στήλες

Η Χρυσή Αυγή είναι μια επικίνδυνη οργάνωση ρατσιστικής προπαγάνδας και βίας. Ενεργεί τυφλά με στόχο τους πρόσφυγες και τους μετανάστες -κυρίως τις ισλαμικές εθνότητες- που γίνονται καθημερινά θύματα επιθέσεων και τραυματισμών. Γι’ αυτές τις εγκληματικές ενέργειες δεν έχει συλληφθεί κανείς. Η αστυνομία ανέχεται ή διαπλέκεται και οι φασίστες χαίρουν ασυλίας στα φέουδά τους, στην καρδιά της Αθήνας. Οι Πλατείες του Αγίου Παντελεήμονα και της Αττικής, που αποτελούσαν υποδείγματα ζωντανών λαϊκών δημόσιων χώρων, χωρίς φυλετικές ή ηλικιακές διακρίσεις, είναι σήμερα άβατα.

Το όνειρο μου πιτσιρικάς, στη Μυτιλήνη, ήταν πολύ κοινό και πολύ συγκεκριμένο:
Ένα κόκκινο ποδήλατο.
Τούτο το ανεκπλήρωτο όνειρο, ανέλαβε να το κάνει πραγματικότητα σε μια στιγμή ευφορίας του ούζου μετά θαλασσινών, ο νονός μου.
- Άντε βρε, εγώ θα σου το πάρω.

Σε λένε Άννα. Είσαι τριάντα δύο χρονών, ανύπαντρη. Διαθέτεις πτυχίο Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου καθώς και μεταπτυχιακό τίτλο με θέμα τις Iδιοτυπίες της μεταπολεμικής κοινωνικής διαστρωμάτωσης στην Ελλάδα. Όταν συζητάς με τους φίλους σου γελάτε όλοι μαζί για τις ευφυείς και διέξοδες επιστημονικές σου επιλογές. Εσχάτως, πάντως, σαρκάζετε και τις δικές τους, όποιες κι αν είναι, ό,τι κι αν υπόσχονταν πριν. (Πώς τον λένε, που να πάρει, εκείνο τον συμπαθή πρώην συμφοιτητή σας, που τα κατάφερε να γίνει γνωστός δημοσιογράφος στα πολιτιστικά του Βηματοδότη; Α, ναι, Πέτρο τον λένε και απολύθηκε εν μια νυκτί, μαζί με καμιά ογδονταριά άλλους. Πάπαλα, άνευ επιστροφής).

Καλημέρα πελάτες μου. Νομίζω πως είμαστε όλοι λίγο κουρασμένοι ή κάνω λάθος; Τα προβλήματα «έριξαν» λίγο τους πελάτες μου. Εκεί στοχεύουν οι κυβερνώντες, στην ψυχολογίας μας.

Το φάντασμα που πλανιέται πάνω από Αθήνα, Βρυξέλες και Φρανκφούρτη τις τελευταίες εβδομάδες (εκτός από τα φαντάσματα των πυρπολημένων της Τυνησίας), ακούει στο όνομα ευρωομόλογο.

Ο Τάκης έφυγε όπως τον γνωρίσαμε, περήφανος, αξιοπρεπής, με την πίστη ότι τα νεανικά μας όνειρα μπορούν μια μέρα να δικαιωθούν, μόλο που ο κόσμος, από τα νιάτα μας μέχρι σήμερα γύρισε ανάποδα. Με το χαμό του κλείνει για μερικούς από εμάς ένας κύκλος:

Να απελευθερωθεί το επάγγελμα του φαρμακοποιού, τώρα! Τι διαφορετικό πουλά ο φαρμακοποιός που πρέπει να παίρνει ειδική άδεια για να ανοίγει φαρμακείο; Χρόνια περνούσα από τον Μπακάκο και αναρωτιόμουν τι διαφορά έχει το φαρμακείο του, από τον πάγκο του εφημεριδοπώλη ή την τάβλα του κουλουρά που βρίσκονταν μπροστά του. Γιατί, δηλαδή, να μην μπορούν κι αυτοί να πουλάνε φάρμακα;
Κι απ’ την άλλη, γιατί να χρειάζεται άδεια ο κουλουράς, ο εφημεριδοπώλης, ο λαϊκατζής; Γιατί να θέλει ειδικά προσόντα ο υδραυλικός, ο ηλεκτρολόγος, ο καυστηρατζής; Γιατί να έχει ειδικές αμοιβές ο δικηγόρος, ο μηχανικός, ο συμβολαιογράφος; Γιατί να ελέγχει τη φορολογική δήλωση ο εφοριακός και όχι ο ιδιώτης λογιστής; Γιατί να χειρουργεί ο γιατρός; Γιατί να βαφτίζει ο παπάς;
Γιατί να μην μπορώ κι εγώ να οδηγώ λεωφορείο, που μας έχουν πρήξει με τις απεργίες τους; Ή, καλύτερα, γιατί να μην μπορώ να βγάλω φορτηγό, ταξί, βυτιοφόρο;