στήλες

Το αποκαλυπτικό παράδειγμα του Δημήτρη Ντάβου

Σε καιρούς επίθεσης στην απασχόληση και αύξησης της ανεργίας, οι συνδικαλιστές και οι συνδικαλιστικά δραστήριοι εργαζόμενοι γίνονται «διακεκριμένοι στόχοι» των εργοδοτών. Δηλαδή, απολύονται κατά προτεραιότητα. Δεν γνωρίζουμε αν στα «μέτρα απελευθέρωσης της αγοράς εργασίας» που, με πάθος, ζητούν οι επιχειρηματικές ενώσεις, περιλαμβάνεται και η άρση των προστατευτικών διατάξεων του ν. 1264 του 1982, πάντως, είναι εκφρασμένη η απέχθειά τους σ’ αυτόν και επανειλημμένες οι απόπειρες καταστρατήγησής του. Από την άποψη αυτή η εμπειρία του Δημήτρη Ντάβου είναι εξαιρετικά χρήσιμη.

Οι αριστεροί πρέπει να μάθουμε…

Γράφει ο αναγνώστης μας Αντώνης Βλαχονικολός από τη Σπάρτη

Πρώτα απ’ όλα χαιρετίζω την έκδοση του «Δρόμου της Αριστεράς». (…) Ο λόγος που επικοινωνώ μαζί σας είναι για να εκφράσω τη γνώμη μου για μια αντιρατσιστική συγκέντρωση που κάναμε στη Σπάρτη το Σάββατο 27 Φλεβάρη. (…) Στην εν λόγω συγκέντρωση, που παραβρέθηκα μαζί με πολλούς συμπολίτες μου, υπήρξαν τα εξής αρνητικά.

Πρώτον, αν και η συγκέντρωση είχε ως επίκεντρο τους μετανάστες, μόνο μετανάστες δεν υπήρχαν. Δεύτερον, η μουσική που έπαιζε από τα μεγάφωνα στην κεντρική πλατεία της Σπάρτης, ήταν τρομερά εκκωφαντική και metal. Και η γενιά η δικιά μου (είμαι 47 ετών -μουσικός) έχει μεγαλώσει με ροκ μουσική, άλλης ποιότητας και εμβέλειας. Περιμέναμε τουλάχιστον να ακούσουμε τραγούδια, όπως τα Νέγρικα του Μάνου Λοίζου, τον Μετανάστη του Λάκη Χαλκιά. (…)

Τρίτον, αυτά που επισημαίνω έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα αν σκεφτούμε ότι διαδραματίζονται σε μία άκρως συντηρητική περιοχή της πατρίδας μας και τέτοιες απρογραμμάτιστες εκδηλώσεις δίνουν αφορμές για κάκιστα σχόλια που επιφέρουν το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που θέλουμε.

Δεν θέλω να φανώ πικρόχολος, ούτε γκρινιάρης, αλλά πρέπει επιτέλους εμείς οι αριστεροί να μάθουμε ότι σημασία έχει η πραγματική κοινωνική μας παρέμβαση.

«Άνθρωπος είναι η απάντηση…»

Γράφει ο αναγνώστης μας Γιώργος Ιωαννίδης από τη Νέα Ιωνία

(…) Μιζέρια και απόγνωση διάχυτη στην κοινωνία, ακόμη και σε χώρους διασκέδασης. Προβληματισμός και κατήφεια, ακόμα και σε απολίτικες παρέες, αλλά και σε κυβερνητικούς χειροκροτητές. Χάθηκε από παντού ο εθνικός μας χαβαλές. Παραδοσιακά ελευθεριάζων ο λαός μας, αρχίζει να συνειδητοποιεί το ζοφερό μέλλον που του επιφυλάσσουν οι κομισάριοι των Βρυξελλών και οι Έλληνες επίτροποί τους. Ναι, η χώρα απώλεσε την εθνική κυριαρχία της, κατά δήλωση του Έλληνα πρωθυπουργού - επιτρόπου. (…)

Όπως ο μύθος του κατά κεφαλήν εισοδήματος, όπου εφοπλιστής και συνταξιούχος είναι στο ίδιο σύνολο, έτσι και τώρα το χρέος πρέπει να διαιρεθεί δια του συνόλου των Ελλήνων.

Θύτες και θύματα εξισώνονται. Δανειστές και δανειζόμενοι αγκαλιάζονται. Έμποροι όπλων και άνεργοι φιλιούνται. Παπάδες και άθεοι συμφιλιώνονται.

Βίλες και παγκάκια φορολογούνται. Mall και μπακάλικα έχουν ίδιους φορολογικούς συντελεστές. Βιαστές και βιαζόμενοι παντρεύονται. (…)

Κι όμως, αν αυτό είναι το πραγματικό και ψυχολογικό καθημερινό κάδρο μας, δύο γεγονότα έρχονται να απαλύνουν τα μουντά του χρώματα. (…)

Η Ισλανδία και ο λαός της. Ο 90χρονος Μανώλης Γλέζος και η δήλωσή του ίσως δείχνουν το δρόμο σε όλους εμάς τους κατηφείς, προβληματισμένους και εσαεί αναποφάσιστους.

«Άνθρωπος είναι η απάντηση, όποια κι αν είναι η ερώτηση».

Κάθε Παρασκευή στο Σύνταγμα...

...στις 17:30 μαζευόμαστε για να δώσουμε το μισθό μας, το χαρτζιλίκι μας ή ό,τι άλλο έχουμε διαθέσιμο στoν πρωθυπουργό. Αγώνας ηχηρός (φέρτε τις σφυρίχτρες σας και τις ιδέες σας) ενάντια στα μέτρα Αθήνας και Βρυξελλών.

Σάββατο 6/3,

cine Αλέξανδρος (Εθν. Αμύνης 1), Θεσσαλονίκη, 19:00. Εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ με θέμα: Η Ριζοσπαστική Αριστερά απέναντι στην καπιταλιστική κρίση. Ομιλητές: Ιβάν Λεμέρτ, Τζο Χίγκινκς, Εντουάρντο Ινγκλέσιας.

Απόγνωση

Στην Ιταλία, μόλις στις αρχές Φεβρουαρίου, είχαμε 3 αυτοκτονίες εργατών, εξαιτίας των προβλημάτων και της απόγνωσης που γεννούν οι απολύσεις, η ανασφάλεια στους χώρους δουλειάς, το ανύπαρκτο μέλλον.

Της Έλενας Πατρικίου

Αμπίγκαηλ Άνταμς (1744-1818), Ολέμπ ντε Γκούζ (1748-1793), Μαίρη Γουόλστονκραφτ (1759-1797), Τερουάν ντε Μερικούρ (1762-1817), Σάρα Γκρίμκε (1792-1873)

Πόσο δίκιο έχει ο λαός μας! «Ουδείς μωρότερος των ιατρών αν δεν υπήρχαν οι διδάσκαλοι»... Ακριβώς! Καλά τους έχουμε στο υπουργείο να σηκώνουν τα τηλέφωνα! Και ούτε γι’ αυτό δεν είναι ικανοί! Ούτε γι’ αυτό! Ακούστε τι θυμήθηκαν οι κύριοι φιλόλογοι: το Δημοσθένη και τους Φιλιππικούς του και το χάλκινο άγαλμα που του έστησε ο δήμος των Αθηναίων. Και το περίφημο επίγραμμα που χαράχτηκε στη βάση του ανδριάντα: «Αν, Δημοσθένη, είχες δύναμη τόση, όσο νου, τότε δε θα σκύβανε ποτέ σε Μακεδόνων σπαθί οι Έλληνες». Οπότε, είναι, λέει, ντροπή για την πόλη της Παλλάδας να φιλοξενήσει το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ακούστε πράγματα! Οι μεμψίμοιροι φιλόλογοι!

Νίκος Ρίζος, μέλος κίνησης «Δικαίωμα»

www.dikaioma.gr

Είναι σύνηθες το φαινόμενο της καθυστέρησης του μηνιάτικου από την πλευρά της εργοδοσίας. Καθυστέρηση που, σε πολλές περιπτώσεις, ξεπερνάει τους 4 και 5 μήνες και οδηγεί συχνά και σε απώλεια δεδουλευμένων.

Του Γιώργου Βοϊκλή

Σύμφωνα με τα στοιχεία του πρακτορείου, ο «Δρόμος» Νο 1 πούλησε 7.800 φύλλα. Επίσης, βάσει των στοιχείων του πρακτορείου, το δεύτερο φύλλο του «Δρόμου» αγοράστηκε από 7.200 αναγνώστες. Ο πήχης ανεβαίνει ψηλά και η σύνταξη βάζει τα δυνατά της να ανταποκριθεί. Αν θα τα καταφέρει, εσείς θα το κρίνετε. Το τέταρτο φύλλο θα εκδοθεί με 40 σελίδες στις οποίες θα περιέχεται 4σέλιδο αφιέρωμα με αφορμή την 8η Μάρτη, Ημέρα της Γυναίκας.