Με όχημα την ποίηση: Νίκος Παππάς (1906-1997)
Γιώργος Σαραντάρης
Από τον ιερό λόγο του Κάλβου ανεχώρησες
προς τη λευκή κοιλάδα της πικρίας
πρώτος ποιητής, στρατιώτης θαυμάσιος,
κομίζοντας μια τρυφερή από στίχους πανοπλία
για να σε προστατεύσει...
Με όχημα την ποίηση: Po Chu Yi (772-846)
Το μπαμπού στο παραθύρι
Αχ, μην το κόβετε για μια φλογέρα,
μην το κλαδεύετε για μια πετονιά.
Σαν θα’χουν μαραθεί τα λούλουδα και το χορτάρι,
όμορφο που θα’ναι...
Με όχημα την ποίηση: Κλείτος Κύρου (1921-2006)
Η φωνή και ο ποιητής
Μια φωνή σβήνει στη γωνιά του δρόμου μια φωνή
Ανάβει στα ψηλά πατώματα θα κατεβεί σιγά
Σιγά τα σκαλοπάτια θα ψαύσει τη...
Με όχημα την ποίηση: Μπέρτολτ Μπρεχτ (1898-1956)
Επίσκεψη στους εξόριστους ποιητές
Όταν σε όνειρο μπήκε μες στην καλύβα των εξόριστων ποιητών,
που βρίσκεται πλάι στην καλύβα
που κατοικούνε οι εξόριστοι δάσκαλοι
(από κει άκουγεκαυγάδες και...
Με όχημα την ποίηση: Γιώργος Ξ. Στογιαννίδης (1912-1994)
Η Αγάπη
«Απάνω απ’ όλα είναι ο ήλιος την Ημέρα
και τη νύχτα είναι είτε τ’άστρα είτε το φεγγάρι…»
λέει σ’ένα ποίημά του ο Παπατσώνης.
Σκέπτομαι
πόσο σκοτεινά θα’ναι...
Με όχημα την ποίηση: Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου (1931-1996)
Κοιτάζοντας ένα ερωτευμένο συντριβάνι
Μια νύχτα θα ταξιδέψω για πάντα.
Θ’ αγκαλιάσω με τα χέρια την πόλη
και θα πνιγώ στη δίνη των χρωματιστών νερών
Θάναι μια νάρκωση...
Με όχημα την ποίηση: Διογένης Λαέρτιος (3ος αιώνας μ.Χ.)
Επιτύμβια Επιγράμματα
101.
Εάν δεν μάθαινα πως έτσι πέθανε ο Σπεύσιππος,
κανένας δεν θα μ’ έπειθε να πω
πως δεν κρατούσε απ’ του Πλάτωνα το αίμα.
Δεν θα...
Με όχημα την ποίηση: LI TAΪ-PO (701-762)
Από το βουνό Τσουνγκ-ναν στα μαξιλάρια
και την κούπα του καλού Χιου-Σουου
Κατηφόριζα το Γαλάζιο Βουνό
το σούρουπο
με τη γνώριμη συντροφιά του φεγγαριού.
Πίσω μου ξετυλίγονταν το μονοπάτι
και...
Με όχημα την ποίηση: Ολιβέριο Χιρόντο (1891-1967)
Καφέ Κοντέρτο
Οι νότες της κορνέτας διαγράφουν τροχιές ρουκέτας, σπαρταράνε
στον ουρανό, σβήνουν προτού πέσουν στη γη.
Βγαίνουν κάτι μάτια βουρκωμένα, μ’άσχημη μυρουδιά, κάτι
δόντια σαπισμένα απ’ τη...
Με όχημα την ποίηση: Τάκης Βαρβιτσιώτης (1916-2011)
Το αίμα που χύθηκε
Το αίμα που χύθηκε
Δεν άφησε ίχνη
Η πάχνη μαράθηκε
Της καρυδιάς ο ίσκιος
Πήρε τη θέση της
Δίπλα στο νεκρό τζάμι
Και πάνω στις άσπρες κουρτίνες
Ένας...
