η Βούλα Τάκη είναι μέλος της Πρωτοβουλίας Γυναικών Ενάντια στο Χρέος και στα Μέτρα Λιτότητας – Χώρος Αλληλεγγύης Γυναικών (Βύρωνος 5, Θεσσαλονίκη)
