στήλες

ΓΣΕΕ εργοδοτών
Θέλει ο πρόεδρος της Συνομοσπονδίας να το παίξει εκπρόσωπος των εργαζομένων. Δυστυχώς, όμως, δεν του βγαίνει με τίποτα:
«Αν μπορούσαμε να έχουμε θεσμική δέσμευση ότι δεν θα γινόταν καμία απόλυση, θα δεχόμουν να μην πάρουμε και αυξήσεις», είπε ο κ. Παναγόπουλος, στη Θεσσαλονίκη.
Ξέχασε ο αγωνιστής πρόεδρος πως πριν από λίγο καιρό υπέγραψε τη νέα εθνική σύμβαση με μηδενικές αυξήσεις ; Την ίδια στιγμή, δεν δίστασε να συμφωνήσει στη συνέχιση της χρηματοδότησης των μεγαλεμπόρων για «ενεργητικές μορφές στήριξης της απασχόλησης», τη στιγμή που οι απολύσεις δίνουν και παίρνουν και μάλιστα με ασήμαντη αποζημίωση.
Όσο για το Μνημόνιο που καθιστά ισχυρότερη την επιχειρησιακή σύμβαση από την κλαδική, ήταν ταξικός καταπέλτης:  «Αυτό προσκρούει στην ίδια τη λειτουργία του υγιούς ανταγωνισμού στην αγορά».

Πάρτε τώρα που γυρίζει
Το δήλωσε πολύ καθαρά ο Χ. Παμπούκης: «Η υπάρχουσα νομοθεσία, εμποδίζει τις επενδύσεις.
Χρειάζεται να δημιουργήσουμε έναν ευέλικτο μηχανισμό που θα αναλάβει την επένδυση, από την αρχή μέχρι το τέλος».
Δίνοντας το στίγμα των «διακρατικών συμφωνιών που θα υπογράφει» το κράτος με τους εκπροσώπους των μονοπωλίων, έφερε ως πρότυπο τις αποικιοκρατικές συμβάσεις της «ΠΕΣΙΝΕ» και του «ΠΡΙΝΟΥ»
Ο «κίνδυνος της επένδυσης συνδέεται με το κέρδος του επιχειρηματία», είπε και ξεκαθάρισε ότι το κράτος θα εξασφαλίσει στον ιδιώτη επενδυτή την «ελαχιστοποίηση των κινδύνων».
Πιο συγκεκριμένα:
Θα υπάρξουν αλλαγές στη φορολογία, αλλαγή της εργασιακής νομοθεσίας, αλλαγές στο καθεστώς της χρήσης γης, αλλαγή των πολεοδομικών όρων, αλλαγή στο χρόνο έκδοσης των αδειών για την επιτάχυνση των επενδυτικών σχεδίων, αλλαγές στο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Fast track λέγεται αυτό το πήδημα.

Άξια τσιράκια
Με πόσα κοσμητικά επίθετα στόλισε τη ΔΕΘ ο δημοσιογράφος της Καθημερινής Δ. Γουσέτης, δεν λέγεται.
«Η ΔΕΘ είναι ένα από τα σημαντικά εργαλεία που διαθέτουμε για την ανάκαμψη και την ανάπτυξη της οικονομίας μας Τα αισιόδοξα μηνύματα της είναι ανάσα ελπίδας και μας καλούν να αναδείξουμε τον αναπτυξιακό ρόλο της».
Όμως αυτόν τον ρόλο, κάποιοι τον υποσκάπτουν.
«ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΠΟΕ-ΟΤΑ, ΠΑΜΕ, ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι οργανώνουν από καιρό, κουβαλώντας μέχρι και «αγωνιστές» με πούλμαν, τις εκδηλώσεις απαξίωσης της ΔΕΘ».
Και όλα αυτά, τη στιγμή που, όπως  γράφει ο καλός υπάλληλος «σύμφωνα με το Ευρωβαρόμετρο, το 68% των Ελλήνων αποδέχεται τις μειώσεις και τις θυσίες. Όμως, αυτό που επικρατεί είναι οι κραυγές της μειοψηφίας. Και αναρωτιέται:
«Έχει η μειοψηφία το δικαίωμα να φωνάζει;» Έλα ντε, πού ζούμε…

Πίσω ολοταχώς
Η ετήσια έκθεση του Ινστιτούτου Εργασίας ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ για την ελληνική οικονομία, δείχνει ανάγλυφα την κατηφόρα που έχουμε πάρει και σταμάτημα δεν έχουμε.
Ακούστε λοιπόν και ξεσηκωθείτε:
Η αγοραστική δύναμη εκείνων που λαμβάνουν τον κατώτατο βασικό μισθό, βρίσκεται στα επίπεδα του 1984, ενώ  η ανεργία θα ξεπεράσει τα επίπεδα του 1960.
Η εγχώρια ζήτηση με τη συνέχιση της μείωσής της, μέχρι το τέλος του 2011 επιστρέφει στα επίπεδα του 2000. Η πραγματική φορολογική επιβάρυνση της εργασίας στην Ελλάδα είναι 35,1%, ενώ η πραγματική φορολόγηση για τα κέρδη ανέρχεται στο15,9% για τη χώρα μας, έναντι 33% στην Κοινότητα.
Ένα στα τέσσερα ευρώ που παράγονται στην ελληνική οικονομία δεν φορολογείται, με αποτέλεσμα διαρροή ετήσιων εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού 12 με 15 δισεκατομμύρια ευρώ. Καλά κρασιά!

Τα συνεταιράκια
Οι άνεργοι μέρα τη μέρα πολλαπλασιάζονται, οι εργαζόμενοι στενάζουν οικονομικά, οι νέοι τραβάν για τη ξενιτιά, οι μικρομεσαίοι σβήνουν, οι συνταξιούχοι φυτοζωούν και η Δημοκρατική Αριστερά σε δελτίο Τύπου, τι νομίζετε πως θεωρεί το πιο μεγάλο μας πρόβλημα:
«...όλοι γνωρίζουν ότι το επείγον πρόβλημα είναι η μαύρη τρύπα του ελλείμματος που θα πρέπει να καλυφθεί έως το τέλος του 2010 και φτάνει τα 2,2 δισ. ευρώ!»
Και τι προτείνουν;
«Δίκαιη κατανομή βαρών, αντιμετώπιση των δομικών προβλημάτων της ελληνικής διοίκησης, νέο αναπτυξιακό πρότυπο με διεύρυνση της παραγωγικής βάσης, πράσινη-οικολογική ανασυγκρότηση της οικονομίας.»
Όσο για την κριτική στη κυβέρνηση, σκέτη φωτιά: «Ως ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ είπαμε «ΝΑΙ» για τα αποδεδειγμένως επανεπενδυόμενα κέρδη των επιχειρήσεων, η φορολογία να κατέβει από το 24% στο 20%».
Σωστός ο παίκτης.

Επί ξύλου κρεμάμενοι
Είναι σ’ όλους γνωστό ότι η μεγάλη πλειοψηφία των σπουδαστών των ΙΕΚ εργάζονται, παράλληλα, με τις σπουδές τους.
Δουλειές «του ποδαριού» δηλαδή, ώστε να τα φέρνουν βόλτα, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες, που η βοήθεια του σπιτιού συνήθως δεν φτάνει. Όταν, λοιπόν, απολυθούν -και αυτό συμβαίνει πολύ συχνά- και αναγκαστούν να βρουν καινούργια δουλειά, δεν μπορούν να την αναζητήσουν μέσω του ΟΑΕΔ!
Γιατί;
Γιατί σύμφωνα με το νόμο 1545/1985, δεν θεωρούνται άνεργοι «οι μαθητευόμενοι των επαγγελματικών σχολών ή όσοι εξασκούνται πρακτικά στο πλαίσιο εκπαιδευτικού προγράμματος χωρίς εργασιακή σχέση».
Ο ΟΑΕΔ, με βάση αυτό το νόμο, δεν τους θεωρεί το δελτίο ανεργίας, άρα και τους αφαιρεί τη δυνατότητα να είναι στις λίστες του, με όποια «δικαιώματα» εξασφαλίζουν αυτές οι λίστες για την ανεύρεση εργασίας.
Διά βίου κοροϊδία δηλαδή.

Ο Δημήτρης Καμπερίδης ερχόταν από μιαν άλλη εποχή.

Από τις 5 Αυγούστου βρίσκονται,κυριολεκτικά, θαμμένοι σε βάθος 700 μέτρων στο μεταλλωρυχείο Σαν Χοσέ στην έρημο Ατακάμα στη Χιλή, 32 Χιλιανοί μεταλλωρύχοι και ένας Βολιβιανός.

Επιτέλους, όλα φωτίζονται. Τώρα κατάλαβα τι εστί open government. Ανοιχτή κυβέρνηση, ευάερη, ευήλια, να μπάζει απ’ όλες τις μεριές. Ανοιχτή κυβέρνηση σημαίνει πρώτα απ’ όλα «είμαστε ανοιχτά όλο το 24ωρο».

Ο ΣΥΝ κατέληξε στην υποψηφιότητα του εργατολόγου Αλέξη Μητρόπουλου, αλλά θα μπορούσε να συγκαταθέσει και σε μια υποψηφιότητα του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ, Θοδωρή Δρίτσα, κάτω από κάποιες προϋποθέσεις.
Την πρόταση δεν υπερψήφισε το Αριστερό Ρεύμα η οποία πρότεινε την συγγραφέα Νάντια Βαλαβάνη, την οποία πρότεινε  ως  εναλλακτική λύση της δικής του υποψηφιότητας και ο Αλέκος Αλαβάνος ο οποίος, μάλιστα, έχει θέσει και χρονικό ορίζοντα που θα ανακοινώσει τις τελικές του αποφάσεις. Στη λύση Μητρόπουλου δεν συμφωνεί και το Μέτωπο γιατί δεν πληροί τις 3 προϋποθέσεις που είχε θέσει ο ΣΥΡΙΖΑ «κάτω το Μνημόνιο», «κάτω ο Καλλικράτης», «κάτω η κυβέρνηση».

Ποια καλύτερη υποψηφιότητα της ριζοσπαστικής Αριστεράς για την περιφέρεια Αττικής έχει κατατεθεί πέρα από αυτήν του Αλέκου Αλαβάνου; Ποιος άλλος θα μπορούσε να θέσει με πολιτικό τρόπο τα κεντρικά πολιτικά ζητήματα και θα είχε μια σοβαρότητα στο λόγο, στα επιχειρήματα, στην διεισδυτικότητα; Γιατί να κάνει ο Αλαβάνος για δήμαρχος Αθήνας, όπως πρότεινε ο Τσίπρας και να μην κάνει για την περιφέρεια Αττικής; Γιατί να μην ήταν η υποψηφιότητά του ένα προσκλητήριο μιας διαφορετικής ενωτικής πορείας και ανάτασης της ριζοσπαστικής Αριστεράς;
Καταλαβαίνουμε πως για την ηγετική ομάδα του ΣΥΝ η αποτροπή της υποψηφιότητας Αλαβάνου ήταν κεντρική επιλογή (αν και μη κατανοητή με πολιτικούς όρους).
Οι υπόλοιπες συνιστώσες και ανένταχτοι της Γραμματείας που τόσα βγαίνουν και λένε γιατί δεν ήθελαν τον Αλέκο Αλαβάνο; Γιατί δεν τον θέλει ο ΣΥΝ; Είναι λόγος αυτός; Ο Μανώλης Γλέζος δήλωσε ότι η καλύτερη υποψηφιότητα για την περιφέρεια είναι ο Αλαβάνος.
Γιατί δεν τον άκουσαν; Γιατί επιμένουν να κάνουν το γινάτι του ΣΥΝ; Και τι σημαίνουν πολιτικά οι ίσες αποστάσεις «φταίνε ο ΣΥΝ και οι δυνάμεις του Μετώπου» που αναφέρει ο Γιάννης Μπανιάς; Γιατί η ΑΚΟΑ δεν ήθελε τον Αλέκο Αλαβάνο για υποψήφιο στην περιφέρεια Αττικής και προτιμούσε π.χ. τον Θ. Δρίτσα;
Με ποιο πολιτικό κριτήριο και με ποια επιχειρήματα απέρριπτε τον Αλαβάνο και χρεώνει ίσες ευθύνες στον ΣΥΝ και το Μέτωπο; Η θέση «δεν θέλουμε τον Αλαβάνο, γιατί δεν τον θέλει ο ΣΥΝ» δεν είναι πολιτική θέση. Είναι «θέση» καραμπόλας…

Ξεφτιλισμένοι
Σύμφωνα με το Νόμο 3016 οι οικογένειες με ετήσιο εισόδημα 3.000 ευρώ δικαιούνται 300 ευρώ το χρόνο για κάθε παιδί που φοιτά σε δημόσιο σχολείο κατά τη διάρκεια της υποχρεωτικής εκπαίδευσης και μέχρι τα 16 του χρόνια.
Το τεράστιο αυτό ποσό δίνεται στην αρχή της σχολικής χρονιάς.
Τι ανακάλυψε το υπουργείο Παιδείας;
«Έχει παρατηρηθεί στην πράξη να εγγράφονται ανήλικα παιδιά στις σχολικές μονάδες της υποχρεωτικής εκπαίδευσης και μετά την καταβολή της προβλεπόμενης ετήσιας οικονομικής ενίσχυσης στις οικογένειες, που τη δικαιούνται , να σταματούν την παρακολούθηση των μαθημάτων».
Για να σώσουν λοιπόν το κράτος από τα τυχόν χαμένα 300άρια, αποφάσισαν «το επίδομα να καταβάλλεται μετά τη λήξη του εκάστοτε σχολικού έτους».
Το πώς επιβιώνει μια οικογένεια με 3000 ευρώ το χρόνο (250 ευρώ το μήνα), ούτε τους απασχολεί, ούτε είναι πρόβλημα.

Και πράσινα άλογα
Θα ηχούν ακόμα στ’ αυτιά σας οι διακηρύξεις της κυβέρνησης και ειδικά του πρωθυπουργού για την πράσινη οικονομία, την πράσινη ανάπτυξη, τα πράσινα σχολεία και άλλα τέτοια φούμαρα.
Στη χώρα μας λοιπόν, λειτουργούν εδώ και 18 χρόνια τα Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης (ΚΕΠΕ)
Σε κάθε ΚΕΠΕ, υπηρετούσαν μέχρι τον περασμένο Ιούνη 5-10 εκπαιδευτικοί, αναλαμβάνοντας την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών σε θέματα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, την παραγωγή διδακτικού υλικού και την επιμόρφωση των χιλιάδων μαθητών που επισκέπτονταν τα κέντρα αυτά τα τελευταία 18 χρόνια.
Τα Κέντρα αυτά θα παραμείνουν φέτος μετά από 18 χρόνια κλειστά γιατί οι εκπαιδευτικοί που υπηρετούσαν σ’ αυτά να πρέπει σήμερα να παρουσιαστούν κανονικά στα σχολεία τους. Και να σκεφθείτε ότι η Παιδεία εξαιρείται των περικοπών του μνημονίου.

Σωστά τους φοβούνται
Πριν ξεκινήσει η νέα σχολική χρονιά παίρνουν τα μέτρα τους.
Με τη «βοήθεια» της εισαγγελέως και του «νόμου» καθίζουν στο σκαμνί 105 μαθητές στην Ορεστιάδα για μια διήμερη κατάληψη που έγινε πριν ένα χρόνο.
Χωρίς καμιά κατηγορία ούτε από τις διευθύνσεις των σχολείων, ούτε από καθηγητές, ούτε από γονείς για φθορές δημόσιας περιουσίας ή κάτι άλλο.
Οι μαθητές θα προσέλθουν στην Υπηρεσία Επιμελητών Ανηλίκων μαζί με τους γονείς και τους κηδεμόνες τους προκειμένου να συζητήσουν με την επιμελήτρια ανηλίκων και να προετοιμαστούν ψυχολογικά για το δικαστήριο.
Στην επιμελήτρια οι γονείς τους πρέπει να απαντήσουν σε ερωτήσεις όπως «γιατί δεν επέβλεπες καλύτερα το παιδί σου ή πού ήσουνα και του επέτρεψες να κάνει κατάληψη;».
Κάτι θα ξέρουν και πάνε να τρομοκρατήσουν μαθητές και γονείς.

Και άλλος «άνθρωπος τους»
Δεν μας έφτανε ο Γιώργος, αποκτήσαμε και τον Νίκο, τον πρωθυπουργικό αδερφό.
Σε άρθρο του στο περιοδικό «Οικονομική Επιθεώρηση» με τίτλο «Τώρα χρειάζονται οι μικρές και χειρουργικές παρεμβάσεις», ο αδελφός του πρωθυπουργού δικαιώνει το όνομα του.
Αναφερόμενος στη φορολόγηση των επιχειρήσεων, μας ρωτά:
«Αν οι επιχειρήσεις αυτές σηκωθούν και φύγουν από τη χώρα και πάνε στη διπλανή Βουλγαρία ή την Κύπρο, τι να τον κάνω τον υψηλό και κοινωνικά δίκαιο φόρο; Το 45% του μηδέν είναι μηδέν».
Προχωρά όμως και παραπέρα:
«Η πρόταση είναι απλή: να μειωθούν οι κοινωνικές εισφορές για τους νεοπροσληφθέντες..» και μας θυμίζει πως αν είχαμε ακούσει τον αδερφό του το 2004 στο Λαύριο που πρότεινε το ίδιο, τώρα δεν θα επιβαρυνόταν τόσο πολύ οι επιχειρήσεις με τα ένσημα του ΙΚΑ.
Θα γλιτώσουμε ποτέ απ’ όλους αυτούς;